Mabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan.
Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
We spent a couple of minutes watching the sunset together at kalauna’y nagmamadali s’yang nagtatatakbo pa-uwi kasi may trabaho pa raw ito mamayang ala-sais.
Napatampal nalang ako at na pasalampak sa daan habang mag-isa na lamang na nakatingin sa papalubog na araw. Napangiti na lamang ako sa aking na alala sa mukha n’ya kanina.
May trabaho pa pala ito at dinala-dala ko pa talaga dito. Napasimangot akung tinitignan ang langit ng may umakbay sa akin dito sa daan kung saan ako at no'ng paglingon ko ay si Carlos pala ito.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Carlos)
Did he followed us all the way here? Tsk!
Papalubog na ang araw at paniguradong hahanapin na ito no’ng lolo n’ya at ang gago nandito pa at na sunod.
“Can we talk?” May ngiti nitong tanong na nakapagpakunot ng noo ko.
“Ano ‘yun?” Takang tanong ko naman.
Agad na napawi ang nga ngiti nito at kalaunay seryusong nakatingin ito sa akin at nagwika.
“I like Seah and this time I really like this girl at gusto kung magsimulang muli with her. At sana hindi ka maging isang hadlang doon,” Seryuso nitong saad na nakapagpataas ng aking dalawang kamay.
“Woah! Calm down Carlos. Wala akong pagtingin sa babaing nagugustuhan mo. I mean, we’re somewhat kinda friend kaya ‘wag kang mag-alala,” Depensa ko ngunit hindi naman ‘ata ito naniwala.
“Siguraduhin mo lang na kaibigan lang ang mararamdaman mo sa kanya, we’re both male and I know when is the time I have fallen from a girl,” Saad nito at tinapik ang aking balikat at umalis. “Wish! Wait a minute. . .paano mo naman nalamang mahal mo na iyong tao, eh! kakakilala mo palang sa kan’ya,” he never listen and continued to threaten me.
“At ‘wag kang masyadong lumapit sa kanya Rap, ayukong pate pagkakaibigan natin madamay dito,” Nababaliw na s’ya! Tsk!
Kahit naman na sinabi n’yang magbabago at magsisimulang muli ito ay hindi n’ya ito magagawa.
He’ll indeed up breaking her heart just like the other girls he also broke before. Tsk! And why would he even think about me having a romantic relationship with her? I barely know her and I wouldn't want to.
Seah’s Point Of View
“Miss,”
Tawag ng isang customer na agad ko namang ikinalapit sa kanilang table habang suot ang isang purple na palda na lampas tuhod at white polo naman sa itaas na kulay nito.
I also had an apron on with a slight touch laces of purple. But over all white ito. From 6pm to 12 midnight ang oras ng duty ko ngayon.
Medjo puno ang cafe kasi ang kadalasang mga customer namin ngayon ay call center agent o ‘di kaya’y mga papauwing college student na gabi ang classe ang mga bumibili ngayon.
“Isang mocaccino at isang red eye miss, tapus dalawang salted caramel cupcakes,” agad kung inilista ang order nito at lumipat naman sa isa pang costumers sa kabilang table.
May whole night was occupied by orders and delivers of drinks, cakes, and stuff they wanted to eat and take out.
May kasama naman ako pero ang taga gawa namin ng kape ay snabero at ni hindi ‘ata ito lapitin ng mga kaibigan.
May naging kachika ako kanina pero nasa kusina ito nakaassign sa mga hugasin ito naka-assign habang ako naman ay sa serving and other stuff.
Every Sunday kami masuswelduhan kaya bawal ang tamad kung gusto naming malaki ang sweldo.
Busy ang buong cafe at pagod akong nagpapabalik-balik every table na mag ooder o kaya magtatawag for bills. Ako lang ang staff na taga deliver at taga take ng orders nila. Ako lang din ang taga linis nila dito, nakakapagod but sulit naman sa sweldo.
After my shift ay bagsak balikat kung nilisan ang cafe ng magsara ito. I was also in charge for closing and cleaning the cafe.
Buti at hindi ako ang taga hugas kaya okay na rin. Gutom akong naglalakad pa-uwi sa apartment na inuupahan ko at inaantok na rin. Wala pa akong nababasa sa notes ko kanina at bukas ay may short quiz kami.
Hindi ko na alam kung ano mangyayari sa akin bukas because, of this late night shift. Siguro magdadala nalang ako ng notes bukas ng gabi para makapagbasa ako ng pakunti-kunti.
Pasalamat nalang talaga at kasali sa babayaran ko ang pagpapaluto ng makakain. Marunong naman ako magluto pero sa sitwas’yon ko ngayon is wala na akong time magluto.
Nang maka-uwi ay bukas ang ilaw sa ihawan at sa first floor. Paniguradong nag-aantay ‘yung ginang kaya nagmamadali akong pumasok ng bahay.
Wala akong na abutan pero may nakalagay na napagkain sa ibabaw ng lamesa. Tinakluban pa ito at medjo malamig na ang sabaw.
(Initinmonalangangsabaw kung malamigna, p.smatulogka ng maaga.) nakasulat ito sa sticky note na idinikit sa takip ng ulam.
Gutom ako kaya umupo na lamang ako sa lamesa at nagtakal ng kanin sa pinggang nakalatag na sa hapagkainan at nilantakan ang mga putahing nasa ibabaw ng lamesa.
I was about to scoop for another rice nang makitang bumababa sa hagdan ang anak no’ng ilaw ng tahanan dito habang nagkukusot ng mata.
“Oh! Andito kana pala! How's work?”
Tanong nito na ikinapunas ko ng aking bibig at ikinaayus ng upo. Akala ko pa naman ay makakakain ako ng maayus nito.
Someone’s Point of View
Life is about handling your ups and downs and take a lesson in every mistake you have encountered and accomplish.
And for Seah, katulad ng isang sinaing ay hilaw pa ito. Her experiences and struggles are not even started yet. She'll fall and sadly, I wasn’t be there to help her.
“Ano ginagawa mo?” Tanong nito na ikinailingon ko sa kaniya habang naghuhubad ito ng sapatos. Kakarating lang nito mula sa night shift nito at halatang pagod ito.
“Coloring stuff,” sagot ko naman at dumampot ng crayola. Nagkibit balikat lang ito bagsak na nahiga sa kaniyang kama na hindi man lang nakapagbihis ng damit na malinis.
"If ever that day or time comes, I hope you’ll be okay," Bulong ko at tumayo’t kinumutan ang naghihilik na dalaga.
“Your life wasn’t perfect in the first day you where born and I hope you’ll get through it after that," Napahinga nalang ako at napapailing na muling dumapa at itinuloy ang ginagawang artwork.
“Gaano man kasakit at gaano man kalupit ang realidad ang importante na tuto s’ya rito at gagawin n’ya itong gabay sa pang-araw-araw n’yang buhay,” May ngiting napatingin din ako sa dalaga at napapikit.
“She’ll be fine. She’s Seahna! After all she can handle everything. At kung mangyari man iyun sa mga susunod na araw, alam kung kakayanin n’ya ito. She’s tough!” bulong ko at humilata sa sahig at napatanga sa kisame ng kaniyang kwarto’t kalaunay napapikit habang nakangiti.
