#ទាសីភ្លើងប្រាថ្នា
#ភាគ២០
#យល់ច្រឡំ
"អ្នកនាងត្រូវការ.." អ្នកថែសួនប្រុសប្រុងនឹងសួរនាំតែម៉ារីក៏តារដំបងឡើងខ្ពស់វាយលើអ្នលថែសួនភ្លាមចំកញ្ចឹងកធ្វើអោយសន្លប់បាត់ស្មារតី។ ហើយម៉ារីក៏រហ័សទៅលើកអ្នកថែសួនចូលទៅក្នុងផ្ទះតូចមួយសម្រាប់អ្នកថែសួនស្នាក់នៅជិតនោះ។ ក្រោយពីសម្រេចហើយ ម៉ារីក៏ដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះធ្វើព្រងើយនិងមិនភ័យខ្លាចព្រោះតែអ្នកបម្រើនាំគ្នាចេញទៅផ្សារអស់ស្ងាត់ភូមិគ្រឹះទៅហើយ។ ម៉ារីដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយលើកទឹកក្រូចច្របាច់មួយកែវចេញមកដែលត្រៀមទុកជាស្រេចសម្រាប់ជែលហ្វី÷
"អ្នកនាងជែល" ម៉ារីលើកទឹកក្រូចមកដាក់លើតុកន្លែងដែលជែលហ្វីកំពុងតែលួចចាក់អំបោះ
"ចាស៎.." ជែលហ្វីដាក់អំបោះចុះព្រមទាំងមើលមុខម៉ារី។ អារម្មណ៍ក៏ប្រាប់ថាម៉ារីមិនគួរអោយទុកចិត្តដែរតែចិត្តមួយក៏គិតថាមិនអីក៏ញញឹមដាក់ម៉ារី
"ទឹកក្រូចច្របាច់ចា៎!ខ្ញុំធ្វើដោយផ្ទាល់ដៃ" ម៉ារីញញឹមហើយដាក់កែវទឹកក្រូចលើតុហុចអោយជែលហ្វី
"ចាស៎អរគុណ" ជែលហ្វីងក់ក្បាលអរគុណរួចលើកទឹកក្រូចច្របាច់មកក្រេបបន្តិចជាការគួរសម
"យ៉ាងម៉េចដែរ?" ម៉ារីសួរ
"ចាស៎ឆ្ងាញ់" ជែលហ្វីនិយាយហើយអោនចាក់មួកបន្តក្រោមស្នាមញញឹមរបស់ម៉ារី។ ដៃជែលហ្វីនៅតែបន្តចាក់ជាធម្មតារហូតដល់នាងលើកដៃញីភ្នែកព្រោះមានអារម្មណ៍ថាងងុយទើបទម្លាក់អំបោះចុះសិន
"ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាងងុយ! អ្នកនាងនៅបន្តអង្គុយលេងនៅទីនេះចុះ" ជែលហ្វីប្រាប់ព្រមទាំងងើដើរចេញតែក៏
ព្រូស!!មិនទាន់ងើបចេញពីសាឡុងស្រួលបួលផងជែលហ្វីក៏ត្រូវដួលទម្លាក់ខ្លួនមកលើសាឡុងវិញភ្លាមៗហើយម៉ារីក៏ញញឹម
"នាងឯងចូលចិត្តនៅទើសផ្លូវគេគឺសមតែបែបនោះ" ម៉ារីសើចហើយងាកឆ្វេងស្ដាំឃើញថាមិនឃើញអ្នកបម្រើមកខាងមុខក៏លើរាងតូចរបស់ជែលហ្វីចេញទៅខាងកហរោយសួនច្បារដែលជាផ្ទះតូចរបស់អ្នកថែសួន។ ម៉ារីដាក់ពួកគេគេងជិតគ្នារួចក៏ចេញមកវិញងាកមើលឆ្វេងស្ដាំម្ដងទៀតក៏រត់ទៅបន្ទប់ខាងលើវិញ...
