ငါ မင်းရဲ့ကောင်လေးကို အချိန်အကြာကြီး ကြိုက်လာတာ [ဘာသာပြန်]

Chp(13)

[Unicode]

ဖိန့်ရန်တစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ အကြာကြီး မတ်တပ်ရပ်နေခဲ့တယ်။ ပြတင်းပေါက်က ပိတ်သွားပြီ ဒါပေမဲ့ သူ ဆူညံသံကို ကြားနေရတုန်းပဲ။

သူ ရေချိုးခန်းမီးကို ဖွင့်ပြီး မှန်ထဲကို ကြည့်မှပဲ သူ့မျက်နှာနဲ့ နားရွက်နှစ်ဖက်လုံး နီရဲနေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။

သူ မျက်နှာသစ်ကာ ရေချိုးခန်းကို လက်နောက်ပြန် ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတဲ့နောက် သူ့ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။

ဖိန့်ရန် အရင်တုန်းကလည်း ရည်းစားစာတွေ အများကြီး ရဖူးတယ်။ သူ မူလတန်းမှာ ပထမဆုံး ရည်းစားစာကို စရခဲ့တယ်။ အဲ့တုန်းက ငါးတန်း၊ ကောင်မလေးက ပိုနီတေးလေးနဲ့။ သူ(မ)အပြုံးက လန်းဆန်းတဲ့ လီမွန်ရနံ့လိုမျိုးပဲ။ နီရဲရဲ မျက်နှာနဲ့ သူ(မ)က သူ့လက်ကို စာတစ်စောင် ထည့်ပေးလာပြီး အိမ်ရောက်ရင် ဖွင့်ဖတ်ကြည့်ဖို့ ပြောလာတယ်။

ဖိန့်ရန်က နှစ်ခါတောင် ပြန်မတွေးဘဲ သူ(မ)ဆီ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြန်တွန်းပေးကာ ပြောလိုက်တယ် :: "သွေ့ပုချီ ရှဲ့ရှဲ့"

လော့ချင်ရှန်းလည်း တစ်ခါတုန်းက သူ့ဆီက ဒီလိုတစ်ပုံစံတည်း တောင်းပန်ခံရဖူးတယ်။

ဖိန့်ရန်က ရေတစ်ငုံ သောက်ရင်း သူ ဒီလိုတုန့်ပြန်မိတာ အတော်လေးကို ရှော့ရသွားလို့‌ပဲ ဖြစ်မှာပါဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တွေးနေမိတယ်။

ယန်းကျွင်က သူ့ကို ဘာလို့ကြိုက်ရဝာာလဲ? ဒီအားလပ်ရက် မတိုင်ခင်တုန်းက သူတို့နှစ်ယောက် လမ်းကြုံ‌ မတွေ့ဖြစ်ဘူး။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာ ရင်းနှီးမှုလည်း မရှိသလို အကြာကြီး စကားလက်ဆုံ ကျဖူးတာမျိုးတောင် ရှိမနေဘူး။

ဖိန့်ရန် ဖုန်းဖွင့်လိုက်တယ်။ screenပေါ်မှာ ယန်းကျွင်နဲ့ conversation ရှိနေတယ်။

အမှောင်ထဲမှာ သူ့ဖုန်းက ထပ်တုန်ခါလာပြီး ဖိန့်ရန်တစ်‌ယောက် သူ့လက်ဖဝါးက တစစ်စစ် ဖြစ်လာသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ယန်းကျွင် :: [ငါက အခြေအနေကို ရှင်းပြရုံသက်သက်ပဲနော်၊ ရည်းစားစကား ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး။ မင်း ချက်ချင်း တုန့်ပြန်စရာ မလိုပါဘူး။]