Beatrice'in gözünden
"Sanırım anlatmalıyım. Hiç anlatmak istemesem de..."
O an bütün yaşadıklarımı ve o gün olanların hepsini düşünmeye başladım.
Düşündükçe kalbim öyle sızlıyordu ki bu acıyı en son, önceki hayatımdaki annemi kaybettiğimde hissetmiştim.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım.
Selen bu hâlimi görünce elini omzuma koydu.
"İstersen daha sonra anlat. Bu kadar üzüleceğini düşünememiştim. Ağlama lütfen."
O böyle konuşurken çoktan birkaç damla yaş düşmüştü gözlerimden.
Hüngür hüngür ağlamaya başlamam ile birlikte telaşa kapılan Selen, eminim ki ne söylemesi gerektiğine emin olamıyordu.
Hâlâ insanları teselli etmekte iyi değil gibi görünüyor.
"Hadi ama Deniz ağlama! Böyle yapman beni üzüyor. Karşında duruyorum niye hala ağlıyorsun? Ölüm, herkesin yaşadığı bir olaydır. Bu kadar kendini yıpratma!!"
Dediği mantıklıydı ama o anı kendisi yaşamış olsa eminim ki böyle diyemezdi.
Aslında diyebilirdi de.
Aghh Selen bu!! Soğuk gibi durur, mantıklı davranırdı. Nasıl hissettiğini dışarıya belli etmeyişi onu anlamama engel olmadı hiçbir zaman!
Ama onun içini en iyi ben bilirim.
Derin bir nefes alıp aklımdaki kelimelerle düzgün bir cümle kurabilmek için uzun bir süre bekledim.
Selen hiç acele ettirmiyordu. Çok zorlandığımı gördüğü için sabırla bekliyordu.
En sevdiğim özelliklerinden birisi sabırlı olması.
Düşündüğüm şeyle birlikte hafif bir gülümseme kapladı yüzümü.
Bayağı bir zaman geçmişti ve artık konuşmam gerektiğini anlayınca konuşmaya başladım.
"Nasıl öldüğünü hatırlıyorsun sanırım?"
Bu soruyu sormanın ne kadar garip hissettirdiğini anlatamam sanırım.
Ölmüş arkadaşımı başka bir görünüşle tekrar görüyorum ve ona nasıl öldüğünü hatırlayıp hatırlamadığını soruyorum!!
"Dürüst olmak gerekirse sebebini bilmiyorum ama o gün hakkında hatırladığım tek şey, kitap alışverişinden dönerken bana tır çarptığı." dedi .
Hmm, bir tür travma olabilir mi acaba?
Bir travma yaşanınca beynin bazı olayları sildiğini duymuştum.
"Tamam o zaman! En baştan başlıyorum."
Selen'in meraklı bakışları beni delip geçmeden anlatmaya başlasam iyi olur.
"Senin öldüğün gün, okuyucularınla buluşman vardı. Fan meeting de denebilir! Ben hepsine gelmiştim hatırlıyor musun? Bir tanesini bile kaçırmamıştım. Ama o gün olan buluşmaya gelememiştim. Çok fazla çalışmaktan dolayı hâlsiz düşmüştüm. Sen de bana 'Bir şey olmaz sen dikkat et kendine! Ben kendim giderim. Hem sen buluşmalarıma geldiğinde yanımda annem varmış gibi hissediyorum!' dedin."
Bakışlarımı Selen'e çevirdim, kafasını onaylar bir biçimde sallıyordu. "Evet, çoğu okuyucumla kavgaya tutuştuğunu hatırlıyorum."
Ama ne var ki annesi gibiysem! Arkadaşımı savunabildiğim sürece benim için bir sorun yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yazdığım Romanın Kötü Kadını Oldum!
FantasyPopüler ve yetenekli bir yazardım. Ama bu, en başından beri mükemmel yazdığım anlamına gelmiyordu. Yazdığım ilk roman "Tanrıça'nın Çiçeği" en kötü eserimdi. Acemice yazdığım bu kitabın kötü kadını mı oldum?! Herkesin nefret ettiği bir kişi olarak ya...
