Long Lost Daughter

28

Ilang araw nalang ililibing na si mama.

tuluyan na siyang mawawala samin.

Ang sakit-sakit pa din talaga.

Hindi ko na alam kung paano kami magsisimula dahil wala na'kong trabaho, magre-resign na'ko.

Sana pala ginawa ko 'yon una palang...pero hindi din dahil wala naman akong ginagawang masama.

"Ate, ano nang mangya-yari sa'tin?" Tanong ni Jack habang nakatingin kay mama.

"Ganon pa din naman, nawala si mama pero hindi ibig sabihin non nawala na din tayo. okay?"

Pilit kong pinapaintindi lahat sa kaniya.

"Ate??...Pwede ko bang malaman kung ano ba talaga ang nangyari??" Saka siya tumingin sa'kin.

"Kasi sabi mo nung kaaway mo 'yung babaeng maarte, Siya dapat 'yung makulong...ate??"

Nasasaktan akong ganiyan siya.

"H-hindi...Nasagasaan si mama diba??, napagkamalan lang na siya 'yung...driver, hindi pala" Pagsisinungaling ko.

Tumungo lang siya at tumingin na ulit sa himlay ni mama.

----------

"Celes??!" I shout when i enter her room.

I slap her with my anger.

"Ah!, Mom??!" She asked..

"Explain this all!!" I said.

"W-what???"

"How could you do this?!!!, i can't believe you!!"

I can't stop my anger because she's no longer right.

"Based on imbistigation, your wallet is not really missing!!!"

"What?!!, that is not true!!" She denied it all.

"Stop lying!!, That was all set up!!. I know you know what you really doing!!"

"M-mom!!, i don't know what you're talking about!!!"

How can she denied it all???

"I don't understand you anymore!!, what's happening to you?" My voice crack.

"My baby is not like that...I'd never teach my baby that kind of attitude.."

"Mommy..."

"Hindi na tama Celes...Mas mabuti pa siguro kung umuwi ka na...bumalik ka na sa US kasama ang tunay mong mga pamilya" Sabi ko ng naiiyak.

Nasasaktan akong nakikita siyang nagkakaganyan.

"You can't do that to me, Mom!!!" She scream.

"I know the truth!!!, either you like it or not, Lalabas ka ng bansa!!"

"Okay!!!, Fine!!!. Aalis ako dahil ayaw niyo naman na sa'kin ni daddy diba?!!!"

"I don't want to hear your words anymore....just--just leave Celes, i don't know you.."

Sabay na umalis ako ng kwarto niya, narinig ko pa na sumigaw siya at parang nagwawala.

----------

Nandito na naman ako sa tulay...Naiyak, nag-iisa.

Iniwan ko muna si Jack don, sabi ko may bibilihin lang ako.

Iniisip ko na lumipat kami ng bahay after ng ilang days ng libing ni mama.

kaso mapapalayo naman kami sakaniya lalo.

Gusto ko kasi na ilayo muna si Jack dito.

Ang lakas ng hangin...

...

"Tine" Boses ni Ms.Irene.

Pinunasan ko ang mga luha ko bago tuluyang lumingon.

Tumakbo ako ng medyo mahinhin papunta sa direksyon niya.

Mabilis ko siyang niyakap...Mahigpit na yakap.

Hindi ko kayang putulin ang ugnayan namin...

"Shh...Shhh" Niyakap niya din ako ng mahigpit.

Si Ms.Irene nalang nag nasasandalan ko ngayon.

Sobra ang iyak ko sa mga balikat niya, basang-basa na ang damit niya alam ko'yon.

"I'm here Tine, it's okay..."  Hindi pa rin ako nakabitaw sa kaniya.

Medyo nawawala ang sakit na nararamdaman ko pag andyaan siya.

Hindi rin siya nabitaw sa'kin.

"h-hindi ko na po...kaya" mahina kong sabi habang umiiyak.

"Kaya mo...okay??, Andito pa'ko, Andito pa ang kapatid mo" bulong niya sa akin.

"ilabas mo lang Tine, andito lang ako" sabi niya na mas lalong nagpaiyak sa'kin.

Sobrang swerte ko talaga na andito si Ms.Irene, Wala ng ibang makakapagpababa ng nararamdaman ko liban sa kaniya.

Hindi ko hinihiling pero....sana siya ang tunay kong nanay.