Tehlikeli Yakınlaşma [BXB]

|50|

Bu varya bu tam bir Cengiz bakışı, mimiği. Bu çocuk Cengiz olmak için yaratılmış. Bu kadar olur ya.

Bu arada sıçtık beyler

-

Salonda sessiz sessiz oturan üçlü, kafasını eğmiş sinirle yanağının içini dişleyen ve onlardan tarafa bakmayan çocuğa bakıyorlardı. Bir tepki bekliyorlardı. Onca konuşmaya rağmen bir tepki vermesini bekliyorlardı fakat o sadece dizini sallıyor, onların yüzüne bile bakmıyordu.

Cengiz'in oturduğu tekli koltuğun yanındaki tekli koltukta Ahmet oturuyordu. Karşılarındaki koltukta da onun annesi ve babası oturuyordu.

Onu buraya getirmek kolay olmamıştı tabii ki, ikna etmek için uğraşmıştı. En sonunda kardeşi için gelmek istemişti Cengiz. Şimdi ise yaşanan gecenin üstüne ailecek konuşup bir şeyleri düzeltmeye çalışıyorlardı. Daha çok kadın bunu yapmak istiyordu.

Cengiz ise ilk defa ailesini kendine bu denli uzak hissediyordu. O telefondan sonra hala inanmamıştı. Birilerinin dalga geçtiğine emindi. Bu yüzden umursamamıştı. Yani düşününce, tam bir dram filminden alınacak bir sahneyi, böyle uyduruk bir telefondan duymak inandırıcı gelmiyordu. Fakat yine de aklında şüpheler oluşmadı değildi.

"Oğlum, bundan sonra kavga gürültü olmayacak. Hepimiz birbirimize karşı daha dikkatli olacağız. Kendini kötü hissedip bizden uzaklaşmana gerek yok, anlıyoruz biz seni. Bundan sonra senin istediğin şekilde olacak, biz senin yanındayız. Değil mi Celal?" dedi kadın uyarıcı bakışlarını yanındaki adama çevirirken.

Celal oturduğu koltukta rahat bir tavırla yayılmışken sert bakışlarını kendisine aynı sertlikle bakan kara gözlere çevirmişti.

Kafasını salladı sadece ağır ağır.

"Kendini kapatma bize. Bir derdin, canını sıkan bir şeyler olunca bize de söyleyebilirsin." dedi kadın içtenlikle.

Cengiz hâlâ kaşları çatık, kafasını eğmiş öylece kötü bakışlar ile dizini sallıyordu. Cevap vermiyordu.

"Cengiz?" diye sordu kadın ondan bir cevap, bir tepki gelmesini umarak. "Oğlum?"

"Cengiz." dedi Ahmet.

Hızla kafasını kaldırıp yanındaki adama Cengiz.

Celal dakikalardır dil dökmelerine rağmen kafasını bir an olsun kaldırmamış, onların yüzüne bile bakmamış oğlunun, Ahmet’in tek bir sözüyle direkt ona bakmasına sinirle bir nefes vererek gözlerini devirdi sıkıntıyla.

"Bak, annen bir şeyler söylüyor. Cevap ver." dedi Ahmet.

Cengiz onun gözlerine baktı. Kaşlarını kaldırarak rahat bir tavırla kadını işaret eden adama son bir bakış atıp yavaşça bakışlarını karşısındaki ikiliye çevirdi.