SEÑORITO'S LOVE(Sweet Damsel)

Kabanata 19

KABANATA 19

It's a twenty minutes ride, kung wala lang talaga ang aking bestfriend na maingay ay baka tanging ang musika na nagmumula sa stereo ang tanging tunog lamang na maririnig dito sa loob ng sasakyan.

My friend ay likas nang curios at feeling close kaya naman kung ano-anong tanong nalang ang naitatanong nito kay Señorito. Buti nalang at mabait at mahaba ang pasensiya niya sa mga taong kagaya ng kaibigan ko.

Minsan sumasali din ako sa usapan but most of the time ay si Claire at si Señorito lamang ang nag-uusap.

Señorito is carefully driving with a normal speed, hindi masyadong mabilis hindi din naman masyadong mabagal. Nasa kalsada lamang ang atensiyon ngunit pamin-minsa'y tumitungin sa rearview mirror kapag may tinatanong si Claire. Nahuhuli ko minsan ang panaka-naka'y tingin niya sa akin. May isang beses na nahuli ko siyang nakatingin sa akin nung nagsasalita ako dahil sa may itinanong si Claire. Nagkatitigan kami ng isang beses, mauuna na sana akong iiwas ngunit inunahan na niya ako sa tumikhim bago ibinalik ulit ang atensyon sa harapan.

I feel tense under his stares kaya naman medyo hindi din ako mapakali sa aking kinauupuan. It does not mean I feel uncomfortable together with him, it's just that I always feel that weird feeling whenever I feel him looking at me with his intense gray eyes that holds a thousands of emotions that I can't name.

Hindi ko namalayan ay nasa harapan na pala kami ng bahay nila Claire kung saan ang bungad bago ang papasok sa amin na daan papuntamg bahay. It is a short-long ride, I can say. But I enjoy it a lot kahit hindi kami nagkakausap ni Señorito ay sapat nang magkatabi kami upang maramdaman ko na naman ang kakaibang damdamin na pilit kong ikinukubli sa aking puso.

Inunahan na namin si Señorito sa pagbaba mula sa sasakyan. Alam kong pagbubuksan na naman kami, that is more than enough. Bumaba na ako kahit parang gusto ko nalang manatili sa kinauupuan ko at namnamin ang pakiramdam na makatabi si Señorito.

I fix my skirt at put my backpack on, ganoon na din ang aking kaibigan na nasa aking tabi. We wait for Señorito na umikot pa mula sa pagbaba sa driver's seat.

"Maraming Salamat po Señorito sa paghahatid pa po sa amin dito!" Masiglang pasasalamat ni Claire kay Señorito na nasa harapan na namin ngayon.

"Maraming Salamat po talaga Señorito sa paghatid sa amin dito." I softly and sincerely say.

Pumalakpak ang aking kaibigan mula sa akin tabi. "At ang bango po sa loob ng sasakyan niyo at ang lambot ng upuan at may Aircon pa, parang ang sarap makisabay palagi po sa inyo!" Walang hiya-hiyang pahayag ni Claire saka humagikhik. Feeling Close agad.

I also heard him chuckled on my bestfriend's shameless claim.

"Of course, Sure... Sure." Pagsakay naman nito sa pahayag ng aking kaibigan na binuntutan pa ng kaniyang mababang tonong pagtawa.

"Joke lang po!" Sabay tawa. Ngumiti lang din ang huli kaya naman ang aliwalas ng kaniyang gwapong mukha.

"Maraming Salamat po talaga! Ingat po kayo at mauuna na po kami."

"Don't feel bothered, thank you also. Mag-ingat din kayo" Tinanguan niya si Claire saka ako.

"I gotta go now." Ani nito saka tumungin sa pambisig na lero saka tumingin muli sa amin ang tumanong muli bago tumalikod at pinatunog ang sasakyan bago pumasok sa loob nito. Hindi ko siya kita sa loob dahil sa makapal na tint ng sasakyan ngunit nanatili kaming nakatayo ni Claire habang naka-angkla na naman ang braso sa akin habang hinihintay si Señorito na simulan ang sasakyan. Nanatili ang aking tingin sa may passenger seat window na para bang nakikita ko si Señorito sa loob, ngunit napaka-impossible dahil sa makapal na tint ng window ng sasakyan.

