chapter thirteen

705 38 8
                                    

It was as if I'm dreaming, as I heard his voice saying that we could talk. Nawala na sa aking pansin ang batang kaniyang karga. Even though he said those words coldly, I still can't control the excitement that rushed through my veins. That was the first time he initiated those words to me, and I can't contain the happiness I'm feeling that I rushed to the cafe to wait for him. Heck, I could wait here for him until nightfall. I could wait for him forever. And no, I wasn't exaggerating.

6 years have passed and no words can describe how much I missed him. It was too much that every day was a torture. It was too much that I was only living for the sake of it.

"Six years ago, may nangyari sa'tin. Nagbunga iyon, Callian." Sabi niya na hindi makatingin sa'kin at inabala ang sarili sa kapeng nasa harapan niya.

I remembered the child he was carrying earlier, and that made me broke into tears. I couldn't stop it. May anak na ako ng hindi ko nalalaman. Why didn't it cross my mind that Jace would get pregnant? He was in heat, and I didn't use a condom when we did it. I'm such an idiot!

"Sinabi ko sa kaniya kanina. He was confused, and I've got no choice but to do that."

Para akong nabingi sa narinig. Hindi ako makapaniwala sa kaniyang sinabi. Does he hate me so much that he didn't mention me to our child? Hindi ko mapigilan ang aking galit sa narinig. Yes, I like him so much, and I understand that he hates me because I'm an alpha. Kaya kong maghintay sa kaniya hanggang pagkatiwalaan na niya ako. Kaya kong maghintay sa kaniya hanggang mawala na ang pagkamuhi niya sa mga alpha. Kaya kong intindihin siya, pero sana naman hindi na lang niya dinamay ang anak namin.

"Ginawa ko lang 'yon para sa anak ko! You damn alphas are all the same. Sasaktan mo lang din kami sa huli. Ayaw kong masaktan ang anak ko, Callian!" Singhal niya sa'kin nang tanungin ko kung wala ba talaga siyang balak sabihin sa anak namin ang tungkol sa'kin.

It was as if someone punched my heart because of the pain I felt as he said those words. Hindi ko na nga alam ang tungkol sa anak ko, pati ang anak namin ay walang alam sa'kin? Wala ba talaga akong karapatang maging ama sa kaniya? Just because I'm one of those damn alphas that he hates? Am I only an abomination to him?

Pinayagan niya akong makita ang anak namin. It made me happy a little, but there's still immense amount of pain lingering within my heart.

"P-Pasok ka." Jace said in a hush voice as he opened the hotel room's door for me.

Hindi na ako nagdalawang-isip pa at pumasok na sa loob. I wanna see our son. I wanna hug him. I wanna spoil him. Babawi ako sa lahat ng taon na wala ako sa tabi niya.

"D-Daddy?" The kid with familiar blue eyes said, eyeing me timidly as he walked towards me. Why didn't I noticed his eyes earlier?

Magaan akong ngumiti sa kaniya, nag-umpisa ng mag-unahan ang aking luha. My heart felt warm, as I heard him said Daddy to me. It made me so damn happy. "Son. H-Hi." I said awkwardly, hindi alam kung anong sasabihin. I spread my arms, gesturing him to come close and hug me. Ngumiti siya pabalik sa'kin at tuluyan ng lumapit sa'kin saka ako niyakap. And for the second time that day, I broke down as I hugged him tightly.

Matapos ang tagpong 'yon ay lumabas kami ng kuwarto at nagtungo sa isang tindahan ng ice cream. Nakahawak sa aking batok ang maliliit na mga kamay ni James, habang ang aking braso ay nakapulupot sa katawan nito upang hindi ito mahulog. Nasa tabi namin si Jace na panaka-nakang tumitingin sa direksyon namin. I was ignoring him. I was mad because of what he did. He kept my son as a secret, and he kept me a secret to his son. It made me so mad. Mahal ko si Jace, pero hindi iyon dahilan upang hindi ako mainis sa kaniya sa paglilihim sa'kin. Pero alam kong hindi ko siya matitiis. Marupok ako pagdating sa kaniya sa anak namin. Any minute now, I can see myself begging for him to forgive me for ignoring him. Yes, I'm fucking crazy in love with Jace Mariano. I just need to calm my nerves a little.

A Good Night's MistakeWhere stories live. Discover now