Transmigration Series 1: My Villain Princess

Chapter 9 - Kontrabidang Charlotte Aria

NAKITA nila ang daddy niyang nag-aabang sa kanila. Bakas ang pag-aalala sa mukha nito. Bigla niyang naalala ang mommy niya sa ospital kanina, baka tumawag na ito noong nagpunta ito sa banyo. Alam niyang sasabihin nito ang nangyari sa esposo lalo na noong na overdose si Charlotte. The thought of killing herself must frighten her parents.

"Baby!" bungad na yakap sa kanya ng daddy niya.

"I'm so sorry dad" naiiyak na yumakap din siya sa ama.

"It's okay. Come, let us talk in my study" giya nito sa kanila.

Nang makarating ay nagyakapan silang mag pamilya. Kinuwento niya sa mga ito ang lahat maliban na lang sa pagkakaroon ng amnesia. Sa tingin niya kasi ay di na kailangan.

Then, she give the body to the Charlotte Aria in this world.
Sa loob kasi ng tatlong araw na nagpahinga siya ay nakita niya ang original na Charlotte na nakangiti sa kanya. Bigla na lang ito nagpakita. Di pa niya alam kung yun ay panaginip or hindi. Pero there is a high probability that they are in the subconscious mind. Naalala pa niya ang una nilang pagkikita. Kagaya ng itsura sa katawam na meron siya, she is really pretty na may wild temperament. She saw the arrogance amd temper in her bones. Yung tinatawag nilang cold beauty.

"First, I really don't know how you end up in my body. As my soul was leaving from my body during my suicide, I saw a light and due to desperation I grab it and saw you. I am sorry because of me ay napunta ka dito. Pasensya na din at ngayon lang ako nagpakita, I saw fragments of your memories kaya nalaman ko kung ano mangyayari after my death. I can't help but to sulk and wallow my guilt and regrets. Pero baka hindi pa talaga ako inabandona ng Panginoon at binigyan ako ng pagkakataon na itama ang mga mali sa pamamagitan mo. Charlotte Aria from another world, live comfortably and be happy in this world. Ihingi mo ako ng tawad sa lahat ng mga taong nagawa ko ng mga kasalanan. My only regret is to leave my parents, the only people who really love and sincere to me. Ingatan mo sila at ang anak natin. Hanggat maari change the outcome, their fate dahil ikaw na lang ang may kakayahang gumawa nun. I could feel it, hindi na ako magtatagal. Tinatawag na niya ako. Kaya may you grant me my last wish, I want to apologise and say thank you to my parents. Let me use my body one last time."

"I will. Pero after na ng check up. The body can't keep up. Panay ako duwal lately which makes me really weak. Ang fragile ba naman kasi ng katawan mo."

HINDI niya alam kung nasaan siya. Puti ang kanyang mga paligid at parang gaya ng napapanood niya sa movie ay may tubig sa harapan niya kung saan nakikita niya ang nagyayari sa labas. With her consent hinayaan niya ang orihinal na Charlotte ang gumamit ng katawan. Ayaw man niyang eh risk at ibigay dito, dahil may chance na hindi nito ibalik. Pero naisip niyang may karapatan ito. Ramdam din niyang sincere ito noong nakapag usap sila. Kaya pinag bahala na niya sa Diyos kung anong mangyayari.

The family of three spent the remaining days together and she is happy on what she saw. Nang gumabi ay nagkita ulit sila ng kontrabida.

"I know I am the villain of their love story. What will you do if I want revenge?" tanong nito sa kanya. Di siya agad nakasagot at natahimik.

"Just kidding, I know what type of personality you have. Hindi ka kagaya ko. Huwag mo lang sana kalimotan ang huling hiling ko. I really no longer have regrets. So here is my parting gift for you."

Kita niya ang contentment and fulfillment sa mukha nito. Kapagkuwan ay tinutok nito ang hintuturo sa kanyang noo and she saw flashes of memories from birth until when the villain Charlotte committed suicide.

