PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ

ON BİRİNCİ BÖLÜM

Bölüm şarkısı; Iron & Wine - Time After Time
Hüsnü Arkan & Rubato - Kırık Hava
Can Bonomo - Dem

PEMBE KARANFİLLER MEVSİMİ | ON BİRİNCİ BÖLÜM

-

Üzüntüden bayılmanın ne demek olduğunu hastanede kalışımın sekizinci gününde öğrenmiştim. Sekiz gün boyunca Rüzgar'ın geleceğine inanmış, koşullandırmıştım kendimi. Sonunda babam kapıdan içeri girmiş Rüzgar'ın bir daha gelmemek üzere çok uzaklara gittiğini söylemişti. İçim içimden sökülmüş müydü ağlarken bilmiyordum ama Rüzgar kalbimin en güzel köşesinde bir broş gibi durmaya devam ediyordu. Çok ağlamış, sonunda bayılmıştım.

Aylar sonra yine bayılmıştım, yine bayılmamın nedeni Rüzgar'dı. Rüzgar bu sefer gelmişti ama sakladıkları da beraberinde gelmişti. Ben Rüzgar'a nasıl güvenecektim bilmiyordum. Bir yanım hâlâ koşulsuzca güveniyordu, diğer yanımsa Rüzgar'dan uzaklaşmam kendime yeni bir hayat kurmam gerektiğini söylüyordu. Diğer yanım çok haklıydı, belki doğrusu da oydu ama ben Rüzgar'dan gidemeyecek kadar âşıktım.

Gözlerimi araladığımda odamdaydım. Muhtemelen Burak beni odama taşımış, sonrasında da Rüzgar'a haber vermişti. Başucumda oturan Çiğdem'e baktım. Saçlarımı okşuyordu ara ara. Bir yandan da kapıda dikilen Burak'la konuşuyordu. "Rüzgar'a ihtiyacı var, gelmesine izin verseydin keşke, " diye mırıldandı Burak kısık sesle.

Çiğdem "Rüzgar'ı şu an karşısında görürse öfkesini kontrol edemez. " dedi net bir sesle. "Eğer ters tarafına denk gelirse bir daha başlamamak üzere bitirir ilişkisini. " Çiğdem beni çok iyi tanıyordu.

"Peki, öyle olsun, " dedi Burak. "Sen iyi misin? " diye sordu bir süre sustuktan sonra.

Çiğdem şaşkınlıkla baktı bir an. "İyiyim ben, neden sordun ki? " diye sordu.

"Şu tehdit meselesi, " dedi Burak. "Korkmana gerek yok, sana bir şey yapamazlar. "

Çiğdem güldü. "Çok emin konuştun, " dedi.

"Ben varım, yani bir şey yapamazlar. " dedi Burak. O an anlamıştım ki Burak'ın kalbinde hâlâ Çiğdem vardı. Belli etmese de Çiğdem'i ön plana koyuyordu. Anlaşılan Tuna'dan daha haberi yoktu, üzülecekti. Kardeşim gibiydi, üzülmesini istemiyordum. Çiğdem "Merak etme, ben kendimi korurum. " dedi.

Biraz sessizlik oldu. "Burak, " diye mırıldandı Çiğdem. "Yeri zamanı değil ama sana söylemek istediğim bir şey var. "

Burak boğazını temizledi. "Nedir? " diye sordu.

"Benim hayatımda biri var, " dedi Çiğdem pat diye. "Öyle yani, bil istedim sadece. Arkadaşımsın sonuçta. " Ah Çiğdem, Burak'ın kalbinde hâlâ sen varsın ama görmüyorsun. Gerçi görsen ne fark eder ki? Senin kalbinde sadece tek biri var. Gözlerinden okunuyor Tuna'yı sevdiğin.

Burak için üzülüyordum, atması gereken o adımı çok geç atmıştı. Öncesinde de çok kalp kırmıştı. Olacağı buydu ama üzülmüştüm. Burak yavaşça başını salladı. "Anladım. Hayırlı olsun, " dedi düz bir sesle. "Arkadaşın olarak mutlu oldum. " Çiğdem başka bir şey demedi. Odaya sessizlik tekrar hakim olduktan sonra üstüme çöken ağırlıkla birlikte tekrar uyumuştum.

Saat kaçtı bilmiyordum. Hava kararmak üzereydi sanırım, güneşin kızıllığından bunu anlayabilmiştim. Yatakta doğrulup sırtımı yatak başlığına yasladım. Odamdan çıkmak istemiyordum, kimseyi görmek istemiyordum, konuşmak istemiyordum. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki kendimi her şeye kapatmıştım.