ម្ចាស់ចិត្តមីនយ៉ុនហ្គី

ភាគ4: ជឿបងណា??

ឈ្លៀតឱកាសពេលជីមីនមិនសូវចាប់អារម្មណ៍គេអោនថើបបបូរមាត់ពណ៍សុីជំម្ពូរម្ដងទៀតលក្ខណៈដូចត្រីត្របាកនុយអញ្ជឹង៖
«ហឹមមម??»ជីមីនបើកភ្នែកធំៗ បាតដៃតូចគោះស្មានាយបាំងៗតែនាយមិនរង្គើអីបន្តិច កម្លាំងគេប្រៀបបានទៅនិងស្រមោច ចំណែកឯនាយដូចដំរី កម្លាំងស្រមោចដូចគេទៅធ្វើអីបាន?
បបូរមាត់មនុស្សមាឌធំអោនសង្កត់ពីលើបបូរមាត់ក្មេងតូចខ្លាំងៗបែបកម្រោលៗ
អណ្ដាតនាយលិឌក្រលាស់និងអណ្ដាតក្មេងតូចគ្មានជំនាញ
មិនធ្លាប់ថើបជាមួយអ្នកណាពីមុនមកមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់មនុស្សប្រុសពីមុនមកឡើយ និងមនុស្សស្រីក៏មិនដែលដែរ។

បាតដៃមាំគ្រើមអូសចុះសន្សឹមៗលូកចូលក្នុង
អាវរបស់ក្មេងតូចឡើងទៅរាវរកដើមទ្រូងរបស់ជីមីន រាវបានហើយនាយក៏អង្អែលលុញវានិងបាតដៃរបស់គេទាំងសងខាងធ្វើឲ្យវារឹងឡើងសាច់ពើតៗ
«អឹមមហ្អាស..ហឹមមអ្ហា៎អឹម!!»រាងតូចរួញខ្លួនបបូរមាត់គេនៅតែផ្សារផ្ជាប់គ្នាដដែលថ្ងួចថ្ងូរតិចៗក្នុងបំពង់កព្រោះតែស្រើបស្រាលនិងបាតដៃរបស់នាយធ្វើឲ្យគេក្ដៅស្លឹកត្រចៀកងឹង។
«អ្ហាស៎..លោកអ្ហឺស..ហ្អឹមមម៎??»យ៉ុនហ្គីផ្ដាច់បបូរ
មាត់ពីបបូរមាត់រាងតូច និងលើកជីមីនឲ្យអង្គុយលើតុរួចនាយឈ្មុលចូលអាវស្ដើងរបស់ជីមីនសម្ងំបឺតជញ្ជក់សុដន់របស់ក្មេងតូចជីបជុបធ្វើឲ្យជីមីនស្រែថ្ងូរ តែក៏លើកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងវិញទាន់ខ្លាច លឺដល់ជុនអ្វី
៚
«អឹមម..ព្រឺរសម្បុលណាស់អញ!!»នាងល្អិតជុនអុីរួញ ក ក្រញែងខ្លួន ព្រឺរសម្បុល ពេលដែរលឺសម្លេងប្លែងចេញមកពីផ្ទះបាយព្រោះតែនៅជិតគ្នាចឹងហើយក៏មិនអាចគេចផុតពីត្រចៀកគេបានដែរ
រួចមកនាងក៏នឹកឃើញល្បិចមួយគឺទៅលួចមើលពីនាក់នុងហេសហេ នាងពិតជាចង់ឃើញណាស់ថាបងប្រុសរបស់គេធ្វើអ្វីលើមិត្តរបស់គេទៅណ៎?🥲😋

          នាងល្អិតជុនអុីដើរ ថ្នមៗលិប ល រុញទ្វាផ្ទះបាយ
តិចៗឲ្យមានប្រហោងតូចដើម្បីបានឃើញអ្វីដែរកំពុងកើតឡើងក្នុងនោះ តែពេលដែរបានឃើញហើយនាងសឹងតែ សន្លប់ទៅហើយលោកអើយបងប្រុសរបស់គេកំពុងតែធ្វើអីនិងមិចទៅនៅក្នុងអាវជីមីននីមិត្តរបស់គេទៅវិញ?សម្ងំបឺតឈាម?
ចំណែកឯមិត្តរបស់គេលើកដៃខ្ទប់មាត់ដៃម្ខាងទៀតខ្ញាំស្មាបងប្រុសរបស់គេ អួយនាងសឹងតែស្ទះ ខ្យល់ឲ្យស្លាប់ទេ ធ្វើអីនិងនាងមិនយល់ទេ😫
«អ្ហាស៎..លោកខ្ងុំអ្ហាស៎តិចៗស្រៀវ!!»ជីមីនថ្ងួចថ្ងូរស្រៀវផងឈឺផងព្រោះតែនាយឈ្លីផងខាំញេញដើមទ្រូងគេដូចជាមនុស្សវិកលចរិក