Differently [ongoing]

➡Ep3 ➡

မသိစိတ္ထဲေရာ အသိစိတ္ထဲေရာ စိုးမိုးထားခဲ့ၿပီမွ
ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားတဲ့ ပေဟဠိ ငယ္ တစ္ပုဒ္
ေျဖ႐ွင္းဖို႔ရာ အဘယ္နည္းလမ္းကို အားကိုးရပါလိမ့္မလဲ

ထိုေန႔က စၿပီး ထိုေကာင္ေလး ကိုမေတြ႔ရသည္မွာ တစ္ပတ္မ်ဳပင္ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္သည္ ထိုအနီးအနားက အိမ္ေတြမွာ သြား႐ွာၾကည့္မိေသာ္လည္း အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႔ရသျဖင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ညစ္
ေနရသည္ ပန္းသီးစိမ္း နံ႔ေလးအား ေတာင့္တမိသလို ျပံဳးခဲတဲ့
အျပံဳးေလးေတြကိုလည္း ျမင္ခ်င္ျပန္ပါသည္

ထိုေန႔ညက ေျပာတယ္ '' ကြၽန္ေတာ္ ကလြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင့္ ႐ွိတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ''
တဲ့ ပေဟဠိ ဆန္စြာေျပာတဲ့ ထိုစကားေျပာေနခ်ိန္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလး ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြ က အားနည္းသြားတတ္သည္..

အေတြးေတြ ကိုျဖတ္ေတာက္လိုက္တဲ့ အတြင္းေရးမႉး ရဲ႕ ဧည့္သည္ ေရာက္ေနသည္ဟူေသာအသံေၾကာင့္ ဝင္ခဲ့လို႔
ေျပာေတာ့ ပန္းသီးစိမ္း နံ႔ေရေမြး နံ႔ေလးက အရင္ဆုံး ေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္ ကင္နာရာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာေတာ့သည္

'' စီအီးအို ဂြၽန္ အလုပ္အားရင္ နာရာနဲ႔ ျပတိုက္ကိုလိုက္ၾကည့္ေပးလို႔ရမလားဟင္ ''

'' အခုေတာ့ မရဘူး ''

'' နာရာလည္း အားတဲ့ေန႔မွ အခ်ိန္ညႇိဖို႔ေျပာတာပါ နာရာကိုယ္တိုင္ဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီေတြ ျပခ်င္လို႔ေရာ ပါ ''

'' အင္း တခ်က္ညႇိေပးမယ္ အခုအစည္းအေဝး႐ွိလို႔ သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ ''

ထိုအခါမွ အခန္းထဲကထြက္သြားတဲ့ နာရာ တကယ္က ဘာအစည္းအေဝးမွတက္စရာမ႐ွိေသာ္လည္း စိတ္မြန္းၾကပ္ေစတဲ့ သူေတြနဲ႔ အၾကာႀကီးမေနႏုိင္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေလးက ေပၚလာလို႔ေရာ ျဖစ္သည္

တိတ္ဆိတ္ ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ ငယ္ေလးအတြင္း၌ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေ႐ွ႕တြင္ ပန္းခ်ီႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္း မ်ားနဲ႔အတူ စုတ္တံကို အာ႐ုံစိုက္ကာ ဂ႐ုတစိုက္ ေဆးျခယ္ေနသည္ ေဘးတြင္ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီမ်ားစြာ႐ွိေနသလို ယခု အာ႐ုံစိုက္ဆြဲေနေသာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ ပံု လို႔ ထင္ရသည္ အၾကမ္းဆြဲေနရင္း
ထြက္လာေသာ တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ဆြဲလက္စ ပံုကို ဖြက္လိုက္ေသာထိုေကာင္ေလး