Long Lost Daughter

39

"Gano'n ba kahirap sa'yo magsalita ng sorry?!" Sigaw ko kay Celes.

Sobrang naaawa at nasasaktan na'ko sa ginagawa ni Celes kay Tine.

Ang bait-bait ni Tine sa kaniya.

Ako na ina wala akong magawa.

"Say what you want to say mom, i will not say sorry to anyone" sabi niya ng madiin.

"How dare you?!" I slap her.

"Stop this irene!..You celes!! Maawa ka naman!!, Anak pa rin namin si Tine kahit anong mangyari. Kung ayaw mong humingi ng tawad tuluyan ka na namin pababayaan ng mommy mo!!" Sigaw ni Greggy.

"Even a simple sorry???, Hindi mo kaya?!. Is that how your real parent's teached you?!.."

Nakita ko kung paano magalit si Celes sa narinig niya.

"Don't you dare say that dad!! My real parent's is not involve here!! Tigilan mo sila!!"

"Kung gusto mong tigilan ko sila, tigilan mo na rin ang anak namin!!. Please Celes hangga't may awa pang natitira sa amin ng mommy mo..bago pa namin kalimutan na naging anak ka namin"

At biglang umalis si Greggy at nagdabog pa ng mga sofa, iniwan ko na din si Celes.

Iniwan namin siya pareho ni Greggy, hindi na talaga namin siya maintindihan.

Sa ginagawa niyang 'to, gusto ko nalang siya mawala sa buhay namin.

I'm sorry Celes, but you're wrong.

----------

Nandito lang ako sa kwarto ko, si Jack nasa bahay ng mga kaibigan niya.

Ang dami kong iniisip na problema, nakilala ko nga kung sino ang mga magulang ko.

Pero hindi maganda ang naging kapalit.

Umiiyak ako hawak ang litrato namin ni papa, kasama si mama.

Namimiss kona sila sobra.

Kung buhay lang sila, masaya sana kami ngayon ni Jack.

-knocking-

"Pasok" sabi ko sabay na nagpunas ng mga luha.

"Jack---" naputol ang sasabihin ko ng si Ms.Irene ang nakita ko at hindi si Jack.

"Baby.."

Tumayo ako ng mabilis at tumakbo palapit sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

Lalong bumuhos ang iyak ko ng mag-kayakap na kami.

Bumalik siya, binalikan niya ako.

"Baby, i'm sorry.." nararamdaman kong umiiyak na din siya.

"M-mommy...ayoko na po..pagod na po ako.." mahina kong sabi habang umiiyak at nakayakap.

"Okay..okay shh..Ilalayo na kita dito okay??" Sabi niya at hinawakan ang mga mukha ko.

"Napapagod na po ako.." tuluy-tuloy ang bagsak ng luha ko.

"I'm sorry anak, i'm sorry...Lalayo na tayo dito ng daddy mo, okay..isasama na'tin si Jack, tapos magsisimula ulit tayo." Sabi ni mommy ng nakangiti pero may mga luha.

"nahihirapan na po ako sa sitwasyon, sa mga nangyayari...okay lang po ba kung....sumama na'ko kay mama't papa?" Mahina kong tanong.

"No, baby..shh don't say that, everything will be alright.."

"Look at me anak" at inangat niya ang nakayuko kong mukha.

"Walang maggi-give up, okay?. Hindi mo iiwan si mommy at daddy"

Sobra-sobrang pasakit na ang nararamdaman ko mommy.

----------

There's a suicidal thoughts in my baby's mind.

Kung anu-ano na ang mga nasasabi niya.

Ayokong mastress o naiyak siya dahil bukod sa nasasaktan din ako, ayon ang sabi ng doctor.

Kung ako lang ang papipiliin anak, kukunin ni mommy lahat ng sakit na nararamdaman mo ngayon.

I know that she's not really alright, okay.

Ilalayo ko siya dito, dadalahin ko siya sa lugar na kung saan wala siyang iniisip o iisipin.

Buti nalang talaga pumunta ako dito sa kanila to check her.

Pagpasok ko palang ng pinto, kakaiyak niya lang.

I'm really sorry anak.

Mommy's not enough.

I know you're tired, but please baby don't leave us here alone.

...

"Go, pack your things baby. Aalis muna tayo here okay?"

I told her to pack her things, sakto nandito na rin si Jack.

"Mommy, saan po tayo?" Mahina niyang tanong.

Her eyes really don't lie. Her eyes says it all that she's tired , she's sad , she's in pain.

"In your family, anak. Sa lola mo, tita and tito mo, They're all waiting for you eversince. I think it's time to go their anak."

I promise that mommy won't leave you now, Celestine.

This is our battle, i will make sure that you will never see Celes again.

----------

"Jack, behave ka lang do'n ha" sabi ko kay Jack.

Kinakabahan ako dahil sa pamilya daw ni mommy kami pupunta at do'n daw muna kami.

Iiwan ko muna kayo dito mama, papa.

Sorry mahina po 'yung anak niyo.

"Don't be nervous anak, Matagal ka na nilang hinihintay" sabi ni Mommy.

Sana mabilis akong masanay na sila ang pamilya ko.

Nahihirapan pa din ako, kung ako ang papipiliin.

Ayoko na.

Sana maging okay na ang lahat pagtapos nito.

Sana masaya kong makikilala ang pamilya ko.

Ang tunay kong pamilya.

Marcos-Araneta.