Kapının Ardında | Altay Bayındır

6

@altaybyndr_1: Kimseyi takmadan yaşamak varken, 

 Uyuyamaz oldum düşünmekten.   

@altyfp: arkadaşlar bu şarkının devamı hiç iyi yerlere gitmiyor.. 

@altayineldiveni: Altay elden gitmiş galiba...ah bee..

@altayimbayindirim: arkadaşlar sadece bir şarkı neler çıkardınız böyle

@altaybayindirfp: Sadece Altay Bayındır!

  -@xkişisi: Ablam ne diyon Survivor çevirmiyoruz burada

@papatyaliruyalar: Hey maşallah be 🔥
   - @okyanushuzuru: O senin enişten enişten.

***

Sevgi'den

Bana gönderme yapıyordu resmen ergen gibi ama işin garibi işe de yarıyordu itiraf etmek istemesem de.

Antrenman sonrası Altay'ı görmek için arabasının yanına gidip bekledim çıkmasını. Diğerleri çıkmıştı fakat Altay hâlâ gelmemişti.

Tam pes etmiş dönecekken ıslak saçlarına şekil vermeye çalışarak yürüyen Altay'ı fark etmiştim.

İtiraf etmek gerekirse fazla yakışıklı görünüyordu. Bunu kime sorsanız söylerdi ama lafla kalırdı. Ben bu adamdan gerçekten hoşlanıyordum.

"Sevgi... Hocam."

"Bana iş saatleri dışında hocam dememen gerektiğini söylemiştim kaleci."

"İş yerindeyken samimi görünmek istemediğinizi de söylemiştiniz hocam."

"Başlatma hocana şimdi. Bir şey konuşmak için bekliyorum yarım saattir burada."

"Sakin ol şampiyon. Arabaya bin de yolda konuşalım."

Arabayı işaret edip kendisi de bindiğinde ne söyleyeceğimi düşünüyordum. Öyle boş bulunup bir şey konuşacağım demiştim ama hali hazırda söyleyecek bir şeyim yoktu ki.

"Seni dinliyorum."

"Yani nasıl demem gerektiğini bilmiyorum aslında ben."

"Aklına geleni söyle Sevgi. Düşünme fazla. Sonra çıkmaza giriyoruz malum."

"Ben dünden beri düşünüyorum ve bir karara vardım."

Kaşları çatılmış ve direksiyonu tutan elini iyice sıkmıştı. Yolda konuşmak istediğine pişman olmuştu muhtemelen.

Bendeki de akıl işte. Niye az daha beklemezsin ki konuşmak için. Her neyse sözlerime devam ettim daha fazla meraklandırmadan.

"Sen haklıydın. Boşuna bu kadar kasıyorum. Kimseyi takmadan yaşamak varken neden uyuyamaz olayım ki düşünmekten? Ben seni istiyorum sadece bir başkası umrumda değil."

Altay'ın dudakları bir yana doğru kıvrılmıştı. Güzel konuşmuştum bence. Onun hoşuna gitmişti en azından.

"Pişman olmazsın umarım bu kararından."

"Olmayacağıma emin olabilirsin."

Bir anlığına bana döndü ve ardından tekrar yola baktı.

"Biraz vaktin var mı? Oturup bir kahve içeriz."

"Var tabii. Gidelim."

Direksiyonda olmayan elini uzatıp benim elimi tutmuştu. Belki klasik bir hareketti ama benim kalbimi hızlandırmaya yetmişti.

💙

Kısa sürdü bu olay ama ya. Niye böyle oldu ki?

Neyyyhhsse, iyi geceler <3