Krystil's Point of View
Gabi na at pagod akong na pahiga sa aking kama at nakahilatang na kapikit habang nakataklob sa aking mukha ang aking kamay.
This day was frustrating, and also very tiring day. Agad akong na padampot sa aking cellphone nang tumunog ito.
It was a text from him. Agad kung binuksan ang aking messenger at kitang nagchat ito.
"Saan ka? Tara gala tayo,"
Agad akong na pabangon at dali-daling nagbihis bago ito ne-replayan.
"Antayin mo ko sa kanto, Sunduin kita."
Gaano man ako kapagod hindi ko alam saan ko na kukuha ang lakas ko ngayon. Siguro, talagang makapangyarihan ang pagmamahal mo sa isang tao. Kasi kahit pagod ka at malungkot na wawala agad ito sa simpling gestures nang mahal mo.
Agad akong na pangiti at nagmamadaling nagbihis at palabas nang bahay. I'm feeling excited, for almost like forever this is what I am waiting for. Those worries and doubts magically vanished. It replaced excitement to see him and hug that guy once more. Iyung sa subrang higpit ay ayaw na niyang umalis sa yakap ko.
Mga ilang oras din akong nag-antay sa kanto at maya-maya pa ay tumonog na naman ang aking cellphone.
"Nasa pasadahan ako nang tri-cycle, dito ka na dumeritso," text na naman nito na ikinabilis ko naman nang paglalakad at pumuntang paradahan. Kahit malayo-layo ang paradahan kinaya kung makaabot doon para sa kaniya.
Mga 100 pesos lang ang dala kung pera. Pamasahi lang papunta o kaya pauwi dala ko. Hindi pa rin kasi agad ako nakakakuha nang aking sweldo kahit na everyday ang sweldo ko.
Si mama rin kasi may hawak sa sweldo ko sa buong araw eh! Maya-maya pa ay kita ko na siya.
Agad akong lumapit na ikinangiti nito. I felt relieved at ngumiti na rin pabalik. That smile, I immediately hug him and smell his southing and calming scent. His sweat becomes my favorite perfume that always makes me crave to be with this man forever.
"Tara?" aya nito na ikinatango ko naman matapus akong makawala sa yakap nito. Hindi ko alam saan kami ngayon basta kung saan siya roon na rin ang punta ko.
Sumakay kami nang tricycle at na padpad kami sa isang parke. "Andito na tayo" saad pa nito at na unang bumaba, sumunod nalang din ako at subrang daming tao.
"May fireworks ngayon dito, sabay tayong manuod," tumango nalang din ako at sumunod sa kaniya.
"Antay ka rito bibili lang ako nang makakain natin." Tumango lang ako at umupo sa may gilid nang parke.
Halos boung gabi habang naghihintay kami ay puro kain at tawanan lang talaga ang nangyari sa amin.
Subrang saya at subrang natuwa ako ngayon. Umuwi akong masaya at may ngiti sa labi. Medjo late na talaga at na abutan talaga kami nang madaling araw pero subrang saya nang nangyari ngayon.
Para akong lumulutang sa sayang papauwi sa bahay. This night, this night was so memorable. Kinikilig pa ako habang iniisip ang mga nangyari kanina.
***
Three days after, nakatanga na naman ako habang nag-aantay sa reply niya. Parang balik square one ako sa sitwasyon ko ngayon. Nasa room ako habang nakayuko sa aking upoan.
"Are you okay?" jean asked, na ikinatango ko naman. I mean why would I be not? Okay lang naman talaga ako? I don't know.
"Sure ka g'yan ha? Okay sige punta muna ako ng C.R," paalam nito.
I know she didn't believe me. Nananahimik lang ito pero alam kung pansin niya. It's just, I can't move or gets bright and happy in this kind of situation.
I almost jumped out of my seat when my phone vibrates inside my pocket. I immediately grab my phone and saw his message.
Umuwi ka kaagad. Baka manlalaki ka g'yan! May na kapagsabi sa akin na may kinakasama ka raw na lalaki. Wala lang ako kumakati ka na!
And he stopped texting back. Agad akong na luha habang na kayuko sa aking upuan. I didn't make any sound of my sobs. I immediately wipe my tears that fall from my cheeks and I felt my throat hurts as if I'm chocking on my own saliva.
Sa tagal niyang nagreply ito pa ang sasalubong sa akin. Anong akala niya?
Jean's Point of View
Something's up with kris. I know, cause I knew her for so long now. Alam kung may kung ano itong pinuproblema.
"Hey Seah, got something to tell you," after I approached Kris agad kung hinablot muna si Seah sa harap ni Carlos.
Hinila ko ito papunta kami sa c.r. "What's up?" she said.
"Halata mo ba si Kristyl ngayon?" tanong ko at humarap sa salamin. She's leaning on the sink too and she's holding her chin like she's definitely thinking about kris.
"Oo naman, wala siya sa sarili," agad akong napatingin sa babaing to at pinagtaasan ito nang kilay.
All along alam niya habang nakikipagharutan ito kay Carlos? Bilib din ako sa babaing ito.
"I know! I maybe busy, but pansin ko pa rin mga nasa paligid ko jean," she said na ikinahalakhak ko.
"Ah yeah by the way, papaaminin natin iyan mamaya. Ako bahala," saad ko at kinindatan ito. I don't want to be left out with this kind of matter.
As long as kayo kung ayusin problema nila makikialam ako kahit pa ikagiba pa nang pagkakaibigan namin. I don't want them to regret everything that they might do just because they love that person. I've been there and I don't want to add the burning flame.
Maya-maya pa pagkatapus nang among klasse ay sabay kaming naglalakad papunta sa paradahan nang jeep.
I was ready to open up about the issue when she suddenly cut me off kahit pa hindi pa ako nagsasalita.
"Mauna na ako guys! Hehehe may gagawin pa kasi ako." She said at pumara nang tricycle.
Natulala kaming pareho ni Seah na nakatingin sa akin. Napatango nalang kami ni Seah habang siya naman ay dali-daling sumakay sa tricycle na naka-abang na sa harap niya.
"Ikaw bahala?" Tanong ni Seah na ikinakibit balikat ko. "Aba'y hindi ko naman alam na may gagawin pa siya." Tamihimik nalang kami ni Seah na nakatayo sa paradahan.
"Alam mo maglakad na Tayo," anunsyo nito na ikinatango ko. Siya lang talaga ang hinahatid namin sa paradahan. Pareho kaming malapit lang sa school na katira malapit lang.
Ilang sandali pa ay naghiwalay na rin kami nang landas. Napapalingo nalang ako sa mukha ni Kristyl. She's obviously on this toxic love story she wanted to fight for and hold into, even tho it's almost gone already.
That guy already falls out of Love.
YOU ARE READING
Leaving The Lights On
RandomMabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan. Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
