Taehyungun koca villada Jimin ve Jungkook ile yaşamasının üzerinden bir hafta geçmişti.
Kendini hala sığıntı gibi görüyordu ve bugün bunu dile getirecekti.
Nerde kalacağını bilmiyordu. Sonuçta kimsesizdi kim sahip çıkabilirdi ki ona?
Ama yinede daha fazla onlara yük olmak istemiyordu.
Tabiki yük değildi ama kendisini öyle hisseden birine ne derseniz deyin kendini yine öyle hisseder.
Şimdi Jungkook ve Yoongi karşısında, Jimin ve Hoseok yanındaydı.
Şuan konuşmazsa bir daha konuşabilecek cesareti kendinde bulabileceğini düşünmüyordu.
O da biliyordu kimsenin olmadığı bir yerde Jimine söylemeyi ama arkadaşının Jungkooktan akıl almaya gideceğini biliyordu.
En iyisi herkes burdayken söylemekti.
"Size bir şey söyleyebilir miyim?" Ufak bir çocuk gibi her zaman yaptığı şeyi yaparak elleriyle oynamaya başlamıştı.
"Tabiki taetae söyleyebilirsin." Jimin Taehyungu daha net görebilmek için yönünü ona doğru çevirdi.
Herkes dikkatini ona vermişken konuşması zordu ama kendini konuşmaya zorluyordu.
"Şimdi ben bir haftadır sizinle kalıyorum ya " derin bir nefes aldı. " Ve bu bir haftadır ben kendimi yük gibi hissediyorum. Biliyorum yük değilsin ev büyük falan diyeceksiniz ama öyle hissediyorum. Lütfen beni anlayın."
Jungkook kaşlarını çatmış Taehyunga bakıyordu.
"Seni anlıyoruz fakat oraya geri dönemezsin Taehyung" bu sefer konuşan Yoongi olmuştu.
"Biliyorum belki başka bir yer bulabilirim."
Hoseok sevinçle ayağa kalkıp herkesin dikkatini çekmek için ellerini birbirine çarptı.
"Ben bir yer biliyorum." dedi " Seokjin hyung ne zamandır yanına ev arkadaşı arıyordu. Taehyung güvenilir biri bence kabul eder."
Jiminin duyduğu şeyle gözleri parlamıştı. Seokjin kimdi bilmiyordu ama en azından arkadaşına kalabilecek bir yer bulmuşlardı.
"B-ben çalışmıyorum ki. Kira parasını nasıl vericem?" Jungkook bu sefer tebessüm ederek baktı Taehyunga.
"Merak etme kirada oturmuyor kendi evi. Ayrıca o senden para falan istemez. Orda da kendini yük gibi hissetme. Bizim verdiğimiz tepkiyi vermez çok kızar sana." Taehyung hafifce başını sallayarak onayladı.
Yapacak başka birşeyi yoktu. Belki bir iş bulup ev ihtiyaçlarına yardım eder kendini yük gibi hissetmezdi.
-
"Ben Seokjin hyungla konuştum, kabul etti. Hatta bugün eşyalarını toplasın gelsin dedi." Taehyung sevinçle gülümserken Jiminde onun gülümsemesine gülüyordu.
Arkadaşıyla beraber çok şey yaşamışlardı o yurtta. İyisiyle kötüsüyle fakat iyi olan kısım sayılıydı.
Şimdi onu ordan kurtarmış olmak onu mutlu ediyordu.
-
"Selam sen Taehyung olmalısın. Ben Seokjin" Taehyung karşısındaki yakışıklı adama şok olmuş bir şekilde bakıyordu.
Sanki konuşmayı unutmuş gibiydi. Bu kadar yakışıklı birini asla beklemiyordu. Aklına dolan seylerden başını sağa sola sallayarak kurtulmayı başarmıştı.
"E-evet ben Taehyung. Tanıştığıma memnun oldum."
Seokjin çok pozitiftir biriydi. Çok sıcakkanlıydı. Biriyle hemen anlaşır ve kaynaşırdı.
"Ben senin odanı hazırladım yukarı katta. Eğer beğenmezsen aynı katta iki oda daha var." Seokjin gülümseyerek konuştuğunda Taehyungda onun gülümsemesine gülmüştü.
"Teşekkür ederim. Ayıp olmazsa ben odama çıkabilir miyim? Biraz yorgunum da." Seokjin tabiki böyle birşeye hayır diyemezdi.
Öylede olmuştu. Onu başıyla onaylamış ve merdivenden yukarı çıkışını izlemişti.
İyi anlaşabileceği birine benziyordu ve umarım iyi anlaşırız diye geçirdi içinden.
-
Kısa oldu ama sürekli geçiş olmasın diye öyle yaptım.
Umarım beğenmişsinizdir<3
Bu arada böyle "kurgun çok güzel" yada "çok güzel yazıyorsun" diye mesajlar falan alıyorum çok mutlu oluyorum. Cidden güzel yazıyorsam sizin adınıza sevindim. Size kötü bir kitap okutturmak istemem sonuçta.
♡
