#ទាសីភ្លើងប្រាថ្នា
#ភាគ២
#រាត្រីអប្បលក្ខណ៍
“សម្លាប់ខ្ញុំមក..ហ៊ឹកៗ..ដ្រេម..ដ្រេម” ជែលហ្វីហៅឈ្មោះស្វាមីដែលខ្លួនស្រឡាញ់យ៉ាងស្លុតចិត្តខ្លាំងហើយអាន់ធ័រក៏ដាក់ខ្លួនអោនចុះមកជិតមុខស្អាតរបស់ជែលហ្វី
“មិនអន់ទេស្រីតូច! បើអោយនាងងាប់ជាមួយប្ដីរបស់នាងវាគួរអោយស្ដាយណាស់” គេចាប់ចង្ការបស់នាងឡើង
“ហ៊ឹកៗ..សម្លាប់ខ្ញុំមក..ខ្ញុំទៅតាមដ្រេម..ដ្រេម..ហ៊ឹកៗ” ជែលហ្វីញ័រមាត់មើលទៅសាកសពរបស់ដ្រេមដែលត្រូវកូនចៅរបស់អាន់ធ័រទាញចេញ
“ហ៊ឹសៗ..យើងថាវាគួរអោយស្ដាយ” អាន់ធ័រយកដៃដែលគ្មានកាំភ្លើងយកទៅចាប់សរសៃសក់របស់ជែលហ្វីហើយញញឹម
“កុំយកដ្រេមទៅ..ហ៊ឹកៗ..កុំ” ជែលហ្វីស្រែកដាក់កូនចៅរបស់អាន់ធ័រដែលលើកសាកសពដ្រេមចេញទៅហើយក៏ងើបឈរយ៉ាងត្រដាបត្រដួសជាមួយនឹងរ៉ូបវែងទៅរក
“មកណេះ” អាន់ធ័រនិយាយព្រមទាំងចាប់លើករាងកាយរបស់ជែលហ្វីលីឡើង
“អ្ហា..ដាក់ខ្ញុំចុះ..ហ៊ឹកៗ..កុំយកដ្រេមទៅ” ជែលហ្វីគក់ខ្នងមាំរបស់អាន់ធ័រតាមកម្លាំងដែលមានតែមានឯណានាងចំពោះស្រាលដូចសំឡីអញ្ចឹង
“សម្អាតអោយស្អាត! ស្អែកចាំចេញដំណើរ” អាន់ធ័រចេញបញ្ជាទៅកាន់កូនចៅមុននឹងលីជែលហ្វីឡើងទៅខាងលើ
“លែងខ្ញុំ..ហ៊ឹកៗ..ដ្រេមជួយអូនផង..ហ៊ឹកៗ” ជែលហ្វីយំសស្រាក់។ នាងមានក្ដីសុខណាស់ជាមួយនឹងដ្រេមគេតែងតែជួយនាងជានិច្ចនិងយល់ពីនាងគ្រប់យ៉ាងតែស្នេហាពួកគេពេលនៅបែរជាអភ័ព្វបែបទៅវិញ
ព្រូស!! រាងកាយនាងត្រូវអាន់ធ័របោះទៅលើគ្រែសាយធំគ្មានប្រណីហើយតាមទ្រោប
“ចេញទៅ! មនុស្សថោកទាប” ជែលហ្វីគេចមុខចេញ។ គេពិតជាគួរអោយខ្លាចពិតមែន
“ហ៊ឹសៗ..នាងគិតថានាងជាស្អី? វាគួរតែសំណាងដែលបានយើងភ្លក់រសជាតិនោះ” អាន់ធ័រសើចចុងមាត់សមចិត្ត
“ហ៊ឹកៗ..សម្លាប់ខ្ញុំទៅ! សុំអង្វរសម្លាប់ខ្ញុំទៅ” ក្រោយពីឃើញការស្លាប់របស់ដ្រេមទៅចោលនាងភ្លាមៗបែបនេះនាងក៏ទាមទារការស្លាប់បើនៅអោយបុរសចំពោះមុខបំពាននោះវាគួរអោយអាម៉ាស់ខ្លាំងណាស់
“វាមិនទាន់ដល់ពេលទេស្រីតូច” អាន់ធ័រនិយាយមុននឹងអោនញក់ញីកញ្ចឹងកស្អាតរបស់ជែលហ្វី
“អ្ហា..កុំ...ហ៊ឹកៗ” ជែលហ្វីលើកដៃគក់ខ្នងអ្នកដែលប្រុងបំពានខ្លួនតែអាន់ធ័រមិនខ្វល់
ខ្វោក!! រ៉ូបអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបានហែកដោយស្នាដៃរបស់អាន់ធ័រហើយទាញបោះទៅលើការ៉ូគ្មានមេត្តា។ អ្នកដែលសមនឹងនែបនិត្យធ្វើអោយរាត្រីក្រេបទឹកឃ្មុំនេះមានន័យសមតែជាដ្រេមម្នាក់គត់តែពេលនេះវាមិនមែន
