ភាគ2: យើងសុំទោស!ឈឺខ្លាំងទេ?

809 77 0
                                    

ជីមីនរៀបនិងចាប់យកបន្លែដាក់មាត់ទៅហើយតែមានសម្លេងធំ ក្រលបន្លឺពីក្រោយខ្នងគេធ្វើឲ្យគេងាកទៅទ្វាក៏ឃើញមនុស្សប្រុសដែរឆក់យកស្នាមថើបគេកាលពីយប់មិញ
មកឈរជ្រែកហោប៉ៅនៅមុខទ្វាផ្ទះរបស់គេ
តើគេមកយ៉ាងមិច?ស្គាល់ផ្ទះគេដោយរបៀបណា?រឿងប៉ុនិងៗប្រហែលជាមិនពិបាកសម្រាប់ មីនយ៉ុនហ្គី ឡើយមើលទៅ។

ចង្កឹះដែរចាប់អាហារក្ដៅៗមុននេះរបូតចេញពីម្រាមដៃតូចៗធ្លាក់ចុះមកទាំងចង្កឹះនោះផងដែរ ស្រស់មកលើភ្លៅសរលោងហើយណាមួយម្ចាស់វាស្លៀកខោជើងខ្លីទើបធ្វើឲ្យរលាកភ្លៅសាច់សខ្ចីនោះ ធ្វើឲ្យជីមីនភ្ញាក់ស្រែចាចរហូតផ្ងារកៅអីទៅក្រោយ
«អ្ហាយយយយ៎!!»ជីមីនស្រែចាចព្រោះតែភ្ញាក់ហើយនិងក្ដៅព្រមគ្នារហូតធ្វើឲ្យកៅអីដែរខ្លួនអង្គុយផ្ងារមកក្រោយភ្លាមតែក៏សំណាងព្រោះមានដៃមាំមកចាប់អោបក្រសោបរាងកាយស្រាលស្មើកនោះបានផ្ងារតែកៅអី។
«លោក??»ព្រមនិងយ៉ុនហ្គីមកចាប់រាងកាយជីមីនមិនឲ្យផ្ងារជីមីនក៏បានស្រវ៉ាអោប ក នាយដែរពេលនេះគឺយ៉ុនហ្គីកំពុងតែបីជីមីន
«ធ្វើអីមិនចេះប្រយត្ន័សោះហើយ!!បើផ្ងារមកបែកក្បាលគិតយ៉ាងមិច??(មានគិតពីបេះដូងបងទេ?)»សម្ដីធ្ងន់ៗស្ដីឲ្យក្មេងក្នុងដៃទាំងបារម្ភទោះសម្ដីមិន
សូវល្អតែចិត្តគេគឺបារម្ភពីក្មេងនេះណាស់
«គឺខ្ងុំមិនប្រយត្ន័ដោយខ្លួនឯង!!»សម្ដីលឺតិចៗចេញពីក្រអូបមាត់តូចហាស្ដីឲ្យខ្លួនឯងថាឲ្យខ្លួនឯងមិនចេះប្រយត្ន័ខ្លួនឯងមិនបានបន្ទោសនាយឡើយ។
«បន្ទោសតែខ្លួនឯង!!»យ៉ុនហ្គីនិយាយថាឲ្យរាងតូចមិនមែនកំហុសខ្លួនផងហើយមកនិយាយថាឲ្យខ្លួនឯងបែបនិងល្អណាស់មែន?គេពេញចិត្តណាស់មែន?ហេតុអីមិនបន្ទោសគេ?គេតើអ្នកធ្វើឲ្យជីមីនបែបនេះបើគេមិនមកនោះ។

       តែគេនឹក នឹករាងកាយទន់ៗស្រួលអោបស្រួលច្របាច់នេះដោយហាម ចិត្តមិនបាន គេអង្គុយធ្វើការពីព្រឹកទល់ល្ងាចបាយទឹកមិននឹកមិនស្រេក បន់ឲ្យតែដល់ពេលល្ងាច អាលនិងមក ជួប មនុស្សដែរគេកំពុងតែនឹកនេះនិងសុំញាំបាយជាមួយ មួយពេលដែរនិងហាស៎ ព្រោះលឺមកថាពូកែធ្វើម្ហូបណាស់ គេនឹកគិតចង់ភ្លក់ណាស់ដឹងទេ

ម្ចាស់ចិត្តមីនយ៉ុនហ្គីWhere stories live. Discover now