Mafya'nın Aşkı

♧Ölüm..♧

Herkese selamm🌺🦋

İyi okumalar🐞

İnstagram hesabı:
mmavi_bulutt0

Oy sınırı:250

Gençler kızmak yok, anlaştık değil mi?? 😅

MERT

Yanan parçalara bakıyordum. Her şey alt üst oldu, her şeyim bu yanan araçlarda gitti. Ailem, hayallerim, geleceğim, yaşama nedenlerim..

Şoklar içinde dumanlar içinden adamlardan iyi bir şeyler duymayı bekliyordum.

Bütün adamlar alevleri söndürmeye çalışıyordu. Aralarından birisi bağırak;

"Cansız...cansız bedenleri burada..."

Duyduğum bu cümle beni daha kötü yaptı. Ağlayarak oraya koştum. Gördüklerime inanamadım.

Kızım ve Eftelya karşımda vücutları yanmış şekilde birbirlerine sarılmış yatıyordu.

Adamlar sessizce;

"Abi...maalesef.."

Bağırdım.

"SUSUN, ONLAR ÖLMEDİ ÖLEMEZ.."

Yere oturdum onlara dokunmak istiyordum ama dokunamıyorum.

Birden gökyüzünü kara bulutlar sardı, delicesine yağmur yağıyordu. Onların ölümüne bulutlar bile isyan edermişcesine yağıyordu. Onların yanan vücudunu söndürmek için yağıyor gibiydi...

Onlara çok yakınım ama çok uzağım. Ağlamamı durdurmadım, gözlerimi onlardan çekmedim.. 

Diego yanıma geldi, beni kaldırmak istedi, kalkamazdım. Bırakamazdım.

"BIRAK BENİİ, Onlar bensiz kalamazlar. Korkar onlar, bensiz kalamazlar."

Gözlerimi kırpamıyordum bile. Adamlar onların üstünü örtmek istedi;

"SAKIN, ÇEKIN ONU ONLAR ÖLMEDİ... ÖLMEYIN BENI YALNIZ BIRAKMAYIN, YALVARIRIM UYANIN. KIZIM, DÜNYAM UYANIN BIRAKMAYIN BENI.."

Beni duyamıyorlardı. Adamların çoğu beni kaldırmaya çalışıyordu.
Yapamazdım ki, nasıl bırakayım onları.

Diego bana yere oturup bana sarıldı. Ağlayarak;

"Çok büyük acı ama ayrılmanın gerek. Gel buraya otur."

"Onları kurtarabilirdim. Onlar benim kurtarmamı bekledi. Ama ben kurtaramadım. Onları yalnız gönderdim..."

Konuşmaya nefesim, sesim yetmiyordu. Tekrardan onların cansız bedenlerinin yanına oturdum..

Birisi telefonu getirdi. Ömer arıyordu.

"Abi.. Ne oluyor orda? İyi misiniz?..Abi cevap ver..."

Gözlerim onların üzerindeydi. Elimin tersi ile göz yaşımı silerek;

"Onlar öldü...Benim yüzümden hepsi öldü.."

Gözlerimi sımsıkı kapatarak telefonu yere attım.

Beni tekrardan başlarından kaldırdılar. Uzak bir yere götürdüler. Diego bana bir şeyler söylüyordu. Anlamıyordum, onlara bakıyordum sadece. Bu nasıl biz acı, bu nasıl bir sınav, bu nasıl bir ceza bana...

Keşke ben ölseydim ama onların acılarını yaşamasaydım..

Onlar yaşamıyorsa ben neden hala hayattaydım? Hayata bağlayan, yaşama umudum olanlar yoksa ben neden yaşayım??