Elli Yedi

26.2K 1.9K 95
                                    





Ne zaman ve nasıl uyuduğumu bilmiyordum. Sabah sıcaktan saç diplerim terlemiş olarak uyanmıştım.

Asil nerdeyse burnuma kadar beni yorganla örtmüş bir de üstelik kollarıyla sıkı sıkı sarılıyordu.

Yorganı ittirirken soluklarım bile sıcacıktı. Asil uykusunda çekilmeme olanak vermeden kolunu biraz daha sıkılaştırınca mücadeleyi bıraktım.

-"Asil?"

Başımı çevirince kolundan dolayı sadece çok az yapabildim. Burnum sakallarına değince burnumu kırıştırdım.

-"Asil boğuluyorum." Mırıldanarak dudaklarına doğru konuşurken hiç kıpırdamıyordu.

Hayır normalde bu saatte ayağa dikilmesi gereken bir insandı.

Çıplak göğsünü dürtüklerken teninin güzelliğine kapılıp kendimi onu öperken buldum. Omzuna ve boynuna minik minik öpücükler kondurup kokusunun güzelliğine tebessüm ettim.

Son bir buseyi dudaklarına bıraktıktan sonra karnına çimdik atmaktan geri kalmadım.

Yüzünü buruşturarak irkildi ve geri kaçtı.

-"Ne yapıyorsun kızım ya?" Uykudan ayılamadan kapalı gözleriyle homurdanmıştı.

-"Üstüne kusmamı istemiyorsan çekilmen lazım."dedim ve rahata kavuştum.

Rahat bir nefes alarak yorganı tamamen açtım. Altımdaki eşofman da yoktu ve sadece iç çamaşırlarımla duruyordum. Yadırgamadan yatakta doğruldum.

Mide bulantısı hissetmeden uyanmak artık benim için bir lüks haline gelmişti.

-"Nereye?" Daha uykudan uyanmamış olmasına rağmen beni kolluyordu. Çekilmemle birlikte yüz üstü döndü ve yüzünü yastıklarımızın arasına sokarak uyumaya devam etti.

İlk önce yüzümü yıkamayı düşünsem bile fazlasıyla terlediğimden dolayı duşa girdim. Odaya döndüm ve yine uyuyan Asil'e göz gezdirdim.

Ayak ucuna yığılmış yorganı beline kadar çektikten sonra üstümü giyinmeye başladım. Evin sıcaklığından dolayı yalnızca bir crop bluz giyinmiş altına takımı olan pantolonu geçirmiştim.

Gece yaşadıklarımız gözümün önünde beliriyordu

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Gece yaşadıklarımız gözümün önünde beliriyordu. Aynadan önce karnıma ardından yansımadan görünen Asil'e baktım.

Nasıl bir baba olacaktı?

Peki ya ben anne olabilecek miydim?

Yaşadığım kimsesizliği yaşatmayacağıma emindim. Bunu başıma ne gelirse gelsin asla yapmayacaktım.

İç geçirerek odadan ayrıldığım zaman aklım yatağa geri dönmekteydi. Fakat yolum mutfakta son bulmuştu. Hanife ablalar henüz yeni gelmiş olmalıydı ki etrafı topluyorlardı.

MEVANiWhere stories live. Discover now