The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)

CHAPTER 25

it's already seven months, we still couldn't trace her. We still couldn't find any evidence. I wonder where is she? I wonder if she thinking of coming back to ours? Ezriah, where are you? Why did you suddenly disappeared?

"Primo, let's go." mabilis kong inayos ang sarili at agad na lumabas ng presinto. Nagpasama ako kay Primo upang tanungin ang mga pulis kung may lead na ba sila sa pagpatay kay Penebrecia Santos o kay Lola Pening, pero bigo kami ngayon dahil wala pa rin daw nahahanap na ebidensiya sa pagkamatay niya.

Also, the police said Ezriah bury Lola Pening herself, on the back of their house. Nag iwan daw ito ng pictures na maaaring gamitin sa pag iimbestiga at may guhit rin daw sa sahig kung saan nakahiga ang patay na katawan ni Lola Pening, ang bala raw na ginamit ay nasa sahig rin, tumagos daw ito sa katawan ng biktima.

"Ate? Can we find her?" napatingin ako kay Primo sa tabi ko. Narito na kami sa loob ng kotse. He looks sad too.

"Yes, we will find her. I will find her." I start the engine and start driving. Seven months without you, without saying goodbye...it's hurt Ezriah. I just graduated without you, naalala ko pa yung plano natin pag nakagraduate na tayo...napag usapan natin na pupunta tayo sa Paris diba? Pero na saan ka na ngayon? you just left me, you broke your promise to me...you know that you're just the only one best friend of mine...Ezriah, I missed you.

Ilang beses akong napakurap para mapigilan ang luhang nagbabadya sa aking mata. I won't cry until I found you, my best friend.

"Ezriah!?" mabilis kong napihit ang preno.

"Aray! Ate naman! Dahan dahan naman!" gulat kong nilingon si Primo na kumakamot pa ng ulo.

"I saw her! I saw Ezriah!" kahit na may suot itong hood at natatakpan ang kalahating mukha ay masasabi kong siya 'yun! I memorize the face of mt best friend! Even if she wears a thick make up, I will still recognize her.

"Where?" mabilis kong tinuro ang babaeng tumawid kanina pero wala na ito kung saan ko siya nakita.

"I"m sure that I saw her!" napalunok ako ng ilang beses at pilit na pinipigilan ang aking luha sa pagtulo.

"Wala naman eh, Ate you're just being paranoid. Kulang ka lang sa tulog, palagi kitang nakikitang puyat sa kwarto mo." napahinga ako ng malalim. Totoo ang sinabi niya, ilang gabi na akong puyat kakahanap ng ebidensiya at maaaring puntahan ni Ezriah. Maybe, I'm just really a paranoid, kung ano ano ng nakikita ko.

Mabilis kong pinaandar ang kotse ng mag umpisa ng bumusina ang sasakyan sa likod.

"Dito ka na, may pupuntahan lang ako." tumango lang siya at agad ring bumaba. I'm going to him. Ilang minuto pa ay narating ko na ang lugar na gustong puntahan. Pinarada ko muna ang sasakyan bago tuluyang bumaba.

Napahinga ako ng malalim bago buksan ang pintuan, he text me that he was here. Pagbukas ko ng pintuan ay malawak na ngiti ang sumalubong sa akin.

"Were you waiting me?" I hugged him tight.

"Of course, my baby." I peaked a kiss on his cheek. Agad kong napansin ang suot niyang black apron.

"Anong niluluto mo?" mabilis kong tinungo ang kusina.

"Your favorite, adobo!" masayang sigaw niya habang nakasunod sa likuran ko.

"Dito ka maghahapunan ah?" dagdag niya pa.

"Uy! Parang nasusunog na!" sigaw ko sa kaniya kaya't mabilis siyang kumuha ng pat holder para kunin ito.

"Ikaw kasi eh, kinakakausap mo ako alam mo namang may niluluto ako." nakangusong niyang reklamo sa akin habang binubuksan niya ang kawali.

"Sino kaya 'tong sumalubong sa akin?" masama ko siyang tinignan.

"Ay, sabi ko nga, ako may kasalanan. Baka pag talunan pa natin 'to eh." napangiti ako. He know me very well.

"Rage!" gulat akong napasigaw ng iupo niya ako sa may bandang lababo. Yes, Rage. We had a relationship, four months ago. I'm so lucky to have him, he always there for me.

"I think, I saw her earlier." pagbukas ko ng usapan. Sa tingin ko ay parang kailangan kong sabihin sa kaniya 'to.

"But, I'm not sure..." pinalupot niya ang braso sa aking bewang.

"Kamusta ang pag iimbestiga niyo?" as far as I know, nag iimbestiga rin daw sila.

"As usual, wala pa rin." pinilig niya ang ulo sa dibdib ko.

"I missed her." malungkot kong ani.

"Just her? how about me?" I giggle.

"Of course, I missed you too!" ngumiti siya at dahan dahang lumapat ang aming labi. Ilang segundo ang tinagal nun.

"I need oxygen!" bahagya ko siyang tinulak. Habol habol ko ang paghinga, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matagalan ang halik niya.

"Baby..." mabilis kong tinapik ang kamay niya ng gumapang ito sa dibdib ko.

"Rage, stop-" hindi pa ako tapos magsalita ng muli niyang akong hinalikan. Sa pagkakataong ito ay hindi ko na napigilan ang kamay niya, tuluyan na niyang nasakop ang gusto niyang hawakan.

"Your phone..." sabi ko ng marinig ang ring phone ng cellphone niya sa kaniyang bulsa.

"Leave that," malalim ang mga halik ang natatamo ko galing sa kaniya. Hindi ko namalayan na wala na pala akong damit pang itaas.

"Hey, your phone..." muli kong ani ng hindi pa rin tumitigil ang pag ring nito. Ilang segundo pa ay tumigil na rin sa wakas ang tunog. Hindi ako makapag isip ng tama, pareho kaming lulong sa aming ginagawa. Napaungol ako ng hawakan niya bigla ang aking pagkababae.

"Your fucking phone, maybe it's inportant..." it's ringing again.

"Damn it!" wala siyang ibang nagawa kundi ang sagutin ito.

"Fuck you, Clyde!" rinig kong sigaw niya at pinutol ang linya.

"Who's that?" nanlulumo siyang tumingin sa akin.

"Why?" I asked.

"Pinapatawag ako ni Tristan." malungkot niyang saad. Tumango lang ako at bumaba para kunin ang nahulog kong damit sa sahig.

"Eat, before you leave!" rinig kong sigaw niya mula sa sala. Napabuga ako ng hangin, maybe that's really important that's why he can't refuse. Nahihiya akong napatingin sa sarili, I'm wet.