Chapter Thirty One: His Moon Dance

5 1 0
                                    

Seah's Point of View

After that embarrassing moment kanina ay bumalik na kami sa kung saan sila ngayon nagtatawanan habang na kapalibot sila sa bonfire na gawa nila.

Agad na tumabi sa akin sina Cedric at Raphael. I don't know what was happening, but pinapagitnaan ako nitong dalawa.

Cedric open me a can of soda while Raphael offered me a hot chocolate coffee. At dahil sa wala akong gana sa dalawa ay wala akong kinuha. Napilitan tuloy silang pag-iinomin mga hawak nila.

Hindi ko alam na darating itong dalawa. Might be they were also invited at ako lang ang hindi alam. Malay ko ba Jean just texted me about this kaya baka siya nga ang naginvite sa dalawa. Knowing Jean being Jean, hindi impossible na magagawa niya ito.

Jean grab some marshmallows while Kristyl requested a jamming while burning marshmallows and a touch of a songs.

May guitar kasing dala ang isa kung kaklasse while Kristyl was singing along with them. I'm not much of a singer pero tumutugtug ako at kumakanta sa banyo.

They started to sing different songs. Like love songs, taylor swift's, Paraluman, and other local music's. May happy or party like music at ang iba ay sad love songs.

As the last song was sang, which is in titled as “She’s In The Rain” by The Rose. Halos lahat kami ay nakikinig lang sa malambot na boses ni Kristyl.

Along with her soft voice was the cold breeze of ocean air was touching my face. I immediately hugged my body as I felt how sorrowful her voice is. Hindi ko nga na malayang maganda pala ang boses nito.

As the guitar switches it's tune again, I sang the first lyrics of the song “You are the reason”. While closing my eyes and feeling the rhythm and the lyrics of the song.

Tahimik ang lahat while I was singing the song at sumasabay sa paglalakad ng guitara. Halos maluha ako while singing the song dahil pa rin sa na iisip ko ang tatay ko.

Agad akong napahinto sa pagkanta nang tumayong bigla si Cedric at pinahinto ang pagkaskas ng guitara.

“Sayaw naman tayo,” he said then started to dance sa paligid ng bonfire.

Agad na umusog si Jean at bumulong sa tainga ko. “Fun Fact! Cedric was a dancer noon. Huminto raw ito after he got rejected by one of the campus crush niya noon,” she whispered while my gaze was in to him.

His grace while dancing some kind of music na purong instrumental lang ay ang ganda. He has this build na magandang pangangatawan, yet he dance like he was trying to impress someone.

His moves seems like he's offering something to the moon. Take note hindi nga siya na inom. I was surprised of course, this was the first time I saw this guy sharing his talent. And it was impressive.

“He's a talented guy. Yet he falls in love.” Raphael said habang na katingin sa lalaking sumasayaw sa paligid ng aming bonfire.

Really, he was like a flower up stream silently floating with grace and beauty. He keeps dancing like he was a Moon God and I can't take my eyes of him.

Seems like he was perfect in that misfits body. Really, I truly believe on the saying, If we don't tell people of how we feel, How will they know? But on his part, the way he moves and the way he dance give the story he wanted to tell.

And that was happiness, Contentment, and passion.

Third Person's Point of View

As the night started to get deeper the more the moment went well the more the two fell for one girl.

Without her knowing what was happening. The girl that still stock from the past wasn't aware what was going to happened.

Neither what was going on to the two.

***

Matapus ang gabing kay saya ay balik agad ang stress kinabukasan. Hindi pa agad na kapasok ang ilan sa kalasingan nola kagabi.

But, Kristyl with her stressed face with Jean ay ang lalakas nilang pumasok ngayon. Halata pang mga lutang kasi ni tawagin ko pangalan hindi makasagot.

Our first sub was our major kaya paniguradong batak mga ito sa sakit ng ulo pagkatapus.

At dahil malapit lang sa bahay nina Raphael kagabi ang dagat kung nasaan kami ay nagpresenta na si Cedric na ihatid ang iba papa-uwi sa kanila.

Among us, si Cedric talaga may kaya sa buhay. One time nga iyung sabi kung pinakain ako sa bahay nila, malaki talaga bahay nila't may sasakyan pa. Halos nga ayukong kumain sa gara ng buhay ng taong iyun.

“You didn't shown up!” gulat akong na patingin sa aking kaliwang bahagi.

Hindi nalang ako umimik at baka mapagkamalan akong baliw na nakikipag-usap sa hangin. “I waited on your father's grave,” saad pa nito at na ngungunsinsya.

Agad akong na payuko at pumikit nalang. I know I promised to visit but sa bilis ng pangyayari kahapon hindi ko na namalayang nakaligtaan ko siyang puntahan.

And this kid, was always reminding me about how I forgotten my father's visitation. Isang besis lang naman di ba? Hindi naman yata iyun makakaapekto sa kaniya o kay papa.

Binaliwala ko nalang ito at nagtulogtulugan. Good thing at wala pa ang guro, halos din kasi sabog mga kasama ko sa ngayon.

As I was still on that position may naglapag nang isang cup ng kape sa desk ko. Paano ko nalaman? Iyung amoy palang kasi ng kape ay alam ko na. As I opened my eyes, I saw Cedric's back.

“Thank you!” saad ko at agad na kinuha ang kape at ininom. What I really like about Cedric was, even if they say that his so papansin at minsan playboy. He knew what you needed without even asking.

May initiative kung baga. As a friend, makikita mo talagang maalaga siya at caring. Hindi mo lang agad mapapansin kung iyung thought lang na playboy ang iisipin mo.

As I took a sip again, I noticed a sticky note pasted on the cup. Drink this and smile. Agad akong na pailing at na patingin sa nakangiting aso na si Cedric.

"Thanks!” suminyas pa ako ng thumbs up at uminom ulit. As always, Raphael again didn't bother to take a glance noong pumasok.

Paniguradong napagalitan na naman ito ni Isabel kasi hindi niya sinama kahapon. How would I know? Halos kasi magscandalo si Jasmine habang sabay silang papasok sa classroom ngayon.

Leaving The Lights On Where stories live. Discover now