Mafya'nın Aşkı

♧Temiz Sayfa...♧

Merhabaa yeni bölüm ile geldim...

Keyifli okumalar..💜

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın😇

EFTELYA

Gece boyunca düşündüm. Bu gerçekleri göz ardı edebilecek miydim? Ama etmem gerektiğini de biliyordum...

Sabah 7 de dışarıdan ses geliyordu. Perdeyi aralayıp dışarı baktım. Esra da gözlerini açmaya çalışarak odama geldi.

"Sabah sabah kim gelmiş?"

Gülümsedim.

"Bakıyordum tam."

Camdan dışarıya baktım. Ömer ile Mert kocaman çiçekler ile eve gelmişlerdi. Kafamı salladım.

"Gel bak bakalım."

Esra görünce gülümsedi, bana baktı.

"Kuzum gülümse bugün yeni temiz sayfa açacağız dedik. Gül bakalım."

Beni güldürdü. Esra odadan çıkıp aşağı indi. Bende arkasından yavaşça indim. Hiç halim yoktu.

Esra Ömer ile barışmıştı. Gönlünü almıştı. Araları iyiydi.

Bahçeye çıktık. Mert beni yürütmeden kendi yanıma geldi. Sarıldı, öptü, hediye almış onları verdi.

"Biraz erken gelmediniz mi?"

"Artık seni evimizde görmek istiyorum. Sabaha kadar uyuyamadım."

Pür dikkat onu dinledim. Ellerimi tutup:

"Artık evimize gidebilir miyiz?"

"Gidebiliriz ama biraz daha duralım. Hazırlanayım sabah erkenden gelmişsiniz."

"O zaman bekliyorum seni."

"Peki..."

Üstümü değiştirip, arabaya geçtim. Yolda etrafı inceliyordum. 1 aydır hiç çıkmadım, geldiğimden beri evdeydim. Çok güzel şehir. Artık buraları daha çok göreceğim, öğreneceğim. Aslında evden çıkarken halsizdim ama buraları görünce canlandım.

Kahvaltı için bir yere gelmiştik. Çok kilo verdiğim için beni sürekli bir şeyler yemeye zorluyorlardı. 1 ay sonra ilk defa bu kadar çok yemek yedim.

"Doydun mu Eftelyam?"

"Doydum, doydum çok bile yedim."

"Yine az yedin ama.."

"Çok yedim."

"Öyle olsun bakalım, Eftelyam hastaneye gidelim bir. Hastalandın muayene ol güzelim."

Kafamı salladım.

"Gidelim. Bende kendimi halsiz hissediyorum."

Onaylamamı beklemiyor gibiydi. Şaşırdı. Buradan çıkıp hastaneye gittik. Muayene oldum, sıra geldi kan vermeye. Çok sevmem kan vermeyi çünkü damarımı bulamıyorlar ve sürekli yara oluyor kolum.

"Kan vermesem olmaz mı?"

"Olmaz güzelim, sen ufacık iğneden mi korkuyorsun?"

"Ben mi? Korkmam ama ne zaman kan versem kolumu yara ediyorlar, damarımı bulamıyorlar veya patlatıyorlar o da çok ağrıyor."

"Tek seferde yara olmadan alacaklar, canın acırsa başlarına bela olurum."

Nedensizce güldüm.

Kanı da verdim. Doktor bir şeyler söylüyor ama anlamıyorum. Mert ile doktorun odasında bekliyorduk. Elini tutup kafamı omzuna koydum. Çok yoruldum, bir şeyde yapmadım üstelik.