Leaving The Lights On

Chapter Thirty Three: Accident

Seah's Point of View

Matapus ang time namin sa break timr namin ay mabuti naman at ginising ako ni Cedric. I was dreaming about him kissing my forehead, but hindi ko nalang inisip.

Baka kasi pagtinanong ko magtanong pa at isipin pa na assuming ako. We were walking and heading to our class for our 1pm subject.

Kasama ko si Cedric while na una na raw ang dalawa sa room. As we are about to enter the classroom ay malakas akong binangga na nagsanhi nang pagkasobsob ko’t tumama ang aking ulo sa isa sa mga armchair sa classroom.

And to be honest iyong kahoy pa talaga na upuan ang tinamaan ko.

Halos mawalan ako nang malay noong makapa at makita na dumudugo ang kamay na ipinanghawak ko sa noo kung tumama. Hindi ko kita kung sino, dahil sa naka-duko lang ako at nakatingin sa duguan kung kamay.

“JASMINE!” rinig kung sigaw ni Cedric at agad ako nitong dinaluhan at kinarga. Ramdam ko sa kaniyang boses ang galit at noong hinawakan ako nito ay nanginginig ang kamay nito.

Medjo rinig kung nagkukumahog ang ilan at iilan sa kanila ay natataranta at napapasigaw sa nangyari.

“Itakbo muna si Seah sa nurses office,” saad ng prof ko na dumalo matapus akong buhatin ni Cedric.

Tumatakbo ito’t humahangos habang ako naman ay naka-tulala at nakatingin sa dugo na nasa kamay ko. Hindi ko alam ano ba nangyayari, siguro dahil sa gulat kaya ni hindi ako makaimik ngayon.

Halos mabibigat na paghinga ko at mabibigat na yapak ng paa ni Cedric ang naririnig ko. Pati na ang paulit-ulit nitong pagmumura.

Halos lutang akong nasa mga bisig ni Cedric. Mukha akong magaan sa mabibilis na pagtakbo nito habang buhat ako.

Halos parang wala ngalang sa kaniya ang bigat ko sa bilis nang takbo nito.

“Seah?” I heard a voice from behind. Napalingon ako rito at kitang nakakunot noo ito.

Napadako ang tingin nito sa noo ko na ikinatakbo rin nito papalapit. Ngunit agad na may humawak sa balikat nito at kita ko ang umiiyak na si Jasmine.

Napahinga ako nang maluwag at nagpahinga sa balikat ni Cedric. Medjo na shock ako sa nangyari at buti nalang okay lang si Jasmine.

Dala na rin siguro nang pagod ay hindi ko maramdaman ang sugat ko at nakatulog sa mabibilis na pagtibok ng puso ni Cedric.

Cedric's Point of View

Taranta akong napatakbo agad habang humahangos papunta sa nurses office. Agad naman akong sinalubong nang nurse at inihiga ang wala nang malay na si Seah.

Agad na nag-bp ang nurse habang nakahiga ito sa kama. “Nawalan ba siya agad nang malay?” Tanong pa nito na ikina-iling ko.

Tinignan ko agad ang noo nito at pansing hindi na naman umaagos ang dugo nito.

Halos hindi ako makapaniwalang gagawin iyun ni Jasmine. Akala ko kasi normal lang itong makikipagsabayan na pumasok. Hindi ko lubos maisip na talagang sasagiin niya si Seah nang ganon ka lakas.

May halong tulak talaga noong na kita ko itong sumingit sa akin papasok.

Natakot ako agad at nasigawan talaga si Jasmine matapus kung makitang may dugo sa kamay at sa noo ni Seah.

Gusto kung saktan din si Jasmine sa ginawa niya. Kung hindi lang talaga mas importante si Seah pinatulan ko na kademonyuhan nang babaing iyun.

“She’ll be fine, na shock siguro siya at na himatay. Mamaya magigising na rin siya. Linisan ko lang at gamutin sugat niya," saad noong nurse.

Hindi ako mapakali sa sugat niya. Dumudugo ito kanina at hindi ako kampante na gagamutin lang without double checking it. Agad akong nagtext kay mama at nagtawag na rin nang masasakyan.

Nanginginig ang kamay ko sa taranta at galit na rin. Ano ba na sagi sa utak nang babaing iyun at nagawa niyang gawin ito kay Seah.

“Ma’am can I bring her to the hospital just to make sure,” saad ko na ikinangiti naman nang nurse.

“Yes no problem,” sagot nito.

Agad akong pumunta sa gilid nang kama nito noong papalapit na ang nurse. She cleaned the wound and later she patch the wound to finish it up.

Naka-hawak lang ako sa kamay nito buong proseso nang paglilinis. Ako nasasaktan sa sugat niyang nililinisan kahit hindi naman ako iyong nasugatan in the first place.

Maya-maya pa ay rinig ko sa labas ang ingay nang dalawang kababaihan. “Makakatikim talaga iyang babaing iyan sa akin,” sigaw noong paniguradong si Kristyl.

“Seah?” tawag nila sa babaing mahimbing na natutulog. Sakto at natapus na rin itong linisan kaya pinabayaan na kami nang nurse rito.

“Kamusta siya? Pasensya hindi agad kami nakapunta, nagquize pa rin kasi nagpauna na ngalang kami para makapunta rito.” Alalang saad ni Jean habang pumuputok naman sa galit si Kristyl.

“Okay naman siya, nakatulog lang. Mamaya pagkarating ng sasakyan na tinawagan ko pupunta kami ng hospital to make it sure,” paliwanag ko pa na ikina-ayaw nang babaing kanina lang ay tulog.

“Okay na naman ako!” bulong nitong saad habang nakapikit.

“Anong okay? Binutasan nang hayop na Jasmine na iyan makinis mong noo Seah!” atungal na sigaw ni Kristyl na ikina-shhh na namin sa ingay nito.

Napapasilip na nga pati ang nurse sa amin. “Hahahaha okay na naman ako,” kuntra ulit nito.

Agad akong napatingin sa may patch nitong noo na kanina lang ay hinalikan ko pa. Tsk! Sa hinalikan ko pa talaga. Parang ako pa may kasalanan dahil sa mismong hinalikan ko na sugatan ito.

I was spacing out while looking at her intently. Kahit na nasugatan ito nakangiti pa ito habang nagbabardagulan na ang dalawa sa harap namin.

“Oi baka matunaw kaibigan namin may tumatawag sa phone mo!” putol ni Jean na ikinabalik ko sa realidad at napatingin sa aking phone.

“Alam mo nandito na ang sasakyan,” paga-anunsyo ko na ikinasang-ayun nang dalawang dalhin ko ito sa hospital. Nagpupumilit itong tumanggi kaya ako na nagkusang buhatin ito na hindi na niya ikinaimik pa.

Ni hindi niya kayang manlaban sino kaya ang hindi mag-aalala niyan.

Tudo cheer pa ang dalawa habang nakasunod sa amin. Agad ko itong isinakay at naroon na sa loob ang nanay ko. She was also worried about Seah na ikinasama niya na papunta rito at papunta sa hospital.

Umangkas din ang dalawa kaya mukha kaming mga sardenas sa maliit na lata. Nasa backseat kaming lahat while the nurse who was assessing us is in the front.

Maingay ang backseat dahil sa dalawang nagpupumilit sumiksik habang ang dinadala naming pasyente ay tawa lang nang tawa sa mga nangyayari.