ONE SHOTS

Problema

"Liana, grabe hindi ko mapigilan yung tawa ko kapag kasama ka. Napapagaan mo palagi yung mood" Natatawang sabi ng kaibigan kong si keira.

"Ano ba, muka ba akong clown at tuwang tuwa kayo sa akin?" Mapagbiro kong tanong.

"Hindi naman, kasi i always see you smiling. Siguro wala kang problems kaya ka ganyan no? hays sana katulad mo nalang ako, you're very lucky to have happy family and lots lf friends"

My smiles suddenly faded.

Lucky?

Am i lucky?

"o, bakit hindi ka na nakaimik? ayos lang naman dapat nga masaya ka dahil ganyan ang buhay mo e" Saad nito kaya binalik ko nalang ang ngiti ko kahit alam kong pilit lang ito.

Madaming nagsasabi na sobrang swerte ko, ang swerte ko daw dahil buo ang pamilya ko at madami akong kaibigan na nakakasama ko pero..

Am i happy?

"Uy liana may problema ako" Bungad sa akin ni sefi, one of my friends.

"Hala ano yun? uh, can you share it to me?" Nag aalangan kong tanong.

"Kasi nag break kami ng boyfriend ko, nakipag break ako dahil nalaman ko na may nililigawan siya,nanliligaw siya habang kami pa" She said while trying to hold her tears.

"hushhh, sefi you can cry. Hindi kasalanan ang umiyak, iiyak mo lang yan nandito lang ako hmmm? Alam mo tama lang na nakipaghiwalay ka na sa kaniya because you don't deserve him. You're so brave kasi nakayanan mo 'to, atleast alam mo yung worth mo at bilib ako sa'yo" I hugged her, Sometimes they don't need long message or someone's opinion they just need to feel that they're not alone.

"Magiging maayos din ang lahat"

Sakin kaya?

I was comforting them with the words that i wish to hear.

---

"liana! i'm talking to you, why the hell your average is so low? oh god, i can't believe you!" That's my mom.

"Sorry po ma, ginawa ko po yung best ko pero.. ito lang po yung nakayanan ko" Mahina kong sabi, takot ang namumutawi.

"Best? 94 lang yung average mo!" She yelled.

"Pero top 2 naman po ako, pumasok padin po ako-"

"Anong gagawin ko sa top 2 mo? ang tanga mo kaunti nalang hindi mo pa inayos yang pag aaral mo, dapat mahigitan mo yung top 1! Mabuti pa yung mga pinsan mo laging nangunguna ewan ko sayo lumayas ka sa harap ko" Tinalikuran na ako ni mama kaya wala akong nagawa kundi mapabuntong hininga.

---

Every night, everynight lagi akong nag ooverthink. Gustong gusto kong matulog pero sa tuwing ipipikit ko yung mga mata ko andaming senaryo ang napasok sa utak ko.

Sometimes i'm questioning my existence.

Am i worth it?

"Ang tanga tanga mo naman kaunti nalang"

"Alam mo sana hindi na kita binuhay, wala kang silbe"

"Anong klaseng anak ka?"

"Sumasagot ka na ngayon, talagang bastos ka!"

I'm building my confidence, i want to be the better version of my self but..

It hurts when the painful words is from your parents.

Kaya ko pa ba? kakayanin ko pa ba? kung oo hanggang kailan?
---

"Liana! hindi ka ba talaga bababa? nag iinarte ka nanaman diyan. Pag sinabi kong bumaba, bumababa ka agad masiyado kang paimportante" Sigaw ko, talaga 'tong batang to napaka daming kainartehan sa katawan.

Galit kong nilapag ang mga platong hawak ko na inaayos ko para sa pagkainan, inis akong umakyat at dumiretso sa kwarto ng anak ko.

"Buksan mo nga 'tong pinto, wag mo akong artehan" Gigil kong sigaw mula sa labas, kumatok pa ako ng ilang ulit pero wala pading sumasagot, baka tulog nanaman.

Kinuha ko ang susi para sa kwarto niya at binuksan ito ngunit sa oras na makapasok na ako ay nanghina ang mga tuhod ko.

She's hanging, hanging with her medals.

Hindi ko mapigilan ang pag sigaw ng makita ko ang anak kong nakabigti gamit ang mga medalya niya.

"H-hindi" Dali dali akong lumapit at sinubukang tanggalin ang medalyang nakapulupot sa leeg ng anak ko. Nung oras na natanggal ko na ito ay nahulog sa akin ang..

Walang buhay na katawan ng...anak ko.

I was shocked, no it's not true i'm just dreaming.

May letter na nakadikit sa bandang dibdib niya na ngayon ko lang nakita. Nanginginig ang kamay na kinuha ko ito, ngunit nung oras na buksan ko ang mensahe ay siyang pagpatak naman ng mga luha ko.

"Ma, patawad po sa nagawa ko. Hindi ko na po kasi kaya, hindi ko na po talaga kaya. Sana po 'ma wag na po kayo magagalit sakin, patawarin niyo po ako sa mababa kong marka, patawad din mo sa pabalang kong pagsagot sainyo.Huwag ka pong mag alala kasi gagabayan po kita,mahal na mahal kita mama!"

My daughter is dead and i was one of the reason.

A positive thinking and the girl who spreading happy vibes is found hanging with her medals.

___

✒:Shin rixo

•Plagiarism is a crime