{ နှာတံပေါ်မှမှဲ့နက်လေးအားအဖျားခံပြီးစီးဆင်းလာသောအချစ်မြစ်ငယ်လေးတစ်ခု }
Juyeonနဲ့Jaehyunတို့နေ့လည်ပိုင်းထမင်းစားနားပြီးစာကြည့်တိုက်ထဲတွင်အတူတူစာလုပ်နေကြသည်။လပတ်စာမေးပွဲလည်းမကြာခင်လာတော့မှာဖြစ်တာမလို့ကျောင်းရှိအထက်တန်းကျောင်းသားကျောင်းသူတွေအကုန်နီးပါးစာလုပ်နေကြလေသည်။
မြို့ငယ်လေးမှာတည်ရှိတဲ့ကျောင်းလေးဆိုပေမဲ့စာတော်သည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကခပ်များများရယ်။စာအသင်ပြကောင်းမှုကြောင့်လည်းပါမည်ထင်။ကျောင်းရဲ့စာကြည့်တိုက်ရယ်...Canteenရယ်....အပြင်ဘက်ကျောင်းဝန်းတွေထဲမှာလည်းစာလုပ်နေကြသည့်သူများကအစီအရီတွေ့ရသည်မှာအားရကျေနပ်စရာ။
နေ့လည်ပိုင်းအချိန်ဆိုတော့အပြင်မှာစာလုပ်သည့်သူပိုများသည်မလို့စာကြည့်တိုက်ထဲတွင်Juyeonနဲ့Jaehyunရယ်နောက်ထပ်လူအနည်းငယ်သာရှိလေသည်။စာကြည့်တိုက်ဟုပြောစရာမလိုအောင်အပ်ကျသံတောင်မကြားရသည်အထိစည်းကမ်းရှိကြသည်မှာလည်းကျောင်းရဲ့အားသာချက်တစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။
နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင်စာလုပ်နေကြတုန်းမှာပဲJaehyunကJuyeonကိုအသာလေးတို့ကာ
"Ju......မအိပ်ချင်ဘူးလား"
ဟုလေသံလေးဖြင့်မေးလာလေသည်။Juyeonကအသာလေးခေါင်းပြန်ခါရင်း
"Jae...အိပ်ချင်နေလို့လား"
"ဟင့်အင်း.....ဒီအတိုင်းပဲမေးကြည့်တာ"
ဆိုကာစာဆက်ကြည့်လေသည်။Jaehyunကဒီနေ့နေ့လည်စာစားတာများပြီးအီစလံဝေကာအိပ်ငိုက်နေသည်ကိုJuyeonသိသော်လည်းမရမကတင်းခံကာစာလုပ်နေသည့်Jaehyunပုံလေးကချစ်ဖို့ကောင်းနေသည်မလို့ဘာမှမပြောဘဲနေလေသည်။
သိပ်မကြာလိုက် ဒေါက်ခနဲဘောပင်ကျသံနဲ့အတူမေးလေးထောက်ကာအိပ်ပျော်သွားသည့်Jaehyunကြောင့်Juyeonပြုံးမိလိုက်သည်။
"အိပ်ချင်နေတာပဲကို"
Juyeonစိတ်ထဲမှရေရွတ်လိုက်ရင်းဘာရယ်မဟုတ်အကြောင်းပြချက်မဲ့စွာအိပ်ပျော်နေသည့်ဝက်ဝံပေါက်လေးJaehyunကိုကြည့်မိလိုက်သည်။
YOU ARE READING
Redamancy - Jumil (Complete)
Fanfictionမြတ်နိုးရတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကနေထွက်လာသည့်စကားက "မုန်းတယ်" တဲ့လား။ ျမတ္နိုးရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကေနထြက္လာသည့္စကားက "မုန္းတယ္" တဲ့လား။
