Long Lost Daughter

25

Pagpasok ko ng kwarto kung nasaan si mama, gising na siya.

Thank God at nagkamalay na siya.

"Ma??, ma buti po gising na po kayo!!" Sabay na niyakap ko siya.

"Maraming salamat po sa pagbantay Ms.Irene" sabi ko kay Ms.Irene na nasa kabilang gilid.

"Sorry anak..." Napatulala ako kay mama ng magsalita siya.

"Mahal naman talaga kita e.....h-hindi ko lang maipakita kasi...natatakot akong mahalin ka ng sobra..." Unti-onti na namang tumulo ang mga luha ko.

Ang sarap sa pakiramdam na masabihan ng mahal ako ni mama.

"natatakot na....kunin ka samin bigla ng tunay mong mga pamilya tapos sobrang mahal ka namin....baka h-hindi ko kayanin nak..." mahina ang boses niyang sabi.

Umiyak na'ko ng tuluyan ng marinig ko'yon.

Hindi pwedeng mawala si mama, ayon pala ang dahilan niya kung bakit hindi niya maipakita na mahal niya 'ko.

"Makikita mo rin ang itsura mo nung maliit ka pa, sa tamang oras" Sabi niya pa.

So all this time?, may litrato ako o ano???

"Ang ganda-ganda mo sobra anak...sinong magulang ba ang hindi gugustuhin alagaan ka" Sobra na kong nasasaktan sa mga naririnig ko.

"Ma naman..."

"Alagaan mo ang kapatid mo ha...Mahal na mahal ko kayo nak" Sabi niya sabay na niyakap ko siya ta niyakap niya din ako.

Nagulat ako ng marinig kong nagtutunugan ang mga alarm ang mga machines.

Anong nangyayari???

"Ma???, ma???!!" Sigaw ko.

Nagpasukan ang mga nurse a doctor at hinihila ako palabas ng kwarto ni Ms.Irene.

"Tine, let's go!!!.Tine the doctors is here na please!!"

"Ma!!!!"

----------

I'm so happy to know that Tine is my real daughter, so all this time kasama ko na pala ang anak ko.

But seeing her in pain, making me so sad.

"H-hindi pwede mawala si mama!!!" She's crying.

"Shhh"

I'm comforting her i know she needs me.

She need somone to talk with and someone who gonna be her back.

"Doc????" She asked fast when she saw the doctors came out.

"I'm sorry ma'am--"

"S-sorry??, diba 'yung sorry pag---, hindi!!!.hindi pwede!!!"

Her Mom is dead.

"Ma!!!!!" She shout..

"I'm really sorry, pero hindi na talaga kinaya ng pasyente. Masyadong malala ang nangyari sa kaniya...Excuse me" The doctors said.

----------

Wala na si mama.

Ang sakit-sakit sobra.

Kaya pala kung anu-ano mga sinasabi niya kanina, namamaalam na pala siya.

Hindi ko pa kaya, hindi ko alam kung paano magsimula ulit ng wala si mama.

Sobrang sakit, sobrang hirap.

"Ate anong gagawin natin" Umiiyak si Jack.

"Ate ayokong mawala si mama"

Niyakap ko siya, kami nalang ang meron kami.

Hinding-hindi ka iiwan ni ate, Jack.

Wala ngayon si Ms.Irene dito, nagmamadali siyang umalis kanina habang may kausap sa telepono.

"Ahh..Miss magkano po lahat ng bill namin?" tanong ko.

"Wait lang ma'am ha, check ko po"

...

"45 thousand and 8 hundred 76 po"

Nagulat ako sa narinig ko, san ako kukuha ng ganon???

"bawas na po ba--"

"Ay ma'am, sorry po. Fully paid na po pala nakalagay dito...Bayad na po"
Sabi ng babae.

Nagtaka ako dahil hindi pa namin kami nagbabayad.

"Si-sino po nagbayad???"

"Si...Irene Marcos-Araneta po" sabi niya habang binabasa sa papel.

Si Ms.irene ag gumastos lahat???

Malaking utang na loob na ang meron kami sa kaniya, Maraming tulong na ang nagawa niya sa pamliya namin.