ចំណែកឯអាន់ធ័រវិញនៅតាមផ្លូវ÷
"ចង្រៃយ៍..ភ្លេចទាល់តែបាន" អាន់ធ័រនិយាយដោយការមួម៉ៅ។នេះគេចេញមកក្រៅដោយភ្លេចយកឯកសារការងារមកអញ្ចឹងឬ?ឆ្កួតបំផុតហើយ។ ពេលដឹងខ្លួនហើយអាន់ធ័រក៏បកឡានត្រឡប់មកក្រោយវិញទៅភូមិគ្រឹះយកឯកសារដែលភ្លេច។
មកដល់ភូមិគ្រឹះធំវិញ អាន់ធ័រចុះពីលើឡានហើយឡើងទៅនន្ទប់ខាងលើយកឯកសាររីឯអារម្មណ៍ក៏គិតថាចង់ទៅអើតមើលអ្នកមានផ្ទៃពោះបន្តិចដែរ។
ក្រាក!!សម្លេងបើកទ្វារបន្ទប់របស់ជែលហ្វី។ អាន់ធ័របើកទ្វារចូលទៅក្នុងមើលអ្នកមានផ្ទៃពោះតែមិនឃើញក៏ចាប់ផ្ដើមមួម៉ៅលើសដើមស្រែកឡូឡា÷
"ហាន ជែលហ្វី" អាន់ធ័រស្រែកហៅជែលហ្វីចង់ផ្អើលភូមិគ្រឹះរីឯអ្នកបម្រើក៏នាំគ្នាឆោឡោចេញមកខាងមុខ
"មានការអីអ្នកប្រុស?" អ្នកបម្រើស្រី
"ឯណាជែល?" សំនួររបស់អាន់ធ័រសួររកជែលហ្វីធ្វើអោយម៉ារីដើរមកពីក្រោយក៏ញញឹម
"ខ្ញុំឃើញអ្នកនាងនៅខាងមុខនេះទេតើ"
"បើនៅឃើញហើយ!តែឥឡូវបាត់ទៅណា?" អាន់ធ័រសួរអ្នកបម្រើរវស់ខ្លួន
"អឺ. ចាំខ្ញុំទៅរកមើលអ្នកប្រុស" អ្នកបម្រើស្រីៗធ្វើមុខស្លេកស្លាំងហើយក៏ចេញទៅរកជែលហ្វី។ អាន់ធ័រក៏នៅមិនស្ងៀម ការងារទុកមួយឡែកសិនអ្វីដែលសម្ខាន់នោះគឺរកឆ្មាតូចរបស់គេ។
"ឯណាអ្នកថែសួន?" អាន់ធ័រសួរក្រែងល៍អ្នកថែសួនអាចឃើញជែលហ្វី
"ប្រហែលជានៅផ្ទះតូចចៅហ្វាយ" កូនចៅរបស់អាន់ធ័រក៏នៅមិនស្ងៀមព្យាយាមដើររកជែលហ្វីពាសពេញភូមិគ្រឹះ
"ចាំយើងទៅរក" អាន់ធ័រនិយាយហើយជំហានមាំអំណាចរបស់គេក៏ដើរទៅកាន់ផ្ទះតូចជាបណ្ដើរៗ
"អ្នកថែសួន" អាន់ធ័រហៅស្របពេលដែលចាប់ផ្ដើមចូលទៅផ្ទះតូចបើកទ្វារបន្ទប់របស់គេ
ក្រាក!! អាន់ធ័របើកទ្វារបន្ទប់យឺត មុននឹងឈាមចាប់ផ្ដើមពុះក្ដៅដូចអាណ្ដាតភ្លើងក្រោយពេលឃើញរូបភាពនៅនឹងមុខ
"ហាន ជែលហ្វី" គេឧទានទាំងភ្នែកក្រហម
"ស្រីស្មោកគ្រោក"...
#ទាសីភ្លើងប្រាថ្នា
#ភាគ២១និង២២
#រាត្រីព្រៃផ្សៃ
"ហាន ជែលហ្វី" គេឧទានទាំងភ្នែកក្រហម
"ស្រីស្មោកគ្រោក" គេនិយាយព្រមទាំងស្ទុះទៅរកទឹកនៅខាងក្រៅ
ឆាច់!! ទឹកមួយធុងត្រូវជះទៅលើអ្នកដែលកំពុងគេងលើគ្រែទាំងមិនដឹងរឿងអីសោះ
"ខឹខឹ..អ្ហឹក..ខឹ." អ្នកដែលមានផ្ទៃពោះក៏ចាប់ផ្ដើមឈ្លក់ទឹកទាំងពិបាក
"លោក.." ជែលហ្វីយកដៃញីភ្នែកព្រមទាំងលើកដៃជូតមុខ
"ដាច់ចិត្តភ្ញាក់ហើយមែនទេស្រីថោកទាប?" អាន់ធ័រនិយាយដោយការខឹងសម្បារព្រមទាំងដើរទៅចាក់កញ្ឆក់រាងកាយរបស់ជែលហ្វីឡើង
"ខឹខឹ..ចៅហ្វាយ" អ្នកថែសួនងើបដោយមិនដឹងខ្យល់អី
"អាចង្រៃយ៍..ពួកឯងចាប់វាទៅ" អាន់ធ័រប្រាប់ទៅកាន់កូនចៅដែលកំពុងសំដៅមក
"បាទចៅហ្វាយ.."
"ខ្ញុំ..ខ្ញុំមិនដឹងអីទេចៅហ្វាយ" អ្នកថែសួន
"ពួកឯងចាប់វាទៅ!"
"លោក..លែងដៃ..ហ៊ឹកៗខ្ញុំមិនដឹងអីទេ..ហ៊ឹកៗ..ខ្ញុំឈឺ" ជែលហ្វីប្រឹងរើខ្លួនទាំងមិនដឹងរឿងអីតែអាន់ធ័រក៏ក្ដៅដូចបាយពុះ
"នាងមានរឿងជាមួយយើង!នាងក្បត់យើង.." អាន់ធ័រនិយាយដោយការខឹងខ្លាំងរួចក៏ចាប់ទាញជែលហ្វីឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើដោយុំានអ្នកបម្រើតាមមើលព្រោះមិនទាន់ដឹងរឿងអីរីឯម៉ារីក៏ញញឹមដោយការពេញចិត្តហើយក៏គិតថាជែលហ្វីនឹងងាប់មិនខាន
"ហ៊ឹកៗ..អ្ហឹក..លែងខ្ញុំ..អ្ហា.." ជែលហ្វីទាញដៃពីអាន់ធ័រតែអាន់ធ័រក៏បោះនាងឡើងទៅលើគ្រែ
ព្រូស!! រាងកាយត្រូវបានបោះទៅលើគ្រែ នាងក្ដោបពោះដោយការចុកឆ្អល់ប្រឹងបើកភ្នែកមើលទៅអាន់ធ័រ
"ចាញ់កូនរបៀបនាងឃ្លានប្រុសដល់ថ្នាក់ហ្នឹងឬ?" អាន់ធ័រចាប់ដៃជែលហ្វីខ្លាំងៗច្របាច់ស្ទើរបាក់
"ខ្ញុំ..ខ្ញុំមិនដឹងអីទេ..ហ៊ឹកៗ..លោកយល់ច្រឡំហើយ"
"ហ៊ឹសៗ..យល់ច្រឡំ?យល់ច្រឡំរបៀបយើងឃើញនាងដេកលើគ្រែជាមួយអាអ្នកថែសួននោះមែនទេ?" អាន់ធ័រ
"ហ៊ឹកៗ..ខ្ញុំមិនដឹងរឿងអីទាំងអស់..លោកយល់ខុសហើយ..អ្ហា" ជែលហ្វីស្រែកភ្លាត់មាត់ស្របពេលដែលអាន់ធ័របន្ថែមកម្លាំងច្របាច់ដៃរបស់ជែលហ្វី
"យើងអន់ជាអាអ្នកថែសួននោះណាស់ឬ?យើងមិននឹកស្មានទេថានាងហ៊ានដល់ថ្នាក់នេះបើចង់ហេតុអីមិនប្រាប់យើង" អាន់ធ័រនិយាយដោយការប្រមាថ
ផាច់!!
"ហ៊ឹកៗ..ថោកទាប!" ជែលហ្វីលើកដៃទះកំផ្លៀងអាន់ធ័រតាមកម្លាំងដែលមាន
"យើងដឹងថានាងប្រហែលជាចង់ណាស់ដល់ថ្នាក់ហ៊ានលេបសូម្បីអ្នកថែសួនបើនៅតែយើងមិនធ្វើអោយនាងរាងចាលថ្ងាំក្រោយមិនដឹងថានាងហ៊ានលេបអ្នកណាថែមទៀត"
"ហ៊ឹកៗ..ថោកទាប..ហ៊ឹកៗ"
"ស្រីស្មោកគ្រោក! យ៉ាងម៉េចរាល់ដងមិនឆ្អែតមែនទេ?ចាំថ្ងៃនេះយើងធ្វើអោយនាងបាត់ចង់" អាន់ធ័រនិយាយស្របពេលដែលខ្លួនឯងខឹងមិនទាន់បាត់។ ដៃរបស់គេក៏ចាប់កញ្ឆក់រ៉ូបរបស់អ្នកមានផ្ទៃពោះចេញភ្លាម
"លែង..លោកធ្វើអី?លែងខ្ញុំ..ហ៊ឹកៗ..ខ្ញុំមិនដឹងរឿង" ជែលហ្វីរុញទ្រូងរបស់អាន់ធ័រចេញពីខ្លួន
"យើងនឹងលែងអោយនាងបាត់ចង់" អាន់ធ័រប្រាប់មុននឹងស្រវាយកខ្នោះដៃនៅក្រោមខ្នើយមិនដឹងគេទុកពីពេលណាមកចាក់ជាប់ដៃរបស់ជែលហ្វីម្ខាងជាប់នឹងក្បាលគ្រែ
"ហ៊ឹកៗ..លែងកុំធ្វើអីឆ្កួតៗអោយសោះ" ជែលហ្វីមានអារម្មណ៍ក្ដៅរងារស្របពេលដែលអាន់ធ័រគេក្រឡាខ្លួនជាសាតានកំណាចហើយព្រៃផ្សៃ
"ក្រែងនាងចង់មិនអញ្ចឹង?យើងនឹងធ្វើអោយនាងស្កប់ស្កល់ចិត្ត" គេលែងខ្វល់អ្វីទាំងអស់។ ការងារដែលប្រុងនឹងចេញទៅបំពេញក៏ទុកចោលមួយឡែកហើយបែរមកដាក់ទោសជែលហ្វីនៅក្រោមទ្រូងរបស់គេ
"អ្ហឹក..ខ្ញុំមិនបានដឹងអី..ហ៊ឹកៗ..អ្ហាស" ជែលហ្វីប្រឹងប្រកែកញ័រមាត់។ ទាំងភ្ញាក់មកភ្លាមក៏គេមកកញ្ឆក់នាងយកមកទីនេះភ្លាមហេតុអីមិនបកស្រាយរឿងអីអោយនាងយល់ខ្លះ? រាងកាយនាងចាប់ផ្ដើមក្ដៅដូចជានៅក្នុងទូអប់បាតដៃក្រាស់របស់គេក៏ស្ទាបអង្អែលព្រមទាំងចាប់ដើមទ្រូងនាងយ៉ាងពេញដៃជាមួយចង្វាក់ខ្លាំងស្ទើរទទួលយកមិនបាន។ ដៃម្ខាងដែលមិនបានជាប់នឹងខ្នោះក្បាលគ្រែក៏ទាញមកវាយលើខ្នងគេខ្លាំងៗតាមតែអាចធ្វើបានតែដូចដែលដឹងនាងគឺគ្មានប្រៀបទៅលើគ្រែស្រាប់ទៅហើយ
"ថ្ងៃនេះយើងនឹងធ្វើអិយនាងដល់ចិត្តហាន ជែលហ្វី" អាន់ធ័រនិយាយជាមួយនឹងសម្លេងស្អកខ្សាវៗមកស្រោចលើត្រចៀករបស់នាងធ្វើអោយនាងព្រឺសម្បុរអស់
"ហ៊ឹកៗ..ខ្ញុំកំពុងមានកូនរបស់លោក..ហ៊ឹកៗ..លែងទៅ.អ្ហឹក..អ្ហា..អ្ហាស" សម្លេងថ្ងូរស្រទន់ចេញពីមាត់របស់ជែលង្វីខណៈដែលដៃរបស់អាន់ធ័រចូលទៅធ្វើចលនាត្រង់ចន្លោះភ្លៅស្រឡូនស្អាតដោយចង្វាក់ខ្លាំងៗនិងព្រៃផ្សៃបែបមិនធ្លាប់ជួប
"យើងមិនខ្វល់!ចុះនាងមានកូនជាមួយយើងហើយក៏ឡើងគ្រែជាមួយអាអ្នកថែសួននោះបាន" អាន់ធ័រងើបខ្លួនជិះលើរាងតូចព្រមទាំងកញ្ឆក់ខោអាវធំរបស់ខ្លួនចេញអស់មិនអោយទើសទាស់ដល់ម្ចាស់ធ្វើអោយរាងកាយពួកគេទាំងពីរននលគោក។ មុខជែលហ្វីចាប់ផ្ដើមក្ដៅភាយក្រោយប្រទះជាមួយនឹងរាងកាយសុទ្ធតែសាច់ដុំរបស់អាន់ធ័រហើយអាន់ធ័រក៏ងាកមកទ្រោបលើរាងកាយជែលហ្វីម្ដងទៀត
"ហ៊ឹកៗ..សុំអង្វរ! ខ្ញុំមិនដឹងអី" ជែលហ្វីនិយាយព្រមទាំងមានអារុំ្មណ៍ថាចុកឆ្អល់ក្នុងពោះតែប្រាប់យ៉ាងណាក៏អ្នកម្ខាងទៀតមិនព្រមស្ដាប់បែរជាបង្កើតចង្វាក់ឃោរឃៅលើរាងកាយនាង
"អ្ហឹម..ល្អណាស់..អ្ហា៎.." អាន់ធ័រចាប់ត្រគៀកជែលហ្វីជាប់ព្រមទាំងសង្កត់ភាពរឹងមាំចូលក្នុងខ្លួនជែលហ្វីធ្វើអោយរាងកាយពួកគេទាំងផ្សាភ្ជាប់គ្នាដោយខានមិនបានទោះម្ខាងមិនស្ម័គ្រចិត្ត
"អ្ហឹក..អាន់ធ័រ..ហ៊ឹកៗ.." ដៃម្ខាងដែលមិនបានជាប់ខ្នោះរបស់ជែលហ្វីក៏លើកទៅខ្ញាំខ្នងរបស់អាន់ធ័រខ្លាំងតាមអារម្មណ៍ដែលកំពុងទទួលបាន
"នាងជាអ្នកធ្វើអោយយើងខឹង..សឺត.." អាន់ធ័របន្តចង្វាក់ក្ដៅគគុកជាមួយនឹងកាយវិការឃោរឃៅខ្លាំងៗស្ទើរតែជែលហ្វីដាច់ខ្យល់ម្ដងៗ
"ហ៊ឹក..អ្ហា..អ្ហាស.."
"ហៅឈ្មោះយើង..អ្ហឹម.." អាន់ធ័រគេត្រូវការតែជែលហ្វីត្រូវការគេតែម្នាក់
"ហ៊ឹកៗ..អត់ទេ..ចេញទៅ..អ្ហា.." សតិដែលសល់តិចតួចក៏ប្រឹងជំទាស់ខណៈដែលអាន់ធ័រចាប់ផ្ដើមក្ដៅស្លឹកត្រចៀកបង្កើននូវល្បឿនព្រៃផ្សៃហើយក៏មិនថ្នាក់ថ្នមរាងកាយជែលហ្វីធ្វើអោយរាងកាយនាងចាប់ផ្ដើមជាំខៀវសឹងគ្រប់កន្លែងទៅហើយ
"ហ៊ឹកៗ..អ្ហា.." បំបោលចង្វាក់លើគ្រែកាន់តែយូរចំណុចសំខាន់របស់ជែលហ្វីវាមិនបានស្រើបស្រាលក្ដីសុខអ្វីវាបែរជាចាប់ផ្ដើមឈឺស្របជាមួយនឹងបេះដូងតូច
"នាងមិនគួរធ្វើអោយយើងខឹងទេហាន ជែលហ្វី" អាន់ធ័រនិយាយជាមួយនឹងចាប់ក្របួចសក់របស់ជែលហ្វីខ្លាំងរហូតដល់នាងស្រក់ទឹកភ្នែកច្រោកព្រោះឈឺ
"ខ្ញុំមិនដឹងអី..ហ៊ឹកៗ.." នាងនៅតែទន្ទេញដដែលៗមិនប្ដូរជាមួយនឹងសម្លេងខ្សាវហើយអាន់ធ័រគេនៅតែមិនខ្វល់ជាមួយអ្នកក្រោមរាងកាយហើយក៏បន្តបំបោលវាជាមួយនឹងកំហឹងដែលមិនទាន់ស្រាកស្រាន្តសោះ...
ទ្វារបន្ទប់បិទតាំងពីថ្ងៃរហូតដល់ឈានដល់ពេលល្ងាចទៅហើយទើបអាន់ធ័រដើរចេញពីក្រៅបន្ទប់ជាមួយនឹងអាវគ្រ័ហ្សេសមសួនហើយដើរចុះមកក្រោមជាមួយនឹងមុខមាំកាចហើយអ្នកបម្រើក៏ញ័រខ្លួន÷
"រៀបអាហារអោយយើង!យើងយកទៅខាងលើ" អាន់ធ័រនិយាយជាមួយនឹងអ្នកបម្រើ
"ចាសអ្នកប្រុស" អ្នកបម្រើអោនគោរពបន្តិចហើយក៏រហ័សទៅរៀបចំអាហារភ្លាម។ មិនយូរអាហារក៏មកដល់អាន់ធ័រក៏លើកវាប្រុងឡើងទៅលើបន្ទប់÷
"ហាមអ្នកណាចូលទៅក្នុងបន្ទប់របស់ហាន ជែលហ្វីជាដាច់ខាត!បើអ្នកណាហ៊ានចូលយើងនឹងសម្លាប់អ្នកនោះចោលភ្លាម" អាន់ធ័រគំហកព្រមឬាំងងាកឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើ។ គេមានបំណងចង់ឃុំនាងទុក
មកដល់បន្ទប់ខាងលើ អាន់ធ័រដាក់អាហារនៅលើតុជិតគ្រែដែលរប៉ាត់រប៉ាយភួយធ្លាក់ដល់ឥដ្ឋ ហើយជែលហ្វីក៏គេងបិទភ្នែកទាំងទឹកភ្នែកដាបថ្ពាល់ជាមួយនឹងរាងកាយអាក្រាត សាច់ក៏ជាំគ្រប់កន្លែងខ្នើយអោបនៅដោយខ្នើយអោបហើយខ្នើយក៏នៅជិតត្រគៀករាងតូចដែលសន្លប់សូន្យឈឹង។ អាន់ធ័រដើរចូលទៅដោះខ្នោះដៃជែលហ្វីចេញមុននឹងយកវាទៅដាក់ក្នុងចថតតុហើយក៏ចេញមកក្រៅវិញជាមួយនឹងការចាកសោរបន្ទប់ព៏ក្រៅជាប់។ ហើយគេក៏លើកយកឯកសារចេញទៅក្រៅបាត់ទៅ...
រយៈពេលយ៉ាងយូរល្មមតែរាងតូចរបស់ជែលហ្វីចាប់ផ្ដើមកម្រើកដោយការឈឺចាប់ពេញខ្លួនប្រាណទាំងអស់។ កដៃនាងក៏រលាត់ចេញឈាម នាងខំងើបទាំងត្រដាបត្រដួសចេញពីគ្រែទាំងទឹកភ្នែកនៅតែហូររហូតនឹកដល់អំពើរព្រៃផ្សៃរបស់គេ។
ជែលហ្វីចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកទាំងអត់មាត់អត់កលើករ៉ូបតូចមកស្លៀកវិញទាំងគ្មានកម្លាំងមុននឹងនាងមានអារម្មណ៍ថាពោះនាងចាប់ផ្ដើមឈឺខ្លាំងហើយមុខនាងក៏បែកញើសទាំងម៉ាស៊ីនត្រជាក់បើកហើយរាងកាយរបស់នាងក៏ចាប់ផ្ដើមដួលព្រូសទៅលើការ៉ូទាំងដៃនៅក្ដោបពោះ...
