ម្ចាស់ចិត្តមីនយ៉ុនហ្គី

ភាគ11: បើអ្នកខ្លះមិនមកជូតឲ្យផង

ថ្ងៃត្រង់៚

ពេលនេះថ្ងៃរះក៏ខ្ពស់ទៅហើយ ក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំមានមនុស្សពីនាក់ ដែរមិនត្រូវជាអ្វីនិងគ្នាសោះកំពុងតែគេងអោបគ្នា ក្រោយពីបញ្ចប់ ល្បែងក្ដៅសាច់ជាមួយគ្នាហើយ។

   កាយតូចរើបម្រាស់តិចៗបើកភ្នែកឃើញ មនុស្សដែរ បានឈ្នះគេ ឈ្នះដោយបានយកភាពបរិសុទ្ធរបស់គេទាំងដែរគេ ទើបតែនៅក្មេងសោះ អាយុក៏មិនទាន់គ្រប់ដែរ។

    គេឈ្នះដែរអាចឆក់យក ភាពបរិសុទ្ធរបស់ខ្លួនបានដោយងាយ ជឿសម្ដីនាយ តូចទន់ចិត្តតាមសម្ដី មិនពិតរបស់នាយ សាកល្បែងស្នេហ៍ តែគេមិននឹកស្មានថានាយ ហ៊ានលេបសម្ដីខ្លួនឯងនោះទេ។

    ជីមីនងើបថ្នមៗចេញពីរាងកាយយ៉ុនហ្គី ប្រឹងងើបដើរទៅយកខោអាវរបស់ខ្លួនមកស្លៀកពាក់ទាំងពិបាកព្រោះតែ គេឈឺផ្នែកខាងក្រោមជាខ្លាំងតែក៏មិនមាត់ សុខចិត្តខាំមាត់
មិនស្រែកថ្ងូរពីការឈឺចាប់។
ជីមីនស្លៀកពាក់រួចរាល់ ហើយក៏យកកាតាបរៀនតបស់ខ្លួនមកស្ពាយ ដើរមកងាកមើលអ្នកគេងលើគ្រែបន្តិចរួមក៏ដើរចេញទៅថ្នមៗដោយមិនឲ្យម្ចាស់បន្ទប់ដឹងសូម្បីតែបន្តិច

ខាងក្រោម៚
ជីមីនទម្រាំតែរកចណ្ដើរឃើញក៏យូរណាស់ទៅហើយព្រោះតែវិមានធំពេកដើរចង់វង្វេងទៅហើយ

     មកដល់ខាងក្រោមគេឃើញអ្នកបម្រើកំពុងតែរៀប
ចំដាក់អាហារនៅលើតុវែងមួយ ជាច្រើនមុខម្នាក់ៗនាំគ្នាញាប់ដៃញាប់ជើង គេមិនខ្វល់រួចក៏ដើរហួលតុប្រុងនិងចេញទៅខាងក្រៅជើងសម្ដៅទៅរកមាត់ទ្វាវិមាន។

«ហេតុអីក៏ដើរហួសតុបាយ??»សម្លេងធំក្រលមាំ
រាក្រាស់ដើរចុះមកពីខាងបណ្ដើរបិទឡេវអាវដៃបណ្ដើរនិយាយសម្លេងកំណាចដាក់រាងតូច
     ជីមីនងាកក្រោយឃើញយ៉ុនហ្គីដើរចុះមក ហេតុអីនាយចុះមកលឿនយ៉ាងនេះថែមទាំងរៀបចំខ្លួនរួចរាល់ហើយទៀតដើរមកសម្ដៅខ្លួន

   យ៉ុនហ្គីមកដល់កន្លែងជីមីនឈរឃើញថារាងតូចដូចជាសម្លឹងមើលមកគេ ដូចជាខឹង កែវភ្នែករលីងរលោងទឹកភ្នែក រួចនាយហុចអាវក្រៅដែរនៅលើដៃខ្លួនឲ្យទៅរាងតូច
   ជីមីនខាំមាត់យកអាវពីដៃនាយមកកាន់ ហេតុអីនាយឲ្យគេកាន់៖
«អ្ហឹកដាក់ខ្ងុំចុះ??»ភ្លាមៗនាយមិននិយាយអីតែបែរជាចាប់បីជីមីនភ្លាមរកតែគេត្រៀមខ្លួនមិនទាន់កាតាបក៏ធ្លាក់ពីស្មារព្រូសទៅលើឥតតែម្ចាស់វាកំពុងតែនៅលើដៃរបស់នាយកម្លោះម្ចាស់វិមាននេះវិញ។
«អូនមិនឈឺទេឬ??ដើរច្រើនតិចទៅដើរលេងអត់បាន!!»យ៉ុនហ្គីអោនមុខទៅជិតមុនក្រពុំរបស់ក្មេងតូចនិយាយញោះគេ តែនាយក៏ដឹងគ្រាន់តែសួរញោះបន្លប់រឿងផ្សេង
«មនុស្សមិនមែនគល់ឈើរដែរមិនឈឺនោះទេ!!»ជីមីនខាំបបូរមាត់ក្រោមខ្លួនឯងស្រក់ទឹកភ្នែកតាមកន្ទុយ
ភ្នែកស្រោកៗ ដៃម្ខាងអៀបកនាយម្ខាងទៀតក្ដោបអាវក្រៅរបស់នាយ