Mafya'nın Aşkı

♧Uçak kazası♧

Selamlarr🙋🏻‍♀️💕

Nasılsınız??

İyi okumalar 💙💖

Cümle arası yorumlarınızı bekliyorum🤗

EFTELYA

Gözümün önü karardı. Nefes alamadım. Olduğum yere bayılmışım...

Ayıldığımda olduğum yerde sadece duvarı izliyordum. Kaç saattir bu durumdaydım bilmiyorum. Bomboş bakıyordum. Bir şey düşünemiyordum. Kafam çok boştu ama bir o kadar da doluydu..

Esra yanımda kolonya ile bileklerimi ovuyordu. Yanaklarımdan süzülen yaşlarla sessiz çıkan sesim ile;

"Esra ben ona gitme dedim, yalvardım neredeyse, içimde kötü bir his var dedim ama gitti.. Engel olamadım..." Onu ölüme kendi ellerim ile gönderdim.."

"Şişştt kuzum konuşma öyle.. Nereden bilecektiniz ki.. Gelecek yanına tamam mı? Biraz kendini topla."

"O uçaktan kurtulamaz Esra havada nasıl yandı izlemedin mi? Orman gibi bir yere düşmüş. Ulaşım yokmuş. Belki de yanarak öldü ya da yere çakılmanın acısı ile.."

Gözlerimdeki yaşlar daha da arttı. Esra bana sarıldı. Ağlayarak;

"Esra, Mert yaşamazsa ben de yaşamam.."

Yüzümü ellerinin arasında alıp bana baktı.

"Bana bak Eftelya sakın aklından öyle şey geçirme bak sakın.."

Mert olmadan bir ömür geçiremezdim. Onun acısı ile asla...

"Mert hayatımızda yoksa ben de yokum, kızımızda yok.."

Ama kalbimde bir his Mert'in geleceğini, o uçakta kesinlikle olmadığını söylüyordu. O hisse inanmak istiyordum. Ama gerçekler bana engel oluyordu.

Ömer'in sesi geliyordu. Koşarak aşağı indim.

"Ömer ne olur bana artık iyi haber ver. Ne oluyor, ne bitiyor.."

"Hala bir gelişme yok yengem. Abime ulaşmaya çalışıyoruz. Sen biraz uyu hadi yengem."

Bana bir şeyler derken Ömer'in telefonu çaldı. Hemen açtı.

"-Konuşturdunuz mu adamları?

-Sonuç?

-Hemen adamları oraya gönder. Tüm havalimanlarını arayın herhangi bir uçak veya bir helikopter inmiş mi öğrensinler HEMEN..",

Telefonu kapatıp bana baktı.

"Ne oldu Mert uçağın içinde miymiş??"

"Bilmiyoruz yengem ama olmama ihtimali de çok yüksek. Kötü düşünme tamam mı? Hadi yengem otur şuraya.."

İçimden dualar ediyordum. O hayatta olsun, yaşıyor olsun...

2 saat geçti sanki bana günler gibi geldi, hala haber yoktu. Ömer de ortada yoktu kafayı yemek üzereydim. Kapı açıldı heyecanla baktım ama Bars gelmiş. Gelip bana sarıldı. O sarılınca göz yaşlarımı yine tutamadım. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu. O da üzüntülü hali ile beni düşünüyordu.

"Bars Mert nerede? Yaşıyor mu? Bana doğru söyle yalvarırım.. Artık bu belirsizlikten kafayı yiyeceğim. Bana bir şey anlatmıyorlar."

"Ağlama yengem uçağın boş olma ihtimali varmış. Şimdi Ömer abim araştırıyor. Sen kötü düşünme tansiyonun çok düşükmüş. Bak kızını düşün, ona da zarar veriyorsun. Biraz uyu dinlensin vücudun söz haber alınca uyandıracağım."