"Sevgiii!"
"Ne var Altay?"
"Yetmez mi be güzelim? Çok özledim ben seni."
Kekoluğu gelmiş yine sanki bunun. Kapıya dayanıp bağırmalar falan...
"Yetmez, sürün."
"İçeri geleyim bari."
"Gel."
Kapıya yaslanıyor olmalıydı ki bir anda kapıyı açmamla yere yığılması bir oldu.
"Öldürseydin aşkım."
"Yok o olmaz aşkım. Sonra ben ne yaparım? Kime trip atarım?"
"Sen bana aşkım dedin. Demek ki barıştık sonunda."
"Hayır tabii ki. Öyle çıktı bir anda ağzımdan. Yok barışmak falan."
Mutfakta bana yaklaşmaya çalıştığında henüz kullanmadığım, temiz duran tavayı elime alıp havaya kaldırdım.
"Vallahi vururum gelme kaleci."
"Kalecin miyim gerçekten?"
Ona şok içinde baktığımda bana gülmeye başladı. Dalga geçiyordu benimle resmen!
"Altay ergen misin ya?"
"Noldu beğenemedin mi beni?"
"Lütfen biraz sabır, lütfen!"
"Tamam tamam, hadi öpüşüp barışalım."
"Yok sana öpücük falan. Sen git kuzeninin foyalarını ortaya çıkar."
"Ayy! Onu arayacaktım ben unuttum. Bir anda dalgınlığıma geldi, azıcık da içmiştik. Öyle bir haltlar ettim."
"İyi halt ettin. Sana çok sinirli."
"Peki sen?"
"Ben de sinirliyim Altay."
"Aslında sinirini alabilirim ben."
Elini saçlarıma uzattığında tavayı hafifçe koluna değdirdim.
Malum manita kaleci olunca riskli hamleler yapamıyoruz.
"Şimdi olmaz kaleci."
"Ha sonra olur yani. Tamam, o da olur."
Kendi kendime gülmeye başladığımda Altay da gülmüştü benimle birlikte.
"Hazır tava elindeyken bir şeyler yapıp yiyelim, çok açım."
"Sen yap şovunu. Bugün yemekler senden."
"Sonrasında..."
"Sonrasına sonra bakarız."
Diyip tavayı eline tutuşturdum ve yanağına bir öpücük bırakıp tezgahın, Altay'ın kullanmayacağını düşündüğüm bir kenarına oturdum.
Bana doğru sinsi sinsi gülerek geldiğinde kıvırcık saçlarını karıştırdım. İyiden iyiye yaklaştığında onu itmeme kalmadan dudağımı öpüp yemek yapmaya koyulmuştu yarım bir gülüşle.
Ne yaparsa yapsın, severdim ben bu adamı.
💙
Kısa oldu ama atıyorum malum çok ara vermiş bulundum
