Mafya'nın Aşkı

♧ Ve Sonuçları..♧

Selam canlarr💋

Süperr bir bölüm ile geldim ve iyi okumalar...

Oy vermeyi unutmayın lütfenn 💕
Cümle arası yorumlarınızı bekliyorum..💬

EFTELYA

Mert'e bakıyordum. Onların beden dillerinden bir şeyler anlıyordum. Arkamızda birisi daha vardı. Ben sadece Mert'in gözlerine odaklandım. Şuan o nasıl bir duyguda anlamaya çalışıyordum.

Bana veya o arkamdaki adama olan hırs, öfke mi beni kurtarmak istemesi miydi?..

Adamın ellerini buzdan daha soğuktu. Boynumda, boğazımda o soğukluğu fazlası ile hissediyordum. Elindeki şeyi boynuma çok bastırıyordu. Canım acıyordu. Boynumun biraz kesildiğini anladım ufak bir bağırdım ve hala kesiyordu. İçim acıyordu.

"Bırak beni.."

Gözlerimi sımsıkı kapattım, geri de açamadım. Aynı anda da Mert'e nefretini kusuyordu.

Hala yavaş yavaş boynumu keserken, boğazımı da çok sıkıyordu. Nefes almakta zorlanıyordum.

Adam ölmekten korkmuyordu. Ona doğrultulan onlarca silah var. Mert vardı, daha ne olsun..

Arkadan gelen kişi beni ondan kurtardı. Ömer'di galiba.. Arkama dönmeme izin vermediler ki bende dönemedim. Direk boynumu tuttum. Mert beni hemen kendine çekti. O adam kimdi göremedim. Arkamı döndüğümde adamın kafasını görmem imkansızdı. Kafasına bir şey geçirmişlerdi. Ses tonu çok yakın bir sesti.

O adam kimdi bulacağım ama..

Boynumda biraz kesik vardı. Acıyordu. Nasıl korktuğumu anlatamam ama hareket edemiyordum, konuşamıyordum dona kaldım. Başım dönmeye başladı.

Adam bağıra bağıra bana bir şeyler diyordu. Onu götürürlerken daha çok bağırıyordu, duyuyordum. Onu dinlemek istemiyordum. Dinlersem çok kötü şeyler olacaktı.

Mert ellerini yüzüme koydu. Boynuma baktı.

"Korkma Eftelyam."

Adamlara bağırıp bir şeyler istiyordu. Herkes oradan oraya koşuyordu. Bizi hemen çıkartmak istiyorlardı.

O zindan gibi küçük odalardaki insanlar bağırmaya başladı. Mert'e hakaret ediyorlardı. Hepsi kapının o küçük deliğinden bize bakıyordu.

Ben bu durumda nasıl bir tepki verebilirdim, ben neye şaşıracaktım, neye üzülecektim, ne hissetmem gerekti bilmiyorum..

Bulduğu bir şey ile boynumdan akan kanı bastırıyordu. Kısık sesim ile;

"Korkmam gereken o değil, sensin bence..."

"Çok kanıyor, gitmeliyiz."

Benim dediğimi duymadı, duysa kesinlikle cevap verirdi.

Oradaki herkes daha çok bağırıyordu. Adamlar Mert'ten emir bekliyorlardı.

Mert korumalara baktı. Bakışından hemen anlamış olmaları gerek ki hemen hepsi aynı şeyi yapmaya başladı. O leş gibi odalara giriyorlardı. O insanların hali ne olacaktı, onları düşünüyorum.

Elim ile Mert'i durdurdum. Ona karşı bir öfkem vardı.

"Mert bana tek kelime bile etme. Bana dokunma. Bana bakma bile..."

Onun elini boynumdan çektim. Kendim tutuyordum.

Ben o koridorun devamını yürüyecekken izin vermedi. Dinledim mi hayır... Kavga etmedi bile birden beni kucağına aldı hemen buradan çıkarttı.