Do It For Love | Taekook

11./Fotoğrafını elime tutuşturan kişi annemdi

11. Bölüm: "Fotoğrafını elime tutuşturan kişi annemdi"

"Herkesin bildiği gibi, kötülük, daima en kolay yapılan şeydir." -Körlük, José Saramago

***

2016, Çiftlik Günleri

Jungkook'un uzun bir süre boyunca geri dönmemesi Taehyung'u ciddi anlamda endişelendirmişti. Yemekhaneden ayrılıp siyasetçilerin çiftlik evine gitmeye karar veren esmer adam, bir çiftlik görevlisinin engeline takıldı. Orta yaşlı, sarı sakal ve saçlara sahip olan bu hafif kilolu adam, "Liderimiz çiftliğe geldi," dedi. Taehyung adama, "Bundan bana ne?" dercesine baktı.

Adam, Taehyung'un kolunu tutup onu zorla çiftlik evinden uzaklaştırdı. Taehyung bağırdı fakat çevredeki insanlar yavaş yavaş ondan uzaklaşıyorlardı. Esmer adam, yardıma muhtaç değil de ölümcül bir virüs taşıyormuş gibi bir muamele görüyordu.

Beyaz bir araba, sinema ve televizyon öğrencilerinin eğitim gördüğü çiftlik evinin arka bahçesinde park halinde duruyordu. Oysaki yemek için malzeme getiren kamyonlar dahi buraya giremezlerdi. Bu beyaz arabanın ayrıcalığı neydi, bilinmez, Taehyung o arabaya kadar zorla sürüklendi.

Ayak bilekleri durmak için çabaladığı her saniyenin acısıyla sızlıyordu. Gözlerinde her zamanki gibi öfkeli bir bakış vardı. Artık çocuk değilim, demek istiyordu. Fakat sözler, sadece dinleyen birilerini bulabildiği zaman değerli olurdu.

Beyaz arabanın kapısı açıldığında lider göründü. Oturduğu için beyaz elbisesi dizlerinden bir karış yukarıya sıyrılmıştı. Kızıl ve dalgalı saçları beline kadar dökülüyordu. Kırmızı dudaklarıyla Taehyung'a şefkatli bir gülümseme sunuyordu. Fakat Taehyung'un tahmin etmekte zorlanmadığı bir gerçek vardı, bu gülüş bir maskeden ibaretti. Kim bilir bu maskenin altında nasıl bir kadın vardı... Esmer adam, ürperdi. Kimsenin engel olamayacağı türden büyük bir korku, kurşun misali onun göğsüne saplandı.

Biraz önce öfkeyle baktığı o adama şimdi korkuyla bakıyordu. Adam ona sert bir dille arabaya binmesini söyledi. Bunun üzerine liderin nazik sesi araya karıştı, "İçeri gel, Taehyung. Otur. Biraz konuşalım. Güzel şeyler konuşacağız, hiç gergin olmana gerek yok."

Taehyung oradan kaçmak, çığlık atmak, hatta ağlamak istiyordu. Yanlış bir şey yaptığını biliyordu. Alabileceği cezaları duymak istemiyordu. Asla hazır hissetmiyordu. Belki ona da elektroşok tedavisi uygulayabilirlerdi. Bu seçenekten deli gibi korkuyordu. Çiftlik görevlisinin onu itmesiyle birlikte arabanın arka koltuğuna, liderin yanına yerleşti.

Aralarında neredeyse hiç mesafe yoktu. Liderin bacağı, Taehyung'un bacağına değecek kadar yakınlardı. Taehyung kendisini çok rahatsız hissediyordu. Lider söze girene kadar tek kelime etmedi. Kadının suratına dahi bakmadı.

"Seni korkutmak istemem," dedi lider. "Henüz bir kez bile sandıkta bulunmadın ama şunu bilmelisin ki şehirde herkes beni sever... Partimiz yüz senedir iktidarın başında ve en çok oyla başa geçen liderlerden bir tanesiyim. İnsanlar neden kendilerini incitecek birine oy versinler, değil mi? Biraz mantıklı düşünmek lazım. Bana bakmakta çekinme. Seni incitmeyeceğim. Sadece... Kuralları nasıl çiğnediğinden bahsetmek istiyorum."

"Özür dilerim," dedi Taehyung. Hatasını kabullenmek ve oradan kaçmak istiyordu. Kenara çekildi ve yaslanabildiği kadar arabanın kapalı kapısına yaslandı. Ön koltukta bir şoför yoktu. Bu arabada yalnızlardı. Taehyung için ürkütücü bir deneyimdi. Bir türlü kadının gözlerine bakmaya cesaret edemiyordu. Asi ruhu, onun bu çekingeliğine karşı çıkıyordu, "Böyle mi isyan edeceksin?" diyordu asi ruh. "Onun gözlerinin içine dahi bakamadan kazanmasına mı izin vereceksin?" Taehyung, elinden ne geleceğini bilemiyordu. Bu yüzden çekingenliği asi tarafına karşı baskın çıkıyordu.