-"Tatmin oldunuz mu hanımefendi?" Yanağımı sertçe öpüp yanıma oturan kocama baktım.
-"Evet fazlasıyla aşkım."
Oturma odasında Asil'i sürekli zehirleyen o kısımdan nefret ediyordum. Alkole olan bağlılığını azaltmaya çalışsa bile hep kıyıda köşede eline bardağını alıyordu. Bu yüzden içki şişeleriyle dolu o dolap evimizi terk etmişti.
Bende biraz bebeklerimi babasına sevdirmemekle tehdit etmiş olabilirdim.
-"Ben yavrularımın alkolik bir babası olmasını istemiyorum. Yok hala içmeye devam ederim diyorsan değil çocuklarının benim bile yüzümü göremezsin ona göre."dedim ciddi anlamda.
-"Tanam güzelim söz verdim ya. İçmeyeceğim." Ellerimi tutup dudaklarına getirdi.
Odada yalnız kaldığımızda koltukta biraz daha kayarak başını göğsüme yasladı ve kolunu karnıma doğru attı.
Belimin altına sıkıştırmış olduğum mindere rağmen hiç mi hiç rahat değildim. Üstelik geçen iki ay boyunca genel olarak hep oturur veya yatar haldeydim.
Dışarısı karla kaplıydı. Şubat bitmiş Mart ayına giriş yapmıştık. 24 haftalık hamileliğim tam anlamıyla beni bitiriyordu.
Tüm bu çileyi unutarak katlanma nedenim,evimize gelecek iki miniğimizin babalarına benzer erkek olacak olmalarıydı. Yani öyle olmalarını umuyorum.
Benim tatlı erkeklerim.
Sadece annelerinin canını fazla yakıyorlardı.
-"Bir tarafa yatsam ama ne tarafa?" Acıyla kıvranır gibi söyleyerek yüzümü buruşturdum.
Huzurla uyuduğum yatma pozisyonlarımı özlemiştim.
-"Gel bana." Şu şuralar çok rahat olmasa bile olabilecek en konforlu şekilde kocamın kollarını seviyordum.
Koltuğa yan şekilde oturup beni bacaklarının arasına çekti. Sırtımı göğsüne doğru yasladıktan sonra elleriyle koca göbeğimin alt kısmını çevreleyip baskıyı biraz da olsa hafifletiyordu.
Sırtımdan hiç gitmeyen ağrılar ve vücudumun ağırlığıyla gözlerim anında kapanmıştı.
'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yürüdüğüm salonda bir daha asla çocuk yapmayacağımı düşünürken ağlayasım geliyordu.
Sekizinci ayımın sonundaydım. Tek başıma yürümem artık mümkün değildi.
Bebeklerimin odasını yaparken,eşyalarını seçerken bile uzaktan uzağa beğenip yaptırmak beni çok üzmüştü. Hiç hareket edemiyordum. Erken doğum riski yüzünden kendimi de zorlamak istemiyordum.