"Thank you, napakalaking tulong nito sa akin." ang tanging nasabi na lang niya. Hindi na niya kailangan mag panggap na may amnesia.

They bid their farewells to each other and with a cheeky grin she said na medyo may iniwan siyang problem hanggang sa maramdaman niya ang kontrol sa katawan.

Nagising ang diwa niya sa lakas ng tunog ng cellphone at dahil di na tinignan ang caller ay isang malakas na tinig ang narinig niya.

"What is this again Charlotte?! I told you to stop texting me!" sino pa nga ba ang magsasalita ng ganyan kundi ang damuhong Montreal na yun!

Hinilot niya ang kanyang sentido at hinanap ang text na binanggit nito. Gusto niyang kutosan si Charlotte dahil di pa rin nito tinantanan ang lalaki. Di niya maalala kung paano nito nagawa iyon ng hindi niya napapansin, eh ang usapan pa naman nila bawal niyang kausapin ang dalawang bida bago niya ibinigay ang kontrol sa katawan. Nangako naman ito kaya okay na sa kanya. She sigh in relief when the message only said thank you.

"Nah, I just want to say thank you to the both of you and give my blessing. I won't say sorry to things I've done, I only done that because I was blinded by love. But now? Thank you, you give me two greatest gifts. One is to move on from you and now I decided to focus on myself. " sabi niya saka pinatay ang tawag.

Humiga siya sa kama, hindi na niya binanggit ang pangalawang regalo natanggap niya. Yun ay ang bata sa sinapuponan niya. She caress her slightly bump tummy, na parang magic at bigla nalang nagkaroon. Indeed, the baby is a blessing despite bunga ito ng rape at ng kasalanan niya.

MAAGA siyang nagising kinabukasan kahit late ng nakatulog kagabi, gusto niya kasi bumawi sa mga magulang niya sa pagsabay sa mga ito sa pagkain. She organized all the memories last night and sighed, she really deserves to be be the villain in the story. But hey! She says she regret everything and want to apologise to all the people she hurt. Ang mahalaga ay natuto na ito sa pagkakamali.

She remember last night na may dinagdag siya "must" do list, yun ay ang paghingi ng tawad sa mga taong nagawan niya ng kasalanan. Alam niyang andiyan pa rin ang orihinal na si Charlotte pero sobrang hina. Kaya naisip niyang baka pinaghahawakan pa nito ang huling wish niya. She concluded na gusto nitong makita ang lahat bago matiwasay na umalis.

"Good morning mom and dad! Good morning people!" bati niya sa magulang at sa mga katulong na kasulukuyang naghahamda ng pagkain nila. Nangingiti na lang ang mga ito at tila nasasanay na.

"Good morning princess. Hindi na baby ang itatawag ko sayo, sasanayin ko na sarili ko dahil may paparating na tayong bagong baby sa pamilya" nangingiting bati sa kanya ng ama.

Napatawa siya sa turan ng ama, and announced to all kasambahay na siya ay buntis. Kahit na nawalan sila ng kompanya, ay ayaw nilang magpamilya na magbawas ng katulong. Bukod sa naging pamilya na ang kanilang turing, ay ang sinasahod lang ang tanging ikinabubuhay ng mga ito. They did the budgeting noong pinilit nila ang ama na bitawan na ang kompanya mula sa side ng mommy niya. Mas pinili nilang yung lifestyle na lang ang mag iiba. Sa kompanya kasi ng dad niya, matagal ang turn over ng pera at lahat magbabase sa sales. Hindi kagaya sa construction company ng mom niya na mabilis ang pera dahil developing ang bansa. Marami ang nagpapa construct. She sighed, she wanted to help her parents.

"Dad, I want to go to the company. Baka may maitulong ako, I will ask Claddey to monitor and check the on going building of our business. In short hanggat di pa ako busy."