Her Worst Contract (LOA 2 #2)

CHAPTER 37

My hands were trembling as we were heading to the set, kung saan gaganapin ang first shooting namin for the movie. The movie is called Amore Doloroso.

It's my first time again to wake up early for shooting, it feels nostalgic knowing that I've stopped doing things like this for 2 years and now I'm doing it again.

Habang nasa byahe, hindi ko maiwasang makaramdam ng kakaibang kaba habang kami ay papalapit ng papalapit sa lugar. I feel anxious, and weird, kanina pa ako hindi mapakali. I can't believe that after 2 years of trying to move on from Vlad, here I am working with him on the same project.

My first step to move forward is working with him, a difficult step, I guess. "Bunny, ok ka lang? Gusto mo ba ng kape?" tanong ni Dolce habang nakasilip sa aking mula sa likuran.

"No thanks, I'm ok, I already drank before we left." malumanay kong sambit at nginitian siya, she nodded and went back to her seat. Napalingon ako kay Harvin pagkatapos non. Tinitingnan niya ako na tila puno ng pag-aalala sa kanyang mga mata.

I urged a smile at him and mouthed the word, 'I'm ok,' he nodded before he leaned on the chair and continued fixing my schedules. "You have so many interviews invitation from different station, lahat sila gustong malaman ang totoong nangyari bakit ka tumigil sa trabaho, but I suggest na wag ka munang haharap sa kahit na isa dito hangga't hindi pa tapos ang movie." sambit nito habang patuloy ang pagsagot sa mga emails ng different stations.

"Isa pa mas magandang mag accept ka ng interviews pag premiere na ng movie, para mas malaki ang chance ng promoting ng movie at mas gugustuhin ng mga tao na panoorin ang new movie mo dahil interesado sila sa buhay mo." I nodded and just glanced at the sky.

"Are you watching Mommy, right now?" I whisper and smile. I know my baby is watching and guiding me right now. Huminga ako ng malalim bago ipinikit ang aking mga mata at sinubukan burahin ang kaba na nasa loob ng aking sistema.

Nanatili ako sa ganung posisyon hanggang sa tumigil ang van sa harap ng set, iminulat ko ang aking mga mata at agad kong nakita ang mga van ng ibang artist at tents na nasa paligid.

I'm really back. Agad binuksan ni Harvin ang pinto ng van, naunang bumababa di Dolce at inalalayan ako ni Harvin pababa ng van. He even opened a black umbrella for me. Parang dumikit ang aking paa sa lupa ng tingnan ko ang buong paligid at nahagip ng aking mga mata ang van ni Vlad.

He didn't change his van and I could still clearly recognize it. Bumilis ang tibok ng puso ko ng tumatak sa aking isipan na nandito na siya. How will I face him? How will I work with him? Kaya ko na ba?

"Bunny," bumalik ako sa aking sarili ng marinig ang boses ni Prime, I look on my left and saw him running towards my place. Agad niyang hinawakan ang aking kamay ng tumayo siya sa aking harapan. "Are you ready?" masigla nitong sambit.

Dahan-dahan akong tumango at kasabay non ay ang malakas na simoy ng hangin, dahilan upang magulo ang buhok ko at pagpikit ng aking mga mata dahil sa mga alikabok. When I opened my eyes, the first thing I saw is that dark painful eyes staring at me from a afar.

Parang tumigil ang pagpasok ng hangin sa aking buong katawan ng makita si Vlad sa malayo habang nakatingin sa akin. Nanlamig ang aking mga kamay dahil sa uri ng pagtitig na iyon.

Parang naghahatid ito ng kirot sa aking puso pero agad itong natigil ng humarang si Prime sa aking harapan at nakangiti akong tiningnan. "Let's go?" tanong nito.

My lips parted, and I just slowly nodded at him before he pulled me towards our designated tent. As I walk, I could still feel Vlad's stares from afar but I choose to ignore it and head straight inside the tent.