Altay ile boğazda bir kafeye gelmiştik. Siparişlerimizi vermiş ve o sırada da havadan sudan sohbetler ediyorduk.
Çok geçmeden hemen yan tarafımıza bir arkadaş grubu oturdu. Tahminimce bizim yaş gruplarımızdalardı. Gülüp eğleniyorlardı. Bir sorun yok gibiydi.
Kahvelerimiz de geldiğinde her şey yolunda diye düşünürken Altay sürekli yan tarafa bakıp bakıp duruyordu. Kendi kendine mırıldanmaya başladığında dayanamayıp sordum.
"Ne oluyor Altay?"
"Yandaki hıyarlar ikide bir sana bakıp duruyorlar. Döverim ben bunları."
Ayaklanacak gibi olduğunda elini tutup oturmasını söyledim.
"Saçmalama Altay. Bana niye baksınlar? Sana bakıyorlardır. Sonuçta her gün milli bir kaleciyle karşılaşmıyorlardır."
"Sevgi sence ben anlamayacak kadar saf mıyım? Bayağı bayağı sana bakıyor bunlar. İnatmış gibi çok da güzelsin."
"Güzelim değil mi ya?"
"Çok güzelsin, benim güzelimsin."
Bir anda nasıl konuyu değiştirmeye çalıştığımı ben bile anlamamıştım ama en azından Altay'ın dikkatini dağıtmayı başarmıştım.
Bir sıkıntı yaşamadan kahvelerimizi bitirip kalktığımızda yan masadan biri bana bir kağıt uzatmıştı.
Kaşlarımı çatıp ne olduğuna baktıktan sonra Altay'ın görüp görmediğini anlamak için ona dönmüştüm ancak saklamak için oldukça geç kalmıştım.
Tek kaşını kaldırmış, sinirle gülüyordu kendi kendine. Boynundaki damarlar belirginleşmişti.
"İlk görüşte aşka inanır mısın? 054***"
"Senin aşkını sikerim!"
Bu kez tutamadım işte.
Önce bir yumruk, sonraysa...
💙
E biraz da kıskanç Altay oluversin 🤟🏼
