Mabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan.
Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
Nagliligpit na ako sa mga pinaglutuan namin ngayong gabi. Marami-rami rin ang na ibenta namin at subrang dami ring customer kanina.
Mga ala-syete pa at paniguradong mamayang ten pa ang labas ni Seah sa shop. Nakangiti pa akong nagliligpit nang magsalita nanay ko.
"Linisin mo pati iyang mga kalat na iniwan ng customers Raphael," utos pa ng nanay ko habang nagpapatuyo na ito ng kamay.
Naghugas kasi ito galing sa mga pinaggamitan namin kanina. Marami-rami at ngayon lamang ito natapus sa paghuhugas.
Habang ako naman ay kasalukuyan na ngayong pinupulot ang mga stick ng barbeque sa paligid. Hindi kasi namin ito pupweding pabayaan sa paligid at baka kami ay masita pa.
"Dalian mo g'yan at kakain na rin tayo," saad pa nito at may kinuhang mga kung ano sa loob.
Matapus ay agad na akong na upo sa harap nila mama na ikinatanggap ko naman ng isang batok ng sandok galing mismo sa nanay kung sadista.
"Parang nagkakamabutihan kayo ng tenant natin ah! Nako Raphael pag-iyan nagdala ng problema palalayasin ko kayong dalawa," agad akong napamulagat sa saad ng nanay kung praning at pinandilatan ito ng mata.
"Ma naman! Pate ba naman si Seah pagiisipan mo ng masama," agad kung saad na ikinasubo nito sa punong kutsara nito ng kanin at agad din na sinubuan ang kapatid kung si Rain.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
(Raphael credits to pic.me for this!)
"Subrang close niyo kasi no'ng mga nakaraang araw, Hindi natin talaga kilala iyang si Seah. Ni hindi ko pa nga nalalaman ano apelyedo niyan," sagot naman nito na ikinatango ko na rin at kumain.
"Oh kahit man lang pangalan ng mga magulang," dugtong pa nito.
Oo nga at kahit na magkaklasse kami hindi ko pa alam ang apelyedo niya. Hindi naman din kasi ako subrang totok sa mga personal nitong buhay.
Bastos naman 'atang magtanong sa mga personal nitong buhay.
"Ma subrang chismosa mo hayaan mo nga si Seah," suway ko pa rito na ikinakibit balikat nito at makaraan ang ilang minuto ay hinampas na naman ako nito ng bago niyang salang na sandok sa mainit na sabaw.
"Wag na 'wag kayong maggagawa ng hindi ko magugustuhan ah! Alam ko takbo ng utak niyo minsan, dumaan din ako sa pagkadalaga," napatampal nalang ako sa aking mukha habang nakatingin sa nanay kung baliw.
"Ako pa talaga sinabihan mo ah!" saad ko naman habang napapatawa nalang sa saad nito.
Kita kung napapatawa lang si papa sa tabi nito habang nakayukong kumakain. Napapalingo akong hindi makapaniwala sa pinagsasabi ng nanay ko.
Someone's Point Of View
Hindi ko sure kung maganda ba ang maidudulot ng bago naming tenant sa amin o sa anak kung pansin na pansin kung napapalapit sa kaniya.
Bilang Ina ay natatakot akong baka sa susunod ay ma's mapalapit na ito sa babae at magkatotoo ang kinakatakotan ko. At hanggat maari ay ayukong magkapamilya agad ang anak ko.
Ayuko!
***
Nakatingin ako sa maliwanag na buwan habang nakahiga sa balkonahi namin. Kasabay ng maliwanag na buwan ang daan-daang mga bit'wen sa kalangitan. Ibat-ibang hugis at kumikislap ang pa-iba iba nitong kulay na kay sarap sa mata.
Masarap sa balat ang lamig na hangin habang napapapikit akong ninanamnam ang lamig nitong umaakyat papunta sa aking kalamnan.
Hindi ko maipaliwanag ngunit nitong mga nakaraang araw ay nagugustuhan ko na ang buwan. Hindi na rin ako natatakot sa dilim hindi katulod noon na hindi ko man lang na aapreciate ang ganda nito, ni hindi na ako nangangatog sa simoy ng hangin na kay lamig.
I have this feeling na nagbabago na ako at ang mga pangyayari sa buhay ko. I also find out that I cared for everyone not like on the past.
Habang pikit mata kung pinapakiramdaman ang sarili at ang mundo ay rinig kung may mga kaluskos na papalapit sa bahay.
Agad akong yumuko at kita kung may pares ng mga mata ang nakatanaw sa akin mula sa baba nitong balkunahi.
"Shit! Aswang!" nangingilabot kung saad ngunit maya-maya pa ay humiyaw ito nang may dumamba sa kaniya na malaking pegura. Na ikinahiyaw nito na nakikipaglaban sa damuhang kalapit lang ng bahay namin.
Subrang kaba ko at papasok na sana nang marinig ko ang pagbukas ng pinto at pagsara nito sa kabilang kwarto.
Sumilip akung muli sa baba at na aninagan kung mga pusa pala ito. Napahinga akong maluwag at minabuting katukin ang bintana ni Seah. She's home at halatang pagod ito.
"Alam mo bang maliwanag ang buwan ngayon?" Agad kung saad habang kita kung nagulong pa ito sa kaniyang kama. She seemed unaware that I am right here outside her window.
Napapalingo pa ito bago ito mapunta sa aking gawi. She then noticed my presence and she was puzzled and asked.
"Anong oras na at gising ka pa!" iyan lang ang nasagot niya na ikinangiti ko at minumwestrahan ko itong lumabas sa kaniyang bintana.
Having no choice or even a word she then started to get out of her window and accompanied me here outside.
"Woah!" iyan lang ang kaniyang nasabi ng makita ang pula't bilog na bilog na buwan.
"Tonight is Lunar Eclipse, 'di mo ba nabalitaan? Kalat 'yan sa social media ngayon," umiling lang ito at napa-upo habang nakatingala sa buwan.
There's stars and the moon shine so bright. The red color of it makes me felt goosebumps, it is really breathtaking. Kanina pa ngalang ako nakatanaw ay subrang nagagandahan pa rin ako sa kulay nito ngayon.
I felt like I am one of the world and I felt like I am not alone. Like as if heaven was my friend this night and this girl beside me was my friend who also, like me bothered by our future.
"You know what, whenever I stare at the bright moon I felt like I am not alone," I felt that she averted her gaze towards me and I can sense that she's puzzled.
Well, not like everyone's thinking. Yeah! I may had a complete family with a strong parents, but I never felt like they were my parents after all.
Like not every complete family have this warm home. It's not always a happy ever after.
