TRISTAN POINT OF VIEW
“Let me borrow you car. ” wika ko.
“Babalik ka pa pala?”
“Yes, I need to.” binigay niya sa akin ang susi.
“I’ll go.” paalam ko sa kaniya.
“Ngayon na?” nagtataka niyang tanong.
“Hindi ka ba muna magpapahinga? Kakatapos mo lang kumain, eh.”
“I can rest while driving.” bahagya siyang ngumiti.
“Drive safe.” I smiled.
“Anyways, where's Trisha?” tanong ko sa kaniya. Muntik ko ng makalimutan dahil kakaisip kay Ezriah. Matapos ng nangyari sa kaniyang ama... hindi ko na muli siyang nakita, wala rin akong alam kung saan siya nagpunta.
“Baka nasa bahay niya lang.” hindi niya siguradong sagot.
“Call her.”
“Ilang beses ko na siyang tinatawagan, pero hindi niya naman sinasagot, maybe she needs time and space.“ yeah, after all of that happened. She kill her own Father.
“Even so, puntahan mo sa kaniyang bahay. Kailangan niya ng iintindi sa kaniya at makakasama niya ngayon.“ kung hindi ko lang kailangang pumunta sa hospital ay ako na ang pupunta kay Trisha. She's my sister. Kahit na anong paghihirap ang ginawa niya sa akin ay hindi ako nagtanim ng galit sa anak niya. I treat her as my own sister, a family.
“Alright, mag aayos lang ako.” nagpaalam na ako at tuluyang umalis.
Pagdating sa hospital ay agad kong tinungo ang kwarto niya. Pagpasok ko ay nakita ko pa ang daddy niyang natutulog sa sofa. Hindi na ako nag abalang gisingin siya. Napatingin ako sa upuan na malapit sa kama, maybe her dad brings this here. I sat and sigh heavily.
“Anong oras ka ba gigising, Ezriah?” pabulong kong tanong sa kaniya.
“I’ll be waiting you,” I added.
I held her hand. Napapikit ako ng maalala ulit ang nangyari.
Ilang beses akong napamuklat, I fell asleep... Kukusutin ko sana ang mata ng maramdaman ko ang mahigpit na pagkakahawak sa aking kamay. Dahan dahan akong napaakyat ng tingin.
“Ezriah...”
“I was waiting for you to wake up.” mahina niyang sabi.
“It was supposed me.”
“Are you okay now?” tanging pagtango lang ang sagot niya. Halata rin na nanghihina pa ito.
“You can sleep again, you look weak, kailangan mong magpalakas.” nag aalala kong saad
“I still can talk, tsaka kakagising ko lang rin.” napadako ang tingin ko sa kaniyang balikat.
“Does it hurt?”
“A little, but I can endure it.” napabuntong hininga na lang ako.
“I"ll be just here if you need anything, okay?” I smiled.
“I'm hungry...” nahihiya niyang sabi.
YOU ARE READING
The Long Lost Mafia's Daughter (COMPLETED)
Teen FictionShe's a Mafia's Daughter that living with a revenge since then but one day her cold and untalkable attitude changed when she lost her memories. She's now living with lovable, being kind with others, forgetting the strongest will she's been carrying...
