On

37.3K 2.3K 246
                                    


°

Ertesi sabah erkenden holdinge gitme kararıyla kalkmıştım. En iyi yöntem kendimi zorundalıklarla zinde tutmaktı.

Başarıyor muydum sanmıyorum ama en azından deniyordum.

Yine aynı gizlilikte babamın odasına ulaşmış imzalamam gereken dosyalarla birlikte yönetim kurulundakilerin sorunlarını dinlemiştim. Her ne kadar benden bilgili olsalar bile ne yapsalar bana danışmaları gerekiyordu.

Sonraki üç dört günde aynı şekilde geldi.

İşleri öğrenmeye kendimi o kadar kaptırmıştım ki erkenden gidiyor akşam geç saatlere kadar holdingde kalıyordum.

Haliyle eve geldiğim gibi halamla bir kaç kelime konuşarak kendimi uykunun kollarına atıyordum.

Bu meşguliyet çalışmamın asıl nedeni içten içe buradan uzaklaşma isteğimdi. İnkâr etsem bile iç sesim bana bunu bağırıyordu.

Aynaya baktığımda gözlerimde oluşan kırgınlık ve ruhumdaki karmaşa göze batıyordu.

Hafta sonu gelip çattığında hafta başından beri yaptığım kaçma işim sonlanmıştı. Odadan balkona bile çıkmak istemiyordum.

Fakat halam bu hafta boyunca çok yalnızlık çektiğini beni özlediğini söylediği için onunla vakit geçirmeliydim.

Dünden kalan fönlü saçlarımı bir lastik yardımı ile yukarıdan at kuyruğu yaptım.

Geceliklerimi çıkartıp ince triko bir elbise giyindikten sonra ayağıma kısa yünlü botları geçirdim.

Serin bir sabah için uygun olmuştum.

Takılarım arasında dün çıkarttığım saati kutusuna koymak aklıma gelince oraya yöneldim

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Takılarım arasında dün çıkarttığım saati kutusuna koymak aklıma gelince oraya yöneldim.

Babamın hediyesiydi.

Doğum günü hediyem olarak elime vermemişti ama uyandığımda komodinimde bulmuştum. Bu bile büyük bir önem taşıyordu.

Günün ilk saatlerinde duygusal anlamda çökmememek adına kutuyu kapatıp derin bir nefes aldım.

Alt kata indiğimde Numan bey elinde kasımpatı dolu bir kasayla eve giriyordu.

-"Günaydın." dedim tebessüm ederek.

Bu halime önce hafifçe şaşırdı sonra gülümsedi.

-"Günaydın Lavin kızım."

Artık evin çalışanlarının yalnızca çalışan olmadığını ev halkına dahil birer birey olduğunu burada öğrenmiştim.

-"Ne kadar güzeller."diyip son basamağı indim ve renkli yapraklarını okşadım.

-"Bahçedeki menekşelerin yanına dikeceğim. Yardım edersin istersen."derken bitkilere olan ilgimi bilerek söylemişti.

MEVANiWhere stories live. Discover now