CHAPTER 19

2.4K 98 35
                                    

Elianna Lauren Silvestre

I wander my eyes around the place I'm walking in, I didn't realize that this is actually a subdivision, the houses are all looking so grand, I kept walking and walking until I reached the entrance and exit of the sub division, there's a guard but he isn't really paying attention to the cars and people waking in and out.

I just swiftly walked away.

Kanina pa ako palakad lakad, wala rin akong dalang pera o tubig. Na-realize ko na isa pala talagang katangahan ang pananatili ko kay Sebastien, sana tumakas na ako habang maaga pa.

Napasabunot ako sa sarili ko, at inis na nagpatuloy sa paglalakad. Sana nakapulot ako ng pera, kahit singko'ng duling lang pambili ng palamig dahil uhaw na uhaw na talaga ako.

I kept on walking until I felt a cramp on my thigh, I sighed and massaged it, I sat down on the road side while massaging my it tightly.

"Tangina talaga!" inis kong daing at napayuko.

Ilang sandali pa ay may rinig akong mga yabag na papalapit sa akin, naramdaman ko ang presensiya sa harap ko.

"Poor thing." A baritone voice said.

Dahan dahan akong na patingin dito pero hindi ko maaninag ang mukha nito dahil sa sinag ng araw, all I know is he is a very tall man with a good built.

Biglan nitong kinuha ang wallet niya likoran ng pantalon at kumuha ng salapi.

"Here," he handed me some bills.

Napakunot noo ako habang tinititigan ang ilang salapi na iniaabot niya sa akin.

"I can't take that." pagtanggi ko.

"C'mon take it, I really have a soft spot on beggars." he said while shaking his head.

"What? Beggar?" kunot noo akong napatingin sa pera habang iniisip ang sinabi nito.

Ako? Pulubi?

Naupo pa ito sa tabi ko at kinuha ang kamay ko ha nag pilit niya isiniksik ang pera sa palad ko.

"I know it's a though life, you did not choose this, " aniya habang tinapik tapik pa ang likoran ko. "I was also a beggar for a very long time," aniya na habang nag muni-muni.

Para naman itong tanga.

"Everything will be fine, everything will be fine." he whispered while nodding, still tapping my back.

"You know marami na akong natulungan na gaya mo, do you have a place to stay?" he looked concerned. "Pwede kitang tulungan na makabangon, I have a charity where all the people I helped work there."

Hindi ako sumagot, nakatitig lang ako dito na mga bata habang hawak hawak ang pera na ibinigay niya.

"What's your name?" pagtatanong niya.

"L..." napatingin ako sa pera, halos lahat ay blue bills ito at amoy bago pa. "Lauren." ani ko.

"Nice meeting you, Jaren." he took my other arm and we shook hands.

"It's Lauren, not Jaren." pagkokorekta ko.

"My bad, my bad." he chuckled while shaking his head. "Roren."

That's the thickest damn accent I'd ever heard, at bulol pa. Ang gwapong lalaki, napakatikas pero baliko ang dila.

"Do you have a place to stay? It's dangerous out here alone," he said while reaching something from his back pocket and showing me a tiny bottle. "Do you want some sunscreen?" he offered.

Serie 3 - Abducted (On Hold) Where stories live. Discover now