{ Jaeကသိပ်ကိုနူးညံ့နွေးထွေးလွန်းတဲ့ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်နဲ့တူတယ် }
"Ju......ဘယ်သွားမလို့လည်း!!!!"
".............."
"Ju....Jaeခေါ်နေတယ်လေ"
သူ့ရှေ့မှထွက်သွားမလိုလုပ်နေသည့်Juyeonရဲ့လက်တို့အားJaehyunဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးသွားမရစေရန်တားထားလိုက်သည်။
"Ju....ဘယ်သွားမှာလည်းလို့"
Juyeonရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာခံစားချက်မဲ့နေပြီးသူ့အားသူစိမ်းဆန်သည့်မျက်လုံးတို့ဖြင့်လည်းကြည့်နေသည်မှာထိတ်လန့်စရာပင်။
"ငါ့လက်ကိုလွှတ်!!!!"
"မလွှတ်ပါဘူး.....အခုဘယ်သွားမှာလည်း!!!!"
JaehyunကJuyeonရဲ့လက်တို့ကိုပိုမိုတင်းကြပ်စွာဖက်လိုက်ရင်းပြောလိုက်လေသည်။Juyeonကလည်းJaehyunလက်ကိုအားနဲ့ဖယ်ထုတ်ရင်း
"ငါ့လက်ကိုလွှတ်လို့ပြောနေတယ်!!!!! ငါ့ဘာသာဘယ်သွားသွားမင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး!!!!"
ပစ်ပစ်ခါခါပြောလာသည့်စကားတို့ကJaehyunရင်ကိုဓားနဲ့အစိမ်းလိုက်ခွဲလိုက်သလိုပင်နာကျင်လှပါသည်။ဝမ်းနည်းမှူကြောင့်မျက်ရည်များပင်စတင်ဝဲလာရတော့သည်ကိုလည်းJuyeonကလျစ်လျူရှုနေခဲ့သည်။
"Juဘာလို့ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားတာလည်း!!!ပြောတော့Jaeနဲ့အတူတူနေမှာပါဆို အခုဘယ်သွားမယ်ဆိုတာလည်းမပြောဘူး!!!"
Juyeonကစိတ်ပျက်နေသည့်ပုံဖြင့်စုပ်တစ်ချက်သပ်လိုက်ပြီး
"စိတ်ကူးတွေယဥ်မနေနဲ့Lee Jaehyun!!!!!"
ဟုပြောကာJaehyunအားတွန်းထုတ်ခဲ့ပြီးထွက်သွားလေသည်။ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်Jaehyunလေးမှာတော့အော်ဟစ်ပြီးငိုရုံမှလွဲ၍မတတ်နိုင်ခဲ့ချေ။
"Jaeတောင်းပန်ပါတယ်....မသွားပါနဲ့Ju.......Jaeတောင်းပန်ပါတယ်လို့....မသွားပါနဲ့!!!! Juyeon nah.....မသွားပါနဲ့လို့!!!"
ဟုအော်ဟစ်ငိုကြွေးနေမိသည့်Jaehyunလေးမှာသနားဖွယ်ကြေကွဲဖွယ်အတိ။စုံမှိတ်ထားသည့်မျက်လုံးတို့ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့တစ်ခန်းလုံးမှောင်မည်းနေပြီးမောဟိုက်ကာမျက်ရည်များလည်းမျက်နှာတစ်ခုလုံးရွှဲစိုနေလေသည်။
YOU ARE READING
Redamancy - Jumil (Complete)
Fanfictionမြတ်နိုးရတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကနေထွက်လာသည့်စကားက "မုန်းတယ်" တဲ့လား။ ျမတ္နိုးရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကေနထြက္လာသည့္စကားက "မုန္းတယ္" တဲ့လား။
