Where Hearts Die | Merthur

Bölüm 12

 "Search your heart.
You know who he loves." 

Bölüm 12

      Merlin gözlerini açtığında hava daha tam olarak aydınlanmamıştı. Uyumak için biraz daha zamanı olduğunun farkındaydı. Hatta uyuyup dinlenmenin iyi geleceğini de çok iyi biliyordu. Ancak karmakarışık düşünceleri yüzünden uyuyabilecekmiş gibi hissetmiyordu.

      Yattığı yerde doğrulup oturur pozisyona geçti, ayaklarını yere koyup bir süre öylece oturdu. Bakışları yerdeydi. Arthur'a bakmak istemiyordu. Bunun aklını fazlasıyla bulandıracağını biliyordu. Merlin'in ihtiyacı olan şey ise berrak bir zihindi. Geri dönmenin yolunu bulmak için buna ihtiyacı vardı.

      Aradan biraz zaman geçti.

      Merlin ise yoğun çabasının boşa gittiğini geç fark etti. Bakışları çoktan Arthur'u bulmuş, yüzünde dolaşmaya başlamıştı. Uyurken bile ne kadar iyi -bir yandan şapşal- göründüğünü düşünürken gülümsedi. Bu yeni bir şey değildi. Merlin'in önceden de dikkat ettiği ama dikkat ettiğini fark etmediği ya da görmezden gelmeyi tercih ettiği detaylardan biriydi sadece.

      Berrak bir zihin...

      Merlin hızlıca bakışlarını kaçırdı, ayağa kalktı ve sessizce hazırlanmaya başladı. Kahvaltıdan önce biraz yürümek, temiz hava almak iyi gelecekti.

      Giyim tarzı Hogwarts'ta biraz değişmiş olsa bile kırmızı fularını boynuna takmayı ihmal etmedi. Son olarak cüppesini alıp kapıya yöneldi.

      "Merlin?"

      Kapıyı açmak üzereyken duyduğu sesle bir anlığına duraksadı. Sonra hiçbir şey olmamış gibi yeniden kapıyı açmaya yeltendi.

      "Merlin dedim."

      Merlin bir kez daha duraksadı, derin bir nefes aldıktan sonra Arthur'a döndü. "Günaydın, ben de tam çıkıyordum, görü-"

      "Bekle, nereye?"

      "Biraz yürüyeceğim, temiz hava falan alırım. Daha erken, sen uyu," dedikten sonra hemen arkasını döndü.

      "Merlin!"

      Merlin iç çekişle bir kez daha Arthur'a döndü. "Evet, ben Merlin, yürüyüşe çıkmak üzere olan Merlin, çok memnun oldum."

      Arthur şüpheli bakışlarını Merlin'e dikerek yatakta oturur pozisyona geçti. "Ben de yürüyüşe çıkmayı umut eden Arthur, memnun oldum."

      "Yürüyüşe mi çıkmayı umut eden Arthur mu?"

      "Sakıncası mı var?" diye sordu Arthur kafası karışık bir şekilde. "Ben de temiz hava alsam fena olmaz."

      "Aaa," dedi Merlin keyifle gülümseyerek. "Harika. Sana da iyi yürüyüşler o zaman, sonra görüşürüz."

      Arthur kaşlarını kaldırdı. "Sen iyi misin?"

      "Harikayım, neden?"

      "Burada da bir han falan mı buldun? Doğru söyle. Dün de bir tuhaftın."

      Merlin olabildiğince normal bir şekilde, "Gayet normalim," diye cevapladı. "Sana öyle gelmiş. Şimdi izninle geç kalmak istemiyorum."

      "Neye geç kalacaksın? Biriyle mi görüşeceksin?"

      "Hayır, kahvaltıdan önce yürüyebileyim istiyorum."

      "Hmm," dedi Arthur, Merlin'i süzerken. "Biriyle görüşmeyeceksin yani?"