{ အရွယ်ရောက်သူတို့ရဲ့ကမ္ဘာမှာဟန်ဆောင်ခြင်းဆိုတဲ့ကဏ္ဍတစ်ခုပါဝင်လာခဲ့တယ် }
7နှစ်ကြာပြီးနောက်..................
"ကဲ...ဒါဆိုရင်သားတို့နှစ်ယောက်စာအုပ်သိမ်းလို့ရပါပြီ Samဒီနေ့ပေးခဲ့တဲ့စာတွေကိုပြန်ကြည့်ဖို့မမေ့နဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ Sam"
အပြာနုရောင်ဝမ်းဆက်လေးကိုဝတ်ဆင်ထားပြီးအညိုရောင်ဖြစ်ပါသော်လည်းလိမ္မော်ဘက်သမ်းသည့်ဆံနွယ်တို့နဲ့နှာတံသွယ်လေးပေါ်မှာထင်းနေသည့်မှဲ့နက်လေး။
စာသင်ပြီးသည်ဖြစ်သောကြောင့်စားပွဲပေါ်မှစာအုပ်များအားသေချာစွာသိမ်းဆည်းနေသည့်လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးနှင့်အတူလက်ကောက်ဝတ်မှာနေရာယူထားသည့်ဖန်စီလက်ကောက်လေးဟာလည်းနှစ်အတော်ကြာ၍အနည်းငယ်တော့ဟောင်းနေပေမဲ့လည်းလှပလို့နေသေးသည်။
"Jaehyun nah....ဘယ်လိုလည်းငါ့တူလေးနှစ်ယောက်ကိုစာသင်တာ"
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူYounghoonမှအခန်းထဲကထွက်ကာမေးလာတော့
"အင်း....မဆိုးပါဘူး နှစ်ယောက်လုံးကသင်လွယ်တတ်လွယ်တယ်ပြောရမယ် Rakwonလေးကတော့Englishစာ အားကောင်းတယ် Yeonkyuလေးကတော့ Definition တွေတော်တော်မှတ်နိုင်တယ်"
"အော်.......ဒါမင်းနဲ့သင်လို့ပါကွာ တစ်ခြားဆရာတွေနဲ့သာဆိုရင်အဲ့နှစ်ယောက်ဆော့ပဲဆော့နေမှာ"
Jaehyunကခပ်ဖွဖွလေးတစ်ချက်ရယ်ရင်း..
"မင်းကလည်း ကလေးတွေကိုမပြောပါနဲ့"
သိပ်မကြာလိုက်သူတို့နှစ်ယောက်စကားပြောနေတုန်းYounghoonရဲ့အိမ်ထဲသို့ ဝတ်လေ့ရှိတဲ့အဝါရောင်blouseလေးနဲ့ဝင်လာသည့်Yuri။
"သားတို့ရေ....အန်တီလေးလာပြီ"
"အန်တီလေးYuri!!!"
Yuriဝင်လာတော့ကလေးနှစ်ယောက်ကပြေးဖက်ရင်းအလွမ်းသယ်နေကြသည်မှာမမြင်ရတာကြာပြီဖြစ်သည့်သူတွေအလား။
ဒါကိုကြည့်မရသည့်Younghoonကလည်း
"အမလေး.....တူဝရီးတွေအကဲပိုနေလိုက်ကြတာ မတွေ့တာရတာဖြင့်နှစ်ရက်ပဲရှိသေးတာကို"
YOU ARE READING
Redamancy - Jumil (Complete)
Fanfictionမြတ်နိုးရတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကနေထွက်လာသည့်စကားက "မုန်းတယ်" တဲ့လား။ ျမတ္နိုးရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကေနထြက္လာသည့္စကားက "မုန္းတယ္" တဲ့လား။
