PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ

İKİNCİ BÖLÜM

Bölüm Şarkısı; Aylin Aslım – Aşk Geri Gelir
Redd – Aşk, virüs
Mor ve Ötesi – Anlatamıyorum

PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ | İKİNCİ BÖLÜM

-

Tam şu an bir filmin en pişmanlık getiren sahnesindeymişim gibi hissediyordum. Rüzgar'ın ağır çekimde arkasını dönüp gitmesini izleyen ben, bir hamlede bulunsam da bulunmasam da bu sahnenin sonu her şekilde pişmanlık doluydu. Derin bir nefes alıp yapabileceğim en ahmakça şeyi yaptım.

Sandalyenin kollarından destek alarak yavaşça ayağa kalktım. Kaslarımın çekiliyormuş gibi ağrısını tüm bacağımda hissettim. "Rüzgar! " diye seslenerek durdurmaya çalıştım. Rüzgar bana doğru döndüğünde beni ayakta görmesiyle bana doğru koşması bir oldu.

Birden kollarımdan tutup sandalyeye oturtunca neye uğradığımı şaşırmıştım. "Rüya ne yaptığını sanıyorsun? " dedi telaşla. "Ayağın ağrıyacak! Daha yeni benim yüzümden merdivenden düştün, şimdi bir de benim yüzümden kendine zarar verme. "

Yutkundum. "Hayır, " diye mırıldandım. "Merdivenden düşmedim. "

Rüzgar kaşlarını çattı. "Ne? Bana yalan mı söyledin? " diye sordu. "Bir yalan için mi kendimi suçladım ben? "

Başımı iki yana salladım. "Merdivenden düşmedim. Bacağım daha önceden böyleydi. Beni tekerlekli sandalyede görünce ne diyeceğimi bilemedim. Bir anda ağzımdan çıktı. " diye açıkladım.

"Ne zamandan beri böyle? Ve nasıl oldu? " diye sordu. "İyi misin şu an? " Soruları arka arkaya sıralaması başımı döndürmüştü. Bir kısa nefes alıp sorularına cevap verdim. "Birkaç ay önce kaza geçirdim. Önemli bir şey değil. Bir süredir fizik tedavi görüyorum. Daha iyi olacağım. " dedim. Söylediklerim neredeyse tamamen doğruydu. Daha iyi olacaktım ama bunun ne zaman olacağı, ne kadar süreceği meçhuldü.

Rüzgar elini şakağına götürdü. "Ben... Bilmiyordum. Kimse haber vermedi bana. " diye mırıldandı.

Başımı salladım. "Annemler ve Çiğdem biliyor sadece. " dedim. "Burak'a diğerlerine de söylemedim. Zaten ayrıldığımızdan beri onlarla yüz yüze konuşmadım. "

Başını salladı. "Anladım. " diye mırıldandı. Sesi kısılmıştı. "Rüya, bana anlatmak istemezsin muhtemelen ama hayatında önemli bir şey olduğunda bilmek isterim. İyi ya da kötü, fark etmez. Bana ne kadar öfkeli olursan ol söyleyebilirsin. O sinirini bozan sesimi bile duymazsın, sadece dinlerim. "

Yutkundum. "Bir kez beni dinleseydin belki çok farklı olurdu her şey. " diye mırıldandım. "Bu sefer gerçekten dinleyeceksen, her şeye rağmen dinleyenin sen olmasını ben de isterim. "

"Bazı şeylerin telafisi yoktur, yerine başka bir şeyi getirip de tamir edemezsin. Ama bozulan şeyi bırakıp da yenisine bir şans vermek gerekir. " dedi. "Sadece bir kez çok büyük bir hata yaptım, telafisi olmadı. Bu sefer belki... "

"Rüzgar... " diyerek durdurdum. "Sadece anlatırım, o kadar. Bu seferlerle, belkilerle boş yere yıpranmayalım, lütfen. "

Başını salladı. "Tamam, " diye mırıldandı. Ama içimden bir ses hiç kapanmış bir konunun tamamı değildi bu.

-

Saatlerdir aynı şarkıyı dinliyordum, şarkının sözleri birbirine girmiş tüm anlamını yitirmişti artık. Beynimin içinde konuşup tartışan sesleri duymamak için taktığım kulaklığı bir hışımla kulağımdan çekip çıkardım. Oflayarak sertçe başımı yatağın başlığına yasladım, vurdum da denilebilirdi aslında. Kafamı duvarlara taşlara vurasım gelmiyor değildi.