Chapter Five: First Day of School

33 5 7
                                    

Raphael’s Point Of View

  Nagmamadali kung tinatakbo ang daan papuntang University. Nagmamadali at nagbabasakaling magkasabay kaming papasok sa skwelahan ngunit nadesmaya kung narating ang paaralan na mag-isa.

  Hinihingal at pagod kung narating ang pa-aralan na hindi man lang ito nasabayan. Hindi sa may gusto ako sa kan’ya, gusto ko lang naman s’yang samahan na libutin ang buong University. She might be cute but hindi naman ‘ata ako aabot sa puntong magustuhan ito.

   She’s new in our school at baka-mawala pa ito sa daan. I never expected that she’s so early, excited ‘ata.

   She might be at her designated room. Balak ko pa naman sanang e pas’yal s’ya sa buong campus. Bagsak balikat kung tinungo ang sariling silid at bagsak kung inupo ang aking upoan.

   Napahinga akong malalim at na idokdok sa aking arm chair ang aking ulo. Nakasimangot kung ipinikit ang aking mga mata at balak na tulugan ang buong classe ko ngayon. Ngunit may nanggambala na naman sa binabalak ko ngayon.

   “Oi rap!” Kalabit ng kung sino habang nakayuko ako sa aking upuan at matamlay na nakapikit.

   “Rap!” Pagpupumilit nito na ikina-inis ko at ikinatingin sa taong nangungulit at kalabit nang kalabit sa aking balikat.

   “Bakit Ba?” I saw Carlos na nakangisi sa aking harapan habang nagtataas baba ang kilay nito.

   “May ibabalita ako sayo pare,” Pilyo nitong saad at inakbayan ako at tumabi na rin sa aking kina-uupuan.

   “May bago pala tayong kaklasse pare, at ang hot,” Taas baba nito sa kan’yang kilay at agad na nginuso ang nasa kaliwang gilid namin at nasa likod pa ito.

   “Lumalabas na naman pagkaman’yak at play boy mo!” bagot kung saad habang nakatingin sa asong nasa tabi ko ngayon. He never learned his lesson, no’ng nakaraang taon sumugod pa naloko n’ya rito sa room para mag-eskandalo at ngayon ina-atake na naman ito sa ka-pakboyan.

   At dahil sa curious din ako sa pinagsasabi nito ay minabuting tinignan ko na rin. Nguso kasi ng nguso na akala mo naman isang pato. Ang sagwa rin n’yang ngumuso kaya na pilitan akong tignan nalang din kung sino ang tinutukoy nito.

   Naka-yuko ang babae at ‘di ko maaninag ito ng maayus. Minabuti kung isiningkit ang aking mga mata at doon ko lang napagtanto kung sino ito. Agad akong napatayo ng makitang ang babae ito sa aming classroom. It was the girl I was searching for.

   Masigla kung nilapitan ito habang nakaduko ito sa kan’yang upuan at nakasalpak sa tenga ang kan’yang headset. 

   Agad akong tumabi sa kan’ya at tinanggal sa kan’yang isang tenga ang isang pares ng kan’yang headset. Nang maisaksak ko ito sa aking tenga ay ang akala kung masayang playlist at nakakagana nitong musica ay purong lungkot ang aking naririnig.

   Hindi tulad ng mga naririnig at alam kung patok sa mga katulad namin ngayong teenager ay iba ang taste of music nito, compara sa aming halos koreans, rock, R&B, Reggie, love songs . . . etc. ang laman ng playlist.

   Her music is pure guitar na purong lungkot ang tugtug ng musika nito. The strum of its guitar seems like it was recorded. Agad akong napatingin sa screen at compermadong record nga ito. Did she composed this one?

Leaving The Lights On Donde viven las historias. Descúbrelo ahora