Mabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan.
Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Kristyl)
Kristyl's Point of view
"Nak! Duty ka ba ngayon?" Tanong nang nanay ko habang may ginagawa akong assignment.
"Opo ma!" Sabay tango ko pa habang tinatapus isulat ang aming takdang aralin.
I am a working student. Not really na umaakyat ako sa bahay ng iba at na mamasukan. My job is at night, sa pinagtatrabahoan din ng nanay ko.
I've got two other siblings, ang bunso namin is lalaki at huminto sa pag-aaral kamakailan lang. Ang kasunod ko na man na babae ay gagraduate na sa Senior High.
I'm busy studying at night before my shift at busy din sa pagseserve nang pagkain ng costumers. Para na rin sa pag-aaral ko, na tutustusan naman nila mama ang pangangailangan namin ngalang sa pag-aaral subrang kumakayod din ako dahil may mga gastusin ako.
Ayuko rin naman e asa kay mama ang lahat. Binubuhay ni papa sarili niya sa sabong habang si mama nagbabanat nang buto mapaaral lang kami. Talking about my dad broke, like he never really been a father to me. Kung siguro sa isa kung kapatid na babae na paburito niya, Oo paniguradong naging ama ito. While on me? Nahhh! Naging nanay at tatay ko na mama ko.
Hindi ako pinanganak mayaman, hindi naging madali ang buhay at higit sa lahat hindi agad agad na bibigay ang gusto ko o kaya mga pangangaylangan ko sa pag-aaral.
Kailangan ko pang kumayod para sa sarili kung luho. Kasi alam kung kahit gustong ibigay iyun ni mama sa akin, hindi na niya kaya. As I was fixing my things up at na tapus din namana ako.
Agad kung na dampot ang aking phone noong tumunog ang messenger ko. Honestly, sa magbabarkada I was the one who is already taken. Yet, hindi talaga rin minsan maiwasang pagkamalan akong walang jowa.
I'm busy tonight! I May not be able to update you when we're driving. (He texted)
Yep. Subrang busy niya ako rin naman subrang busy ngalang miss ko na siya. “Nak, tara na!” sigaw ni mama sa labas.
Agad na akong tumalima at minabuting pumasok na sa trabaho. I didn't forget to reply also at sinabihang okay lang.
I felt sad about not having just a minute na siguraduhing okay lang ako. Hindi naman siguro iyun katoxican 'di ba?
He's also working as a tracking driver along with his father. I understand that he also have to do his job, but as a woman, I just can't help it.
Nag stop na muna kasi siya after niyang grumaduate ng senior high school. Mas minabuti niyang tulungan mga magulang niya at mairaos ang mga ito sa kahirapan.
One of the reason din kung bakit subrang proud ako sa kaniya at kung gaano ito kasipag para sa pamilya niya. He's so family oriented, I've got a lot of likes of his personality and one of that was, he got so many dreams for his family.
He always thinks about his families wellness and future, and above all, he also got so many dreams for the both of us.
I was actually bothered by his cold reply. He wasn't that cold before, parang nag-aantay tuloy ako ngayon na magkatime siya. Which is understandable because we do had some priorities to settle. But, this days things aren't the same as before.
Mabigat lalo sa dibdib isiping may mabigat na dahilan kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagrereply. I don't needed an update for every second. I just wanted to make sure na okay siya, is it too much to asked?
Hating Gabi na noong matapus ako sa trabaho. Nagsasara na rin ang kainan habang na una nang umuwi si mama. I'm still here nakatanga sa phone nag-aantay sa good night niya.
Medjo na disappoint na rin at alam kung hindi na iyun magrereply o magchachat pa ulit.
“Kris uwi ka na,” saad ng kasama ko sa trabaho. Tumango lang ako at ngumiti rito. Naglalakad na rin ito papaalis sa kainan habang dala mga kagamitan nito.
Napahilot nalang ako sa aking batok at na papahikab pa sa subrang kapaguran kakaserve sa kainan. Nang mapagtantong baka tulog na ito ay minabuti ko nalang ibinulsa ang aking phone at nagligpit na rin at uuwi nalang ako.
Seah’s Point Of View
Pareho kami ngayong naghihikab ni Carlos habang ina-antay ang guro namin sa first subject. Matapus kasi ng duty ko kagabi ay hindi na muna kami nagsabay.
Though inihatid niya ako sa bahay pero hindi muna kami naggagala sa gabi. We we're having our exam at may pinuntahan din si Carlos kagabi kaya hindi na muna namin sinayang ang oras.
“Napasubra yata sa pag-aaral si Kristyl, salampak agad oh!” pansin ni Carlos sa babaeng na kaduko sa kaniyang desk ngayon at tulog.
“Hayaan mo nga muna, kita mong pagod eh!” saway ko pa rito at muli tinuklap ang aking notes na naisulat ko noong mga nakaraang araw.
I'm a bit bothered sa mga kinikilos nito pero ayuko lang siyang pangunahan. Gusto ko siyang tanungin kung okay lang ba siya pero mukhang hindi ito ang tamang oras.
Hindi ko rin pansin si Raphael ngayon. His also not around at parang na papadalas na siyang wala.
Kristyl's Point of view
Nag-umaga at papasok na naman ako sa skwela nang wala man lang talaga akong na tanggap na kahit isang minsahe mula sa kaniya.
I even chatted good morning, yet no response. Halos hindi na nga ako nakatulog kagabi, I am worried something might happened. Hindi kasi siya ganito, he always report or even update his whole day.
“Okay ka lang?” jean asked. I just nod as a response and smile. I knew and I could sense that they started to worry for me.
I just started to felt sad, so, mas minabuti kung idinuko na lamang ang aking ulo at piniling matulog.
I'm just holding it all back, I don't want people to know how I felt right now. I don't want them to know how miserable this feeling is.
Yung gusto mong mag open up pero 'di mo alam kanino. I've got friends yes, pero na hihiya ako na baka sabihing nag o-over react lang ako sa mga duda ko.
I'm exhausted and tired from work at sa pag-o-overthink din kung na paano na siya. Naka-duko ako't na kapikit pero pinipilit ko talaga na hindi maiyak sa ginagawa niyang silent treatment sa akin ngayon.
Ayuko man isiping nagloloko na naman ito, ngunit sa mga pinaggagawa niya ngayon sa akin parang tama na naman ang hinala ko.
