Altay yine bir idmana geç kalma telaşıyla evden çıkmıştı. Bugün yeni bir kaleci antrenörü gelecekti ve o ilk günden geç kalmak üzereydi.
Arabasına atlayıp olabildiği kadar hızlı gitmişti tesislere.
"Sonunda teşrif edebildiniz Altay bey."
"Kusura bakmayın hocam alarmı duymamışım."
"Bir daha olmazsa sevinirim. Bugün ilk günüm, o yüzden bugünlük bir şey demeyeceğim."
"Hoş geldiniz hocam."
"Hoş buldum. Öncelikle tanışalım isterseniz. Gerçi ben sizi zaten tanıyorum."
Kaleciler onaylayınca devam etti genç kadın.
"Ben Sevgi."
*
Yorucu bir antrenmanın ardından Altay evine gitmek için tekrar arabasına binmişti.
Camını birinin tıklatmasıyla cami indirdi. Karşısında antrenörü duruyordu.
"Diğerlerini gördüm ama sen erken çıkmışsın sanırım. Bunu sana vermem gerekiyordu." Diyerek birkaç kağıt vermişti eline. "Burada uyman gereken beslenme kuralları, uyku düzeni, antrenman düzenlemeleri vesaire var. Bunlara uyman gerekiyor. Benim için disiplin önemli."
Altay kendisine söylenenleri dikkatle dinlemişti. Ardından Sevgi'nin kağıtları uzatan eline doğru gözü kaymıştı ve bileğinin üzerindeki minik dövmeyi fark etmişti. Bir yerlerden tanıdık gelmişti dövme ama hatırlayamıyordu.
"Teşekkürler hocam."
"İyi akşamlar kaleci."
Tam dönüp gidecekken olduğu yerde durup sözlerine devam etti kadın.
"Ve bana iş saatleri dışında hocam demezsen sevinirim. Sevgi demeni tercih ederim."
Kadının ses tonu ve dövme ona bir geceyi hatırlatmıştı.
Bir anda sıcak basmıştı ve olanları düşündükçe ihtimal vermek istememişti. Bu güzel kadınla şahane şeyler yaşamış olamazdı. Ayrıca antrenamanlardaki bu sert ve disiplinli duruşu da onun olmayacağını düşündümüştü.
Fakat içindeki ses doğru hatırladığını söylüyordu. Ve o sese inanmak istiyordu.
"İyi akşamlar Sevgi."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