“ចេញទៅអាមនុស្សថោកទាប..អ្ហា៎” ជែលហ្វីស្រគៀរពេញខ្លួនខណៈដែលអាន់ធ័រខាំកញ្ចឹងករបស់ខ្លួនតិចៗហើយបបូរមាត់ស៊ិចស៊ីរបស់គេក៏បង្អូសចុះក្រោមបណ្ដើរៗយ៉ាងត្រេកត្រអាលលើរាងកាយមួយនេះ
“អាដ្រេមពូកែរើសមនុស្សស្រីណាស់..អ្ហឹម” អាន់ធ័រសរសើរដ្រេមដែលបានស្លាប់ទៅនោះ។ គេពូកែពិតមែនពូកែដែលរកប្រពន្ធបានស្អាតគ្មានកន្លែងទាស់បែបនេះ
“ហ៊ឹក..អ្ហាស៎..កុំ” ជែលហ្វីភ័យបុកពោះបន្ទាប់ពីគេញក់ញីលើខ្លួនប្រាណនាងឆកអែតហើយក៏ស្រាប់តែងើបសង្កត់លើនាងហើយដោះសម្លៀកបំពាក់គេចោលទៅម្ខាងធ្វើអោយខ្លួនប្រាណគេននលគោកដូចនាង។ សាច់ដុំហាប់ណែនក៏បង្ហាញអោយនាងឃើញច្បាស់ សរសៃដៃសរសៃជើងក៏បង្ហាញគួរអោយខ្លាចដូចជាបិសាចសាតានរូបពិតធ្វើអោយនាងញ័រខ្លួន
“លែងទៅ..ខ្ញុំសុំអង្វរសម្លាប់ខ្ញុំទៅកុំធ្វើបែបនេះអី..ហ៊ឹកៗ” នាងអង្វរតែអាន់ធ័រគេចាប់សង្កត់ត្រគៀកតូចរបស់នាងជាប់ហើយក៏
“អ្ហា៎..ហ៊ឹកៗ..ឈឺ..ហ៊ឹកៗ..” ជែលហ្វីហូរទឹកភ្នែកច្រោកដៃក្ដាប់ណែនដោយការឈឺចាប់ផ្នែកខាងក្រោមដែលគេវាយលុកហើយក៏រុញអាន់ធ័រចេញខ្លាំងៗតែត្រូវអាន់ធ័រចាប់សង្កត់ដៃជាប់
“សឺត..តឹងណែនណាស់ស្រីស្អាត..ហ្អឹម” អាន់ធ័រពោលសរសើរម្ដងទៀតខណៈដែលល្វែងក្រោមធ្វើការពីតិចៗទៅលឿន
“ហ៊ឹក..អ្ហាស៎..ឈឺ..” ជែលហ្វីលើកដៃខ្ញាំខ្នងរាងមាំ
“យើងសឹងតែមិនជឿទេថាអាមនុស្សដូចជាអាដ្រេមវាទុកនាងអោយបរិសុទ្ធដល់ពេលនេះ”
“ហ៊ឹកៗ..មែនហើយ! ដ្រេមជាសុភាពបុរសមិនមែនសន្តានតិរច្ឆានដូចជាលោកនោះទេ” ជែលហ្វីពិបាកក្នុងខ្លួនហើយនិយាយទៅកាន់អាន់ធ័រ
“ហ៊ឹស..វាមិនមែនឬដែលអាតិរិច្ឆាននោះវាកំពុងតែនៅលើខ្លួននាងពេលនេះ..សឺត..” អាន់ធ័រតបហើយយកដៃមាំចាប់ចង្ការាងតូចហើយអោនថើបមាត់ក្រមិចដែលប្រឹងបិទគេច
“ហ៊ឹកៗ..ថោកទាប” ជែលហ្វីគេចមុខដោយភាពឈឺចាប់ដែលមិនអាចធ្វើអ្វីបាននៅពេលនេះសូម្បីធ្វើអីក៏មិនបានដែលបានត្រឹមដេកស្ងៀមអោយមនុស្សតណ្ហាក្រាស់ដូចជាអាន់ធ័របំពេញចំណងលើរាងកាយរបស់ខ្លួន
មិនយូររាងកាយរបស់ជែលហ្វី ក៏គេងស្ដូកស្ដឹងទាំងអស់កម្លាំងឈឹងដោយសារតែអាន់ធ័ររី៉អាន់ធ័រក៏ងើបចេញពីគ្រែជាមួយនឹងរាងកាយសុទ្ធតែញើសលើកទូរស័ព្ទជក់បារីនិយាយជាមួយកូនចៅ÷
“រៀបចំយន្ដហោះ! ស្អែកឡើងទៅកាលីហ្វញ្ញ៉ា” បន្ទាប់ពីបញ្ជាហើយទើបរាងកាយមាំរបស់អាន់ធ័រទម្លាក់ខ្លួនគេងទៅលើគ្រែវិញហើយលើកដៃវៀចសក់របស់ជែលហ្វី
“បន្ទាប់ពីយើងអស់ចិត្តពេលណានាងក៏បានងាប់ទៅជាមួយប្ដីនាងហើយ” គេនិយាយជាមួយនឹងសម្លេងកំណាច...
