"Baba,çok korktum ben."
Mirzat Bey kolları arasına aldığı kızını göğsüne yaslarken duyduğu şey ile adeta donup kalmıştı. Kızı kendisine yıllar sonra ilk kez baba diyordu.
"Kurban olsun baban sana korkma, korkma güzelim bak yanındayım ben"
Genç kız...
Oylarınızı ve yorumlarınızı heyecanla bekliyor olacağım.🧚🏻♂️
Keyifli Okumalar 💜🐣
"Duydun mu Mihra, misafirler gidene kadar odandan çıkmıyorsun"
Mihra abisinin onuncu kez söylediği şeyle bıkkınlıkla oflayıp yatağına uzanmış baş ucuna bıraktığı kitabını almıştı.
Hastaneden çıkalı üç gün oluyordu ve daha yeni yeni kendine geliyordu. Artık yediği şeylerden tat alıyor, midesi bulanmıyordu.
Zira kaç gündür kullandığı ilaçlar yüzünden yorgun ve halsizdi. Genç kız bugün iyileşmenin de verdiği enerjiyle bahçeye çıkmış her zamanki gibi minik yavrularıyla oynamıştı.
Yaşadıkları kasabada her evin mutlaka bir kedisi olur, evlerin içine fare girmesini engellemek için o eve alıştırılırdı. Ve kendilerinin de sapsarı tüyleri olan bir kedisi vardı. Belki de Mihra'nın bu köyde en çok vakit geçirdiği şeydi. İsmini İrmik koymuştu. Evde kedilerle genellikle kendisi ilgilendiği için belki de özgürce yapmasına izin verilen tek şeyde bu olmuştu.
Mihra'ya kalsa abisi kediye isim koymasına bile izin vermeyebilecek bir potansiyeldeydi.
Bu yıl İrmik'in minicik üç yavrusu olmuştu hepsi birbirinden sevimliydi. İki tanesi tıpkı anneleri gibi sarıyken bir tanesi bembeyazdı.
Mihra'nın en iyi anlaştığı yavru da oydu, yani Süt. Annesi evin içinde beslemesine izin vermediğinden onlar için bahçede koca bir kulübe yapmış hatta odasındaki bir minderi gizlice onlara tahsis etmişti. En azından yağmurlu günlerde ıslanmıyorlardı.
Üstelik oldukça uysallardı, annesinin evde olmadığı zamanlar Süt'ü odasına bile çıkardığı oluyordu. Ne yapabilirdi ki minik yavru paçasına yapıştığı zaman kolay kolay kopmuyordu ve onun o yılışık hallerine kıyamıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Süt
Mihra sabah kedileriyle oynarken abisi onu çağırmış akşama misafirlerinin geleceğini söylemişti.
Abisi normalde de arkadaşları geldiği zaman onların yanına gitmesine izin vermezdi ancak bu defa bunu sürekli dillendirmesine anlam verememişti.
Onun arkadaşlarını görmeye çokta meraklı değildi zaten onun yerine kitap okuyabilirdi. Zaten yapacak başka bir şeyi de yoktu.
Üniversite sınavını kaçırmıştı bir yıl boyunca çalıştığı onca ders boşa gitmişti. Abisini ikna edemeyeceğinin de farkındaydı genç kız, bundan sonra boşuna hayal kurmasına gerek yoktu.
Gözlerindeki yaşı silip sinirle elindeki kitabı kapatmıştı zira şu an okuduğundan pek bir şey anladığı söylenemezdi kafası başka yerlerdeydi.
