"AYSU"

30. 🌙

Bölüm sizlere anneler günü armağanımdır merkez 💐❤️

Keyifli Okumalar 🌙 (bolca yorum beklesem 🙈)

Bölüm müziği : Mansur Ark ~ Maalesef

~~

AYSU

Büyük kapıdan içeri girdiğimde hastanenin bilindik kokusu burnuma doldu. İlaç, kan ortamdaki gerginlik, soğukluk, çaresizlik, hastalık hepsi bir olmuş da hastaneye kendine has bir koku yaratmıştı sanki. Hastaneye her gelişimde bu koku hiç değişmiyor hemen belli ediyordu. Küçükken hastaneye gelmekten değil de bu ortamdaki kokudan rahatsız olup, korkardım. Bana göre bu koku insanı tetikte bekletiyordu sanki her an her şey olabilirmiş de kendimizi ona göre hazırlamamız gerekiyormuş gibi.

Bazı yerlerin kendine ait bir kokusu ve hissettirdikleri hiç değişmez.

Koridorda gezinirken okların yönüyle aradığım yeri bulmaya çalışıyorum. Kocaman hastane yapmışlar burada çalışanlar içerisinde nasıl kaybolmuyor acaba ? Gözüme beyaz üniformalı bir kadını kestirmiş aradığım yeri soracakken elindeki işleri görünce vazgeçtim. Hızlı hızlı yürüyüp bir yandan da elindeki dosyaya bakmaya çalışıyor, belli ki işi başından aşkın.

Hem her yere tabela asmışlar zahmet olmazsa oku Aysu.

Asansörün önünde durduğumda yandaki tabelaya bakıp aradığım yeri bulmaya çalışırken ismimin seslenilmesiyle başımı çevirdim.

  "Aysu."

Levent abi beyaz önlüğüyle gülümseyerek bana bakarken yanıma geldi.

Levent abi Nazenin ablanın yakın arkadaşı. Bende abim ve Nazenin ablanın vesilesiyle tanışmıştım hem kendisi hem de eşi Meltem ablayla. Abimler sık sık görüşseler de ben arada bir katılıyordum onlara.

"Levent abi nasılsın ?"

"İyiyim gördüğün gibi çalışıyorum sen nasılsın ? Hayırdır bir sıkıntı mı var?" Göz kırpıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Bende iyiyim iş için geldim hastaneye" dediğimde kafası karışmış gibiydi. Omzuma taktığım makinemin çantasını gösterdim. "Doğum çekimi için geldim."

"Ciddi misin ? Sen yapıyor muydun hastanede doğum çekimi ?"

Başımı salladım. "Evet bununla ilgili eğitim de almaya başladım. Arada böyle çekimler olursa da kabul ediyorum."

"Çok sevindim senin adına. Yerinde saymayıp hep ileri gitmene benden tam destek" derken baş parmağını onaylar şekilde kaldırdı.

"Sağol Levent abi. Meltem abla nasıl ?"

Eşinin ismini duyunca yüzündeki gülümseme daha çok büyüdü. "İyi aynı benim gibi yoğun çalışıyor. Bir ara uğrayacağız yanına."

"Beklerim her zaman."

Levent abinin telefonu çalınca sesini kısıp bana döndü. "Aysucum kendine iyi bak görüşürüz. Bu arada kadın doğum 4. katta. Benim gitmem lazım."

"Görüşürüz, Meltem ablaya selam" dememle elini sallayarak koşarak yanımdan uzaklaştı. Koşarak gittiğine göre acil bir durum olmalı. Allah yardımcıları olsun tüm sağlık ekibinin işleri çok zor.

Levent abinin söylediği gibi 4. kata çıktım. Servisten içeri girdiğimde odaların üzerindeki süsler, eşleri yardımıyla yürüyen gebe anneler, doğum sonrası yürüyüş yapan kadınlar karşıladı beni. Hepsi birbirinden çok farklıydı boyu, kilosu, saçı, teni belki dili, dini ama aynı olan bir şey vardı ki hepsinin yüzünde çektiği acıya rağmen mutluluk hakimdi.