SEÑORITO'S LOVE(Sweet Damsel)

Kabanata 18

KABANATA 18

Rinig ko ang mahihinang sitsit ni Claire sa akin mula sa kaniyang upuan.Isang upuan ang pagitan ng aking puwesto mula sa kaniya kaya naman liningon ko siya at bahagyang pinanlakihan ng mata.Kapag kami talaga nahuli ng guro, lagot kami pareho.

Pagpasok ko kanina ay nagsisimula ng mag-lecture si Mrs. Balonggay ang aming Math teacher, buti nalang hindi ako pinagalitan ngunit first warning ko iyon.

"Psst...Ysa..." Mahinang sitsit ni Claire.

Liningon ko ulit ang aking kaibigan at tinaasan ng dalawang kilay.May bahid ng panunukso ang kaniyang mga mata at kita ko ang pagsilay ng isang ngisi sa kaniyang labi.

'Ohh No...Claire...'

Tinaasan niya 'din ako ng dalawang kilay niya at tinaas-baba na tila nanunukso.Kinunotan ko 'sya ng noo ng makitang may nais siyang sabihin base sa paggalaw ng kaniyang bibig, mas lalong kumunot ang noo ko dahil hindi ko maintindihan ang nais niyang ipabatid.

"Ano?" I mouthed.

"Huh?" Nang magsalita siya ulit ng walang lumalabas na tunog.

I concentrated on reading her lips move.

Then I suddenly felt shy nang maintindihan ko ang nais niyang sabihin.

"Ikaw hah! Kaya pala late ka dahil kasabay mo si Señorito." She teasingly said, not minding if Mrs. Ballonggay gonna catch us chatting during her class.

I could feel my self blushing on her remark. " Shhhh... Claire" My voice sounded so low while I can feel my cheeks blushing.

Buti naman nakinig din si Claire but I hate that teasing smile she's giving me whenever our eyes meet. Tataasan niya ako ng kilay na parang may pinapahiwatig.

Natapos ang aming first subject, and my dearest friend ay patuloy sa kaniyang tahimik na pang-aasar.

Pagkalabas ni Ma'am Ballonggay ay mabilis akong nilapitan ni Claire at umupo sa silyang katabi ng akin.And Oh... How I hate that teasing smile etched on her lips.

"Claire, sinabay niya lang ako dahil dinaanan niya si Nanay sa bahay, and I'm already late so who I am to decline the ride. Stop with that smile, you're creeping me out." Inunahan ko na siya baka ano ano pang isipin na naman ng kaibigan ko. Malaki ang kaniyang ngisi while linking her arms on mine. Humalakhak siya sa aking naging turan.

" Whow! Chillax friendy, apaka defensive mo naman" she said while laughing, but no. I know her better.

"Claire, you're my friend I know your smile." I said, letting her come closer to me, nilalapit lalo ang kaniyang katawan, one of her famous gesture where trying to get more information.

"You really know me well, so ano na nga?" Wiggling her brow at me.

I snort."Gaya nga ng sabi ko, sinabay niya lang ako dahil mala-late na ako."

"Uh-huh"

"Bahala ka Claire kung ayaw mong maniwala" I flatly said.

"So, how's the feel?" Doon na ako naguluhan sa tanong ng kaibigan.

"Huh?" She smacked my arm gaya ng palagi niyang ginagawa kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Ang slow mo naman Ysang! So, anong feeling makasabay si Señorito sa kaniyang sasakyan? Ang take note kayong dalawa lang!" Halos mag-hyperventilate na siya doon, medyo napataas ang kaniyang boses kaya naman sinita ko na siya. She glanced at our classmates and peace signed.Then back at me waiting for my answer.

"Good" I platonically said, pero knowing Claire hindi iyan makokontento sa simpleng sagot hanggang hindi pinupunan ang kaniyang kuryusidad.

She keeps on bugging me until she's not satisfied with my answers. Natigil lang siya ng dumating ang aming Subject Teacher. But tuwing may free time kami ay she continue with many questions that I patiently answer. Napapa-roll-eyes nalang ako sa tuwing hindi siya nakokontento sa aking mga simpleng sagot and keep on questioning hanngat nakukuha ang gustong sagot na marinig sa akin.