Raphael’s Point of View
I wasn't sure what had happened. Bigla-bigla nalang nag-iba ang ugali ni Seah no’ng hating gabi na itong umuwi.
I also noticed na mugto ang mga mata nito at subrang dumi nito umuwi. I thought bad thing had happened but she said she's alright.
Ngayon nasa room kami. Tahimik lang itong nakatanaw na naman sa labas ng bintana habang nagpapaliwanag sa isang activity namin ngayon ang aming subject teacher.
I noticed Cedric stood up after our teacher done talking and he sat beside Seah. Akala ko ay itataboy niya rin ito gaya ng pagtaboy niya sa akin noong gabi na umuwi siya ngalang hindi.
She placed her head over his shoulder. I got stiffed gayon din naman si Cedric. Hindi rin niya siguro akalain na gagawin iyun ni Seah.
Kita kung napangisi si Cedric at hinayaang dumantay ito sa kaniyang balikat. Seeing that I just flinch my fist and stood up. Dumaan pa ako sa tabi nila at nakita ko pang nakapikit si Seah.
Agad nalang akong umalis sa loob ng room at minabuting ‘wag na munang pumasok ngayon. I don't know but medjo nasaktan ako sa pagbabaliwala niya sa akin.
I didn't know the reason behind it, but I didn't do wrong at ayuko sa lahat ay ayukong binabaliwala ako sa hindi naman malamang rason.
Third Person's Point of View
Habang papaalis ng silid ang binata ay napamulat naman ng mata ang dalaga at madaliang inalis ang pagkakadantay ng ulo nito sa nakangiting si Cedric.
Di ma intindihan ng dalaga kung bakit niya ito ginawa ngunit mas napili niya rin itong paraan upang mapalayo ang binata sa kaniya.
Nagtataka man ay hindi nalang din kumibo ang binatang si Cedric. Bagkos alam nito na ang dahilan ng pagdantay ng dalaga sa balikat nito ay dahil sa mga tingin ni Raphael sa dalagang si Seah.
“Bahala na,” sa isip ng binatang si Cedric at iniwaksi ang mga posibilidad na nabubuo sa utak nito.
Samantala, naglalakad papalabas ang binatang si Rapahel papalabas ng skwelahan. Medjo na iinis ito at ayaw na muna nitong pumasok sa kaniyang susunod na subject.
Habang nakakunot noo itong naglalakad ay may kung sino ang agad na kumalabit sa kaniya. Noong una ay hindi niya pa ito pinansin ngunit kalaunan ay natauhan ito at kita ang isang ngiti ng isang dalaga na nakaharap na sa kaniya ngayon.
“I missed you,” walang kagatol-gatol nitong saad sa babae at agad niya itong dinambaan ng yakap.
———————————————
“Kumusta?” In front of me was my best friend who I used to grow up together when we were still young.
“Ito naghahanap pa rin ng malilipatan, ikaw? Kumusta? May girlfriend ka na ba?” agad akong nagkamot at napangisi sa kaniya.
“Alam mo naman na wala pa iyan sa utak ko. Ikaw ba?” tanong ko pabalik sa kaniya. We're here at a local cafe na malapit lang sa school ko.
We never had a conversation for about a year after they moved out and lived in a big city. “Ah! Kung sana lang wala akong inaantay baka may jowa na ako ngayon, hahahaha” tawa nitong saad.
Di katulad noon na subrang iyakin at subrang palaaway ito ay nag-iba na ang dating baby baby na bestfriend ko.
She's already grown woman and mahahalatang subrang maalaga na ito sa katawan. Hindi ko na rin nakikita ang patpatin nitong katawan. She already had a curves and all woman possessed when they hit puberty.
Agad rin naman akong napatawa sa mga kalukuhan nito. She also talk about what had happened after they moved out and how she missed me after that.
I never expected her to find me at sa school pa talaga. Na taon na papalabas pa ako, buti nalang talaga lumabas ako kasi baka paghindi baka hinfi kami nagkita.
“You’ve grown well, noon hanggang kili-kili kalang ah! Ngayon ganon pa rin,” agad niya akong hinampas at nagtawanan naman kaming dalawa.
Although hindi naman talaga siya lumaki ay nag-iba na naman ang hugis ng mukha nito. Mas lalo pa siyang gumanda at dahil iyun sa pagiging maalaga nito sa katawan na.
“Subra ka naman,” sagot nito at muli ay napasarap ang aming pag-uusap na dalawa.
“Gumwapo ka lalo ah! Impossible na wala ka pang girlfriend,” pag-uusyuso nito.
“Nako! Kung hahanap man ako ng makakasama sa buhay ikaw nalang siguro,” biro ko pa na ikinapula nito’t ikinahampas naman nito sa aking balikat.
Mahigit Ilang taon na rin mula noong huli kaming magkita at subrang saya ko ngayon na kahit papaano ay nagkasalubong kami at nagkakwentuhan sa kung ano anong bagay at sa buhay namin ngayon.
Naghapon kaming nag-usap at naggagala rin kami pagkatapus. Inilibot ko siya sa kung saan saan, kumain din kami at nagbonding.
Naglaro rin kami kung saan kami dati naglalaro at binisita ang mga lugar kung saan kami lagi dating tumatambay.
Naging masaya naman ang buong araw ko at kalaunay inihatid ko rin siya sa kung saan siya pansamantalang naninirahan.
Nasabi pa nitong gusto niya sanang malapit lang sa amin ang magiging bago niyang lilipatan para makapagbonding kami katulad ng dati.
“I enjoyed being with you again,” she said and smile.
“Ako rin naman, mabuti at nagkita tayo ulit.”
I said then suddenly she kissed me in my lips. I was shocked but I can't even get myself out of that kiss and let her kissed me.
“Sa uulitin,” she said and walked away.
Natulala pa ako habang nakikita itong papaalis. Agad akong napahinga at tumalikod para umuwi na. But what surprises me is Seah, she's walking towards me while carrying her bag.
“Ah! Ano magkaibigan lang kami,” agad akong napapikit dahil sa katangahan ko. Why did I explained?
I thought she would react but she just passed through me and didn't even take a look at me. Para lang siyang Robot na walang nakikita at nilalampasan lang ako.
She's walking pass through me and probably she's about to go to work again. I never knew what had happened pero matapus no’ng lingo nawala na ang kulay sa mata niya.
Authors Note:
HI! IT'S BEEN A WHILE KINGS AND QUEENS SINCE I UPDATED. SO HERE IT IS, AN UPDATE FOR MY TWO TO THREE MONTHS OF BEING INACTIVE HERE IN WATTPAD.
PADAYON!
أنت تقرأ
Leaving The Lights On
عشوائيMabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan. Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