Hanggang sa nag-start ang sasakyan hanggang sa umandar na iti upang mag-U-turn ay hindi ko parin linubayan ang titig ko sa umaandar na sasakyan. Kumaway-kaway pa ang aking aking kaibigan hanggat bumisina ito ng isang beses hudyat na aalis na.

Kita ko ang kaniyang papalayong sasakyan sa amin hanggang sa inakay na ako ng aking kaibigan upang umuwi na.

Dahil sa bungad lang naman ang sa kanila ay una siyang nagpaalam bago ako mag-isang nag-diretso papuntang amin.

Gaya ng dati ay si Nanay lang ang nadatnan ko muli sa bahay sa aking pag-uwi. Wala pa ang tatay dahil palagay ko'y mayroon pang inaasikaso na naman sa Mansion.

Nang matapos nang makapagbihis ng simpleng cotton pants at maluwag na T-shirt ay pumunta akong kusina at kumain sa inihandang meryenda ni Nanay.

Nang mabusog ay nagpaalam na ako kay nanay na sa kwarto lang muna ako, at sisimulan ang aking mga homework.

Isang Activity sa Earth and Life Science saka Activity din sa General Math ang tatapusin ko ngayong gabi.

Maya pa'y nadinig ko na rin ang boses ng aking Ama sa labas na nagpapahiwatig na nakauwi na siya.

Patapos na ako sa aking ginagawa nang madinig ko ang katok mula sa aking pinto kasunod nito'y ang malambing na boses ng aking Ina.

"Anak, tapos ka na ba diyan? Tapos na akong nakapaghain, maya na muna iyan at kakain na." Anyaya nito.

"Patapos na po ako sa ginagawa ko 'Nay. Susunod din po ako." Medyo malakas ang boses na ani ko upang maintindihan niya mula sa nakasarang pintuan.

"Sige, bilisan mo diyan hah."

"Opo" Hulibg sabi ko bago ko narinig ang papalayong yabag nito.

Tinapos ko nalang ang last equation sa General Mathemtics bago mabilis na iniligpit ang aking mga gamit at maayos na isinalansan sa aking study table na gawa sa kahoy na gawa pa ng aking Tatay.

Inayos ko muna ang aking medyo nagulong buhok bago lumabas at dumiretso sa kusina.

Nadatnan ko ang aking Ama naka-upo na harap ng hapag-kainan. Totoo ngang nakahain na lahat ako nalang ang hinihintay.

Dumaan ako sa upaan ng aking Tatay upang magmano saka dumeretso nadin sa aking upuan. Umupo na din ang aking Ina na kanina lang ay may ginagawa pa.

Ipinagpanalagin ng aking Ama bago kami kumain ng sabay-sabay.

Nangangamusta ang aking Ama sa aking pag-aaral na sinasagot ko naman kapag hindi puno ang aking bibig.

'Kala ko ba bawal ang usap kapag kumakain pa.'

Ganoon din naman ang aking Ina na palaging nagpapangaral at paminminsa'y kinakamusta din naman ang pag-aaral ko.

All Ears akong nakikinig sa mga pangaral at payo ng aking mga magulang sa akin.

This is what I like about them, they don't pressure me much on things. Instead, they motivate me more to do better and improve.

I guess I was that lucky to have them on my side to guide me on every step that I make and to every decision that I make.

Matapos ang masayang salo-salong iyon dahil na din sa paminsan-minsang biro ng aking Ina at Ama sa akin. 'Guess there way to make me forget temporarily the pressure that School gives me. Pampagaan ng loob kumbaga.

Tinulungan ko ang aking Ina sa pagliligpit ng pinagkainan saka ako na ang nagpresentang maghugas kahit na ipinipilit nitang siya na daw ang tatapos dahil pagod pa ako mula sa School. Ngunit sa makailang ulit kong pamimilit ay sumuko na din sa siya sa pagpilit at hinayaan nalang na ako ang tumapos sa mga hugasin.

When I was done cleaning the dishes pumasok na din ako sa aking sariling kwarto ng pagkatapos kong makapagsepilyo ng aking ngipin.

I went on my bed and get my Book on my subject at nag-advance reading until sa napagod nadin ang aking mata sa pagbabasa, that's when I decided to stop na at niligpit ang aking kinuhang libro bago pinatay ang ilaw sa loob ng aking kwarto at nahiga na. I prayed first and let myself lay comfortably on my bed and let darkness succumb me